Ψηφίζουμε αυτούς που σκοτώνουν τα παιδιά μας…

Ακούω πολλά. Διαβάζω πολλά. Μαθαίνω περισσότερα. Ο σταθμάρχης ήταν βύσμα που μπήκε εκεί με εντολή πολιτικού. Η Κομισιόν έχει δώσει 700 εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία 14 χρόνια ώστε τα τρένα να μην είναι κινούμενα φέρετρα. Οι πολιτικοί ακόμη και τώρα που μετράμε νεκρούς αυτοί μετρούν ψήφους και προσπαθούν να κάνουν τον καλύτερο δυνατό επικοινωνιακό χειρισμό… Θέατρο δηλαδή. Ο Καραμανλής πριν λίγες μέρες έκανε τον τσαντισμένο επειδή τον ρώταγαν για την ασφάλεια των τρένων.

Ο Μητσοτάκης είχε διοργανώσει φιέστα για τα τρένα… Οι άλλοι, όλοι, πήγαν να παρηγορήσουν αυτούς που έχασαν τα παιδιά τους επειδή αυτοί ΟΛΟΙ, έβαλαν στην τσέπη τα λεφτά που έπρεπε να πάνε στα έργα ώστε να μην στηρίζεται η ζωή του κοσμάκη σε έναν… σταθμάρχη. Αυτό που γίνεται σε όλη την Ευρώπη… Αυτό που γίνεται στις κανονικές χώρες. Όχι στα μπουρδέλα… Χάσαμε παιδιά. Χάσαμε το αύριο μας. Παιδιά που έμπαιναν στα τρένα… Παιδιά του κοσμάκη… Κάποιος μου είπε “αν οι πολιτικοί έμπαιναν στα τρένα, θα δούλευαν όλα ρολόι”. Άδικο έχει; Όποιος έχει κυβερνήσει αυτό το μπουρδέλο έστω και μια μέρα έχει στα χέρια του το αίμα αυτών που σκότωσε στα Τέμπη… Στο Μάτι, στη Μάνδρα, στις φωτιές, στις πλημμύρες, στα ναυάγια, στους δρόμους.

Στην Ελλάδα το μόνο που δουλεύει είναι η μίζα. Μπαίνουν στην πολιτική ξυπόλητοι και βγαίνουν πάμπλουτοι. Πατώντας πάνω σε πτώματα. Κυριολεκτικά… Κι εσύ κι εγώ πάμε και ψηφίζουμε αυτούς που σκοτώνουν τα παιδιά μας. Συνεχώς και συνεπώς. Ψηφίζεις για να έχεις το βύσμα που θα σε κάνει σταθμάρχη με έξι μήνες εκπαίδευση… Ψηφίζεις αυτόν που θα σου σβήσει την κλήση επειδή πέρασες με κόκκινο… Ψηφίζεις αυτόν που θα κάνει τα στραβά μάτια… Πεθαίνουμε αλλά δεν μαθαίνουμε. Και μετά κλαίμε. Και ευχόμαστε να μην ξανασυμβεί… Μέχρι να ξανασυμβεί. Μέχρι να ξαναχάσουμε παιδιά…

Καμία Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει για τη μάνα που χάνει τα παιδιά της. Ακόμη κι αν μπουν φυλακή όλοι όσοι έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι… Καμία. Τουλάχιστον ο θάνατος των παιδιών ας μας ξυπνήσει… Μόνο αυτό.