Δεν είναι ακρίβεια, είναι ληστεία και ντροπή!

Δεν ξέρω πια πώς μπορεί να βγει οικονομικά ένας οικογενειάρχης… Δεν μπορεί. Δεν μπορεί να προσφέρει πια ούτε τα βασικά στη φαμίλια του. Πολλώ δε μάλλον διακοπές. Αυτό που συμβαίνει με τις τιμές δεν είναι πια ακρίβεια. Είναι ληστεία. Όλα τα ακόλουθα είναι πραγματικά παραδείγματα. Όχι θεωρητικά. Στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου ένα αναψυκτικό κοστίζει 3,80 ευρώ. Δεν θέλεις να στο κάνω σε δραχμές γιατί θα τρελαθείς.

Ένα ακτοπλοϊκό εισιτήριο από τη Μήλο στα Κουφονήσια (δίπλα…) κοστίζει 107 ευρώ. Ένα σουβλάκι στη Μύκονο έχει 6,5 ευρώ… Και δεν λέω το παραμικρό για διαμονή ή για το σούπερ μάρκετ… Στην αρχή το ρίξαμε στον πόλεμο στην Ουκρανία. Μετά στο ενεργειακό. Μετά στους… εξωγήινους. Τελικά είμαστε απλά “μαυραγορίτες” και δεν το παραδεχόμαστε. Και είναι ντροπή που κανείς δεν κάνει τίποτα… Απλά παρακολουθούμε το ράλι των τιμών να εξελίσσεται χωρίς να παρεμβαίνουμε στο ελάχιστο. Κι αφήνουμε τον φτωχό να γίνει φτωχότερος και τον οικογενειάρχη στις 10 του μήνα να μετράει αντίστροφα για να μπει ο μισθός… Για να ζήσει αξιοπρεπώς -να πληρώσει τους λογαριασμούς του δηλαδή- μέχρι τις 10 του άλλου μήνα! Παραπάνω δεν βγαίνει… Μέσα σε όλα η βενζίνη, πήγε πάλι τσούκου-τσούκου, κοντά στα 2 ευρώ το λίτρο… Και στην περιφέρεια πάνω από τα 2 ευρώ. Ντροπή. Ντροπή σε όλους και για όλα. Ντροπή. Η φτωχοποίηση του Έλληνα δεν είναι πια κάτι που μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Ήρθε. Η περίφημη μεσαία τάξη είναι σαν την καρέτα-καρέτα. Είδος υπό εξαφάνιση. Και δυστυχώς τα επιδόματα δεν είναι λύση. Δεν νικάς τον καρκίνο με… κομπρέσες. Ούτε καν τον πυρετό. Ο κόσμος αναστενάζει… Και δεν θα αναστενάζει για πολύ ακόμα… Να είστε σίγουροι. Ο Σεπτέμβρης είναι κοντά. Όχι για τις κάλπες. Για τα σχολεία που θα ανοίξουν! Εκεί θα τελειώσει η υπομονή. Μαζί με τα ψίχουλα που έχουν απομείνει…