Σταμάτα επιτέλους να θρηνείς κι εξοργίσου! Φτάνει!

Πριν καλά-καλά συνέλθουμε για το κάψιμο ολόκληρου του Έβρου, χάσαμε τη Θεσσαλία. Όχι από φωτιά. Από πλημμύρα. Δεν προλάβαμε να θρηνήσουμε τους καμένους και κλαίμε για τους πνιγμένους. Στο μεσοδιάστημα είχαμε και τη δολοφονία του Αντώνη…

Ωραία χώρα η Ελλάς. Σου δίνει αμέτρητους λόγους να κλαις. Δεν στέρεψαν πια μόνο οι λέξεις. Στέρεψαν και τα δάκρυα. Ξυπνάς - αν σε πάρει ο ύπνος - και φοβάσαι τι θα ακούσεις. Ή αν είσαι από τους πλέον άτυχους, τι θα ζήσεις… Ο Έβρος δεν υπάρχει πια. Κάηκε. Η Θεσσαλία δεν υπάρχει πια. Πνίγηκε. Χάσαμε δυο Νομούς σ’ένα καλοκαίρι. Και ένα νησί. Μην ξεχνιόμαστε. Την Ρόδο. Και συνεχίζουμε… Για το χειμωνιάτικο μενού. Ναι αυτό που έχει χιόνια, εκτός από πλημμύρες. Σε λίγο θα συνδέουμε τις εποχές με καταστροφές. Καλοκαίρι φωτιές. Φθινόπωρο πλημμύρες. Χειμώνας χιονοπτώσεις. Τι μας μένει; Μια άνοιξη για να ζούμε σχετικά ασφαλείς…

Η Καρδίτσα πνίγεται ξανά έπειτα από τρία χρόνια. Ό,τι σώθηκε στον Ιανό ήρθε ο Daniel και το αποτελείωσε. Κοινός παρανομαστής εκτός από τον θάνατο και τις καταστροφές είναι το «Τι να κάνει το Κράτος;». Ό,τι έκανε και στις φωτιές. Ό,τι έκανε και την περασμένη φορά που πνίγηκε η Θεσσαλία. Ό,τι κάνει πάντα. Τίποτα. Λάθος. Κάνει. Εφέ… Μόλις πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας, οι Καρδιτσιώτες και οι Λαρισαίοι, οι Εβρίτες και οι Ροδίτες, θα πάρουν ό,τι και οι Αρκαλοχωρίτες μετά τον σεισμό:

Κούφιες υποσχέσεις. Η γιαγιά που κατέβηκε πρώτα από την στέγη και μετά από το ελικόπτερο σε… ζωντανή μετάδοση, θα ζήσει στην καλύτερη σ’ένα κοντέινερ… Ο παππούς που μετέφερε με τη βάρκα του τους συγχωριανούς του, θα ζήσει στη… βάρκα. Κι όλοι μαζί θα τραβάνε κουπί. Όπως και οι προηγούμενοι. Και οι επόμενοι… Φέτος στη χώρα κάηκε και πνίγηκε και η ελπίδα. Τέλος. Αν θες να αλλάξει κάτι, σταμάτα να θρηνείς. Εξοργίσου. Φτάνει πια!