Το 112 και τον… Σταυρό μας!

Πλημμύρες και καταστροφές. Καμία αλλαγή. Καμία βελτίωση. Καμία πρόοδος. Λάθος. Είχαμε. Ένα 112 που ήρθε στα κινητά των κατοίκων της Αττικής κατά λάθος! Από σπόντα…

Κατά τ’άλλα όλα τα ίδια. Απλά τις προάλλες έκλαιγαν οι Θεσσαλοί και τώρα οι Ευβοιώτες! Αυτοί που πρόπερσι κάηκαν. Ναι αυτοί που ακόμη περιμένουν στο ακουστικό τους για τις αποζημιώσεις ως καμένοι τώρα θα περιμένουν στο ακουστικό τους για τις αποζημιώσεις ως πλημμυρισμένοι. Και στις δύο περιπτώσεις το Κράτος θα τους δώσει αυτό που δίνει πάντα: Υποσχέσεις. Τίποτα άλλο.

Το Κράτος εξαντλείται στο 112 που το στέλνει πια, πιο συχνά και από την εποχή του COVID. Το στέλνει και κατά λάθος… Με αυτό το 112 και τον… Σταυρό μας, θα τα αντιμετωπίζουμε πια όλα. Φωτιές, πλημμύρες κοκ. Αυτό είναι το φάρμακο διά πάσα νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Τα καταφέρνουμε άλλωστε περίφημα… Πιάνει φωτιά. Σβήνει στη θάλασσα. Βρέχει. Πλημμυρίζουμε. Όλα καλά.

Άκουσα ότι ο Πρωθυπουργός είπε στους Υπουργούς ότι «η πυκνότητα των επιθέσεων της κλιματικής κρίσης είναι κάτι το οποίο επιβάλλει πλέον να εντάξουμε την Πολιτική Προστασία και τα ζητήματα προσαρμογής στην κλιματική κρίση ως οριζόντια προτεραιότητα όλων των πολιτικών μας». Καλό.

Με μια παρατήρηση. Η Ελλάδα καίγεται και πνίγεται με συνέπεια και συνέχεια εδώ και χρόνια. Κι αν – σε αριθμούς- έπρεπε να χάσει το 5% του ΑΕΠ για να κάνει κάτι, κάτι δεν κάνουμε καλά… Για την ακρίβεια τίποτα δεν κάνουμε καλά. Χρόνια τώρα. Ούτε καν το 112… Ούτε καν αυτό…