Καμμένοι. Πνιγμένοι. Δαρμένοι.

Στην Ελλάδα είναι προτιμότερο να καείς και να πνιγείς παρά να αγανακτήσεις. Γιατί αν αγανακτήσεις θα σε δείρουν. Θα είσαι καμμένος ή πνιγμένος και δαρμένος. Μπορεί και τα τρία μαζί. Ο σεβασμός των «αρχόντων» του τόπου στο πρόσωπο σου δεν θα αλλάξει ποτέ. Ούτε στο μεγαλύτερο δράμα. Αν κατέβεις στο δρόμο σε διαδήλωση θα τις φας από τις δυνάμεις καταστολής. Αν είσαι μόνος σου θα σου κάνει την τιμή να σε δείρει προσωπικά ο δήμαρχος…

Γενικά πάντως αν κάνεις το λάθος και αγανακτήσεις στην Ελλάδα θεώρησε βέβαιο το ξύλο. Το μήνυμα είναι σαφές. Από κάθε πλευρά και προς κάθε πλευρά. Σκάσε. Ο άρχοντας είναι δικαιολογημένος επειδή είναι ένα μήνα στο δρόμο για να… συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Ο πολίτης είναι αδικαιολόγητος ακόμη κι αν έχει χάσει σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες, ζωές. Το είδαμε στο παρελθόν στις μαζικές αντιδράσεις, το είδαμε τώρα και… κατά μόνας. Και δεν ντρέπεται κανείς. Ούτε καν ο δράστης.

Ακούστε. Μεγαλώνοντας έμαθα ότι όταν ανοίγεις διάλογο με το τίποτα αδικείς τον εαυτό σου. Μην διαλέγεστε με τα διάφορα τίποτα που συναντάτε. Δεν θα σας βοηθήσουν, δεν θα σας ακούσουν. Θα χάσετε χρόνο. Αφήστε που στο τέλος μπορεί και να βγείτε ζημιωμένοι. Ή ακόμη χειρότερα δαρμένοι. Στην Ελλάδα του 2023 ο καλός πολίτης είναι ο ήσυχος. Ο πειθήνιος. Αυτός που θα καεί, θα πνιγεί και θα πει κι ευχαριστώ. Και συγγνώμη. Δεν είναι πρόσωπο ο «πηδάω και δέρνω». Είναι νοοτροπία. Και δυστυχώς θεσμός.