Ζούμε ανάμεσα σε κτήνη που σκοτώνουν και βιάζουν ζωάκια…

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Μέσα σε δυο μέρες, ένας σκύλος βιάστηκε μέχρι θανάτου και μια αρκούδα με τα δύο αρκουδάκια της δολοφονήθηκε. Δεν έχει σημασία το που. Στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα του 2023. Εδώ που ο πολιτισμός έχει πιάσει πάτο. Εδώ που όλοι είμαστε πια υποψήφια θύματα ψυχάκηδων, οι οποίοι κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Και σκοτώνουν. Σκοτώνουν ανυπεράσπιστα πλάσματα. Σκοτώνουν οικογένειες ολόκληρες. Μια μάνα με τα δυο της παιδιά. Ζούγκλα. Μπα…

Στη ζούγκλα τα ζώα σκοτώνουν για την τροφή τους. Ή έστω για να κυριαρχήσουν στο χώρο τους. Στην Ελλάδα του 2023 όλοι αυτοί οι ψυχάκηδες σκοτώνουν από διαστροφή. Και επειδή ξέρουν ότι- κατά 99,9% - δεν θα τιμωρηθούν. Γιατί κανείς από το χωριό δεν θα μιλήσει. Θα κάνουν όλοι τουμπεκί. Κανείς δεν θα πει έστω στον μαλάκα, τον διαστροφικό, τον επικίνδυνο, τον δολοφόνο ότι «είσαι για τα σκουπίδια». Είτε από φόβο, είτε από ωχαδερφισμό.

Και κάπως έτσι η κοινωνία πάει εκείνη στα σκουπίδια, αντί για τον ψυχάκια. Γιατί; Διότι, ας το ξαναγράψουμε, το επίπεδο του πολιτισμού μιας κοινωνίας κρίνεται από τον τρόπο που φέρεται στους ανυπεράσπιστους: Στους ηλικιωμένους, τα παιδιά και τα ζώα. Κι εδώ παίρνουμε διαρκώς κάτω από τη βάση. Μηδέν.

Όταν σε δυο μέρες υπάρχουν αυτά τα δυο περιστατικά δεν αρκεί μόνο να ντρεπόμαστε ή να εξοργιζόμαστε. Πρέπει να δράσουμε. Κυρίως πρέπει να μιλήσουμε. Και μετά να ξαναπιάσουμε κουβέντα ο καθένας με το μέσα του. Και να αλλάξουμε. Αν αλλάξουμε… Αλλιώς θα βουλιάξουμε.