Η βία γεννιέται μέσα στο σπίτι, όχι στα γήπεδα
Πρέπει να πείσουμε τα παιδιά ότι είναι άλλο οπαδός και άλλο δολοφόνος. Πρέπει να πείσουμε (πια) τα παιδιά για τα αυτονόητα. Τα δεδομένα που έχουν γίνει πια ζητούμενα. Κι αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την οικογένεια
Η βία στα γήπεδα ή εν προκειμένω πέριξ αυτών δεν λύνεται έτσι απλά. Ούτε θα λυθεί άμα κλειδώσουν τα γήπεδα για δύο μήνες.
Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή, όπως λέει ο ποιητής. Συνέπεια και συνέχεια. Όχι σπασμωδικές κινήσεις. Ένας 31χρονος άνθρωπος χαροπαλεύει επειδή ένας 18χρονος τον πέτυχε με μια φωτοβολίδα. Είχαν κάτι οι δυο τους; Τίποτα απολύτως. Δεν ήξερε καν ο ένας τον άλλον.
Αν μπει στη φυλακή ο 18χρονος και δεν ξαναβγεί ποτέ από εκεί δεν θα υπάρξει άλλο περιστατικό βίας; Θα υπάρξει. Εδώ δεν έχουμε συνετιστεί από τόσους θανάτους…
Μια εβδομάδα μετά τον χαμό του Άλκη, παραλίγο να είχαμε νέο Άλκη… Λίγο μετά την δολοφονία του Μιχάλη, έχουμε έναν αστυνομικό στο νοσοκομείο να δίνει μάχη για τη ζωή του…
Οι εκφράσεις που βγαίνουν στη δημοσιότητα ανάμεσα στον 18χρονο και τους καθοδηγητές τους είναι βαθιά σοκαριστικές. Από το μίσος που έχει ριζώσει μέσα τους. Αυτό που πρέπει να ξεριζώσουμε ως κοινωνία. Αυτό που μας κατατρώει όλους.
Ένας 18χρονος βλέπει στο πρόσωπο του «μπάτσου» (όπως τον αποκαλεί) τον εχθρό. Αν δεν ήταν ο «μπάτσος» θα ήταν ο αντίπαλος οπαδός. Τα παιδιά μεγαλώνουν με μίσος. Κι αυτό οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε. Πρέπει να βρούμε τις αιτίες που κάποιος νιώθει την ανάγκη να μπει σε έναν «στρατό» για να διοχετεύσει το μίσος του. Πρέπει να πείσουμε τα παιδιά ότι ο αντίπαλος δεν είναι θανάσιμος εχθρός. Ότι ο μπάτσος δεν είναι μπάτσος αλλά αστυνομικός, βιοπαλαιστής που κάνει τη δουλειά του.
Πρέπει να πείσουμε τα παιδιά ότι είναι άλλο οπαδός και άλλο δολοφόνος. Πρέπει να πείσουμε (πια) τα παιδιά για τα αυτονόητα. Τα δεδομένα που έχουν γίνει πια ζητούμενα. Κι αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την οικογένεια.
Είμαι ο πρώτος που λέω ότι διαχρονικά το Κράτος πετάει χαρταετό με τους χούλιγκαν. Αλλά πριν από το Κράτος (όταν κι όποτε αποφασίσει να δει σοβαρά το θέμα) πρέπει να δράσουμε εμείς: Οι γονείς. Ο 18χρονος έπρεπε να ήξερε από το σπίτι του ότι δεν μπορεί να σημαδεύει με φωτοβολίδα έναν άνθρωπο. Όποιος κι αν είναι ο άνθρωπος. Αντίπαλος οπαδός ή… μπάτσος. Για να σταματήσει το κακό πρέπει να μεγαλώνουμε ξανά ανθρώπους κι όχι κτήνη. Μια ζωή είναι σε κίνδυνο και άλλη μία θα πάει χαμένη… Κι όσο δεν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, τόσο δεν θα βλέπουμε το τέρας… Θα μας βλέπει όμως αυτό. Και θα μας τρώει.
Υγ. Όσο κι αν ο κόσμος δεν σώζεται με ευχές και προσευχές, ας ευχηθούμε κι ας προσευχηθούμε να τα καταφέρει ο άνθρωπος…
