Μεγαλώστε παιδιά, όχι τέρατα…

Η ιστορία με τον πιτσιρίκο στην Αγία Παρασκευή είναι γροθιά στο στομάχι. Και για το παιδί που έπεσε θύμα και για τους θύτες. Το παιδί που έπεσε θύμα, προφανώς σε συγκλονίζει για το προφανές: Όσα τράβηξε στα χέρια των νταήδων. Για τους θύτες, μόλις περάσει η αρχική οργή, συνταράσσεσαι από το πώς μεγαλώνουν κάποιοι τα παιδιά τους και γίνονται από παιδιά τέρατα. Τέρατα ναι.

Δεν ξέρω τι συνέπειες νομικές έχουν οι γονείς των συγκεκριμένων παιδιών. Μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Νόμος και πόσο θα τους τιμωρήσει- αν τους τιμωρήσει- ο δικαστής. Ξέρω όμως πως στα μάτια μου οι συγκεκριμένοι τύποι έχουν ήδη καταδικαστεί. Για την απόλυτη αποτυχία. Γιατί… κατάφεραν να μετατρέψουν τα παιδιά τους σε τέρατα. Και γιατί συμβάλλουν στη δημιουργίας αυτής ακριβώς της κοινωνίας, των τεράτων, που έχουμε φτιάξει και μας κατασπαράζει μέρα με τη μέρα. Και τώρα που θερίζουν τους καρπούς που έσπειραν, έτρεξαν να… τους εξαφανίσουν για να περάσει η διαδικασία του αυτοφώρου. Εκεί θυμήθηκαν τη γονική τους ιδιότητα. Και συνέβαλλαν ακόμα περισσότερο στην… τερατοποίηση της κοινωνίας. Και στην ασυδοσία της.

Δεν είμαι από αυτούς που θα ζητήσω την παραδειγματική τιμωρία κανενός. Απαιτώ την δίκαιη τιμωρία όλων. Όμως θαρρώ πως σε τέτοιες νοοτροπίες (των γονιών) δεν υπάρχει καμία δίκαιη τιμωρία… Αν παρελπίδα το μάτι του μικρού που έπεσε θύμα πέσει σε αυτό το κείμενο ας διαβάσει αυτό και μόνο: Ανάμεσα στη δική του πληγωμένη ψυχή και στη μαύρη των νταήδων, ουδείς θα επιλέξει την μαυρίλα. Οι πληγές επουλώνονται. Η μαυρίλα δύσκολα φεύγει.