Λαμία-Τέμπη ένα τσιγάρο δρόμος…

Την περασμένη εβδομάδα, μαθητές, παιδιά από σχολεία της Λαμίας έπεσαν ομαδικά θύματα δηλητηρίασης από το φαγητό που τους μοιράζεται. Οι γονείς εμπιστεύτηκαν αυτό που τους παρείχε το Κράτος, το οποίο είχε έρθει σε συμφωνία με συγκεκριμένη εταιρία για τη σίτιση των παιδιών. Λίγο πριν μπει ο ΕΦΕΤ για έλεγχο στην εταιρία, το εργοστάσιο της- το μισό αυτό που είχε τις πρώτες ύλες- τυλίχτηκε στις φλόγες. Έγινε μπουρλότο. Κάηκε ολοσχερώς. Μια μέρα πριν γίνει ο έλεγχος για αυτά που τρώνε τα παιδιά μας. Φοβερή σύμπτωση. Για την ακρίβεια τρομακτική.

Τρομακτικό που ένα εργοστάσιο τυλίγεται στις φλόγες και σύμφωνα με μαρτυρίες των ίδιων των πυροσβεστών από πολλές πλευρές σχεδόν ταυτόχρονα.

Τρομακτικό που όλο αυτό γίνεται παραμονές του ελέγχου.

Τρομακτικό που αυτό το εργοστάσιο τάιζε τα παιδιά μας.

Τρομακτικό ότι τα παιδιά που δηλητηριάστηκαν και οι γονείς τους δεν θα έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν αν υπήρχε κάτι μεμπτό στο εργοστάσιο που έφτιαχνε το φαγητό των παιδιών τους.

Τρομακτικό ότι ζούμε σε αυτή τη χώρα γενικώς.

Και ακόμα πιο τρομακτικό είναι ότι τελικά, μάλλον πρέπει να αποφασίσουμε πως αν συμβεί κάτι στα παιδιά μας, από το να δολοφονηθούν επειδή μπήκαν σε ένα τρένο μέχρι να δηλητηριαστούν επειδή έφαγαν ένα συσκευασμένο γεύμα, δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος φταίει για να τιμωρηθεί.

Γιατί; Γιατί ζούμε στην Κολομβία των Βαλκανίων. Κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις, τόσο πιο γρήγορα θα παλέψεις μπας και αλλάξει κάτι. Τι; Να είναι όλοι ίσοι απέναντι στο Νόμο. Να υπάρχει Νόμος. Αυτά.