Βάλτε τέλος στην «ορφάνια» της Κεντροαριστεράς!

Στη συντριπτική πλειονότητά του, ο δημοσιογραφικός κόσμος, στις πρόσφατες Ευρωεκλογές «φώτισε» τα ποσοστά των ακροδεξιών κομμάτων και την αποχή.

Λίγοι, ελάχιστοι, ασχολήθηκαν με το ποσοστό που πήρε συνολικά η λεγόμενη Κεντροαριστερά του τόπου μας. Και μάλιστα, χωρίς το ΚΚΕ που εδώ και αιώνες βαδίζει μόνο του το δικό του δρόμο.

Το συνολικό ποσοστό λοιπόν, της Κεντροαριστεράς ήταν 38,1%. Ανθρώπων δηλαδή που αν κάτσουν στο ίδιο τραπέζι θα καταλάβουν ότι δεν τους χωρίζει τίποτα. Ότι έχουν τις ίδιες ιδέες και την ίδια αντίληψη για τη χώρα. Μαζί και την ίδια «ορφάνια». Αυτή που νιώθει η συντριπτική πλειονότητα αυτού του 38,1%, η οποία ψήφισε με τη λογική τού «το μη χείρον βέλτιστον», αλλά ουδείς ίσως από όλους αυτούς θεώρησε ιδανική τη λύση που επέλεξε. Και γιατί νιώθει ΟΛΑ σχεδόν τα κόμματα που εκφράζουν τον χώρο ελλειμματικά, αλλά κυρίως διότι σε επίπεδο αρχηγίας -κατά γενική ομολογία- κανένας από τους μπροστάρηδες δεν μπορεί να εμπνεύσει τους πολλούς.

Κι αυτό φαίνεται από τα ποσοστά… Εξ ου και η «ορφάνια». Αν σε αυτό το 38,1% συνυπολογίσει κάποιος ότι στο ποσοστό αποχής, το μεγαλύτερο μέρος ανήκει ακριβώς σε αυτόν τον χώρο και δεν πήγε καν να ψηφίσει, λόγω απογοήτευσης ή αντίδρασης, καταλαβαίνεις εύκολα ότι η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα, απαιτείται να βρει εδώ και τώρα τον τρόπο να βγει από το τέλμα. Κυρίως να βρει το πρόσωπο που πρώτα θα εμπνεύσει και μετά θα ενώσει όλο το χώρο. Και θα απαλλάξει όλους αυτούς που νιώθουν τώρα κομματικά ορφανοί.

Δυστυχώς για την Κεντροαριστερά, κάποιοι βλέπουν τον ίσκιο τους και νομίζουν ότι ψήλωσαν, ενώ είναι πολιτικοί νάνοι. Κι όσο αυτό συνεχίζεται με κούφιες δηλώσεις και θόρυβο κάθε είδους, ο πολύς κόσμος είτε θα απέχει, είτε θα μοιράζεται από εδώ και από εκεί μέχρι να απογοητευτεί εντελώς και να ακολουθήσει κι αυτός το δρόμο της αδιαφορίας-αποχής. Η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα υπάρχει. Είναι εδώ. Και περιμένει ένα χέρι να την τραβήξει από το σκοτάδι. Ή μάλλον ένα πρόσωπο. Όχι μεσσία. Απλά ικανό. Να μην ψάχνει ο κόσμος να κρύψει τα μειονεκτήματα του. Να μην αναζητάει αυτόν που θα κάνει τις λιγότερες δυνατές εκπτώσεις στα «θέλω» του, αλλά αυτόν που θα αλλάξει τη ροή της όλης κατάστασης.

Μέχρι να το βρουν, θα παίζουν με τις λέξεις και τα ποσοστά. Και θα νιώθουν όλοι νικητές, ενώ είναι πέρα για πέρα χαμένοι.