Στη Λεωφόρο Αθηνών χάσαμε την ανθρωπιά μας…

Τα ξημερώματα στη Λεωφόρο Αθηνών, μία από τις πιο πολυσύχναστες λεωφόρους της Αττικής, ένα κορίτσι 17 χρονών χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο…

Το «σκουπίδι» που οδηγούσε το αυτοκίνητο πάτησε γκάζι κι έφυγε, αφήνοντας το κορίτσι χτυπημένο και αβοήθητο. Αυτός ο υπάνθρωπος καταζητείται από την Αστυνομία και όλοι ευχόμαστε να βρεθεί και να τιμωρηθεί… Μετά από αυτό το «σκουπίδι» που χτύπησε ένα 17χρονο παιδί και το άφησε να κείτεται στη μέση του δρόμου από το σημείο πέρασαν εκατοντάδες αυτοκίνητα… Όσα περνούν από έναν πολυσύχναστο δρόμο, όπως η Λεωφόρος Αθηνών, στις 5:30 το πρωί… Άνθρωποι σαν κι εσένα και μένα. Από τύπους που γύρναγαν από τα μπουζούκια μέχρι μεροκαματιάρηδες.

Άνθρωποι όλων των τάξεων… Άνθρωποι που δεν είναι άνθρωποι. Δυστυχώς. Γιατί όταν προσπερνάς ένα άνθρωπο τραυματισμένο, ένα παιδί, ένα κορίτσι 17 χρονών που ψυχορραγεί, δεν είσαι πια άνθρωπος… Είσαι κάτι άλλο. Στα βίντεο που είδαν το φως της δημοσιότητας, δεκάδες αυτοκίνητα περνούν. Ένας κάνει μάλιστα όπισθεν απλά για να αποφύγει το κορίτσι και συνεχίζει το δρόμο του… Ντροπή. Για όλους μας. Για το πώς έχουμε καταντήσει.

Για την ξεφτίλα μας… Το κορίτσι έμεινε για δέκα ολόκληρα λεπτά αβοήθητο. Βάλε στο ρολόι σου να χρονομετρήσει δέκα λεπτά και θα καταλάβεις το μέγεθος της αδιαφορίας. Τη σήψη της κοινωνίας. Όλων εμάς. Ευτυχώς για το κορίτσι ένας από όλους όσοι περνούσαν και προσπερνούσαν σταμάτησε, έβαλε το αυτοκίνητο κάθετα, έβαλε το κορίτσι και περίμενε μαζί του το ασθενοφόρο… Ένας.

Και πεζοί υπήρξαν που απλά έκατσαν και παρακολουθούσαν… Κάποιοι σήκωσαν απλά τα κινητά τους για να καταγράψουν το σκηνικό. Όλα… τηλεόραση. Όλα ίσια. Κανένα συναίσθημα. Καμία ανθρωπιά. Τη χάσαμε στη Λεωφόρο Αθηνών. Όση μας είχε απομείνει… Περιμένουμε από τον άλλον να σταματήσει για να βοηθήσει το κορίτσι κι όχι από εμάς τους ίδιους. Περιμένουμε από τα θύματα να μιλήσουν. Από τον γιατρό… Από τον άλλον.

Εμείς η πάρτη μας. Εμείς το κινητό για να τραβήξουμε βίντεο. Και μετά να κάνουμε όπισθεν και να προσπεράσουμε… Να το δούμε την άλλη μέρα στην τηλεόραση. Μέχρι να είμαστε εμείς στο δρόμο χτυπημένοι… Ή το παιδί μας. Πώς καταντήσαμε έτσι; Πώς διάολο γίναμε τόσο κτήνη; Από το σκουπίδι που χτύπησε το κορίτσι και το άφησε αβοήθητο μέχρι όλους εμάς που προσπερνάγαμε… Το κορίτσι και την ανθρωπιά μας. Όση μας είχε απομείνει…