Στα Τέμπη με ποιους είμαστε ;

Οι γονείς των παιδιών που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη παλεύουν εδώ και ενάμιση χρόνο με θεούς και δαίμονες. Ξέρουν ότι τα παιδιά τους δεν θα γυρίσουν πίσω. Όμως απαιτούν δικαιοσύνη. Η Καρυστιανού, ο Πλακιάς, ο Ασλανίδης και τόσοι άλλοι. Όλοι τους, ο καθένας από την πλευρά του, με όποιον τρόπο μπορεί, την ώρα που εσύ κι εγώ ξεχνιόμαστε, πασχίζουν να μας θυμίζουν σε τι χώρα ζούμε. Σε αυτή που σου σκοτώνουν το παιδί και ουδείς τιμωρείται. Στο άσυλο που όλοι έχουν ασυλία. Στη χώρα των αθώων.

Όταν άκουσα για τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο, ένιωσα ικανοποίηση. Για τη ρωγμή, μια ακόμα, που θα υπάρξει στο σάπιο σύστημα. Βλέπεις η μουσική έχει πάντα τον τρόπο να φτάσει σε όλους. Να φωνάξει αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν, όσοι ενάμιση χρόνο τώρα, παίζουν με τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν τα παιδιά τους. Με τον πόνο της Μαρίας, του Νίκου, όλων… Πίστευα ότι όλοι μαζί, με μπροστάρηδες αυτούς τους τραγικούς γονείς, θα ενώσουμε τις φωνές μας με τον Σωκράτη, την Τάνια, τον Φοίβο, τον Θανάση και τους άλλους σπουδαίους και θα φωνάξουμε για τα παιδιά που δολοφονήθηκαν. Και αυτές οι φωνές, αυτό το γαμώτο, αυτό το «δεν πάει άλλο», αυτό το «ή εσείς ή εμείς», θα γίνουν κραυγή και θα γκρεμίσουν το τείχος της συγκάλυψης που στήνεται καθημερινά… Πίστεψα πως τα 15 ευρώ που θα πρέπει να δώσει έκαστος θα μπουν στο ταμείο του αγώνα για δικαιοσύνη. Ότι είναι για ιερό σκοπό.

Πίστευα ότι στα Τέμπη δεν χωράει διχασμός. Είναι η μάχη του καλού με το κακό. Και σε αυτή τη μάχη δεν περισσεύει κανείς… Κι όχι, δεν θέλω να κάνω λάθος! Απέναντι σε αυτή την αλητεία όλοι πρέπει να είμαστε και να μείνουμε ενωμένοι. Να μετρηθούμε ξανά και να είμαστε περισσότεροι. Όπως τότε με τις υπογραφές… Για τα παιδιά. Δεν θα διαλέξω πλευρά. Δεν το διανοούμαι καν ότι πρέπει να διαλέξουμε πλευρά… Με τη Μαρία ή με τον Νίκο; Και με τους δυο. Με όλους. Αλλά κυρίως με τα παιδιά! Τα παιδιά τους. Αυτά που δολοφόνησαν στα Τέμπη. Γι’αυτά θα τραγουδήσουμε στο Καλλιμάρμαρο… Μιλάω ως γονιός. Με τον απόλυτο σεβασμό στους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Που έχασαν τη ζωή τους όλη. Ακόμη και τώρα, ας επικρατήσει ψυχραιμία. Ας επικρατήσει το καλό… Δεν υπάρχει τίποτα που να σας χωρίζει. Σας ενώνουν πολλά. Πάνω απ’όλα ο πόνος. Και ο αγώνας για δικαιοσύνη.

Και μην ξεχνάτε ότι εκεί έξω, υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να βάλουν τη λάσπη στον ανεμιστήρα… Οι κλακαδόροι των δολοφόνων.