To να χρεωκοπεί «εισπρακτική» το λες και Θεία Δίκη!

Δεν ξέρω γιατί αλλά όταν διάβασα ότι χρεοκόπησε μια από τις πιο δημοφιλείς εισπρακτικές εταιρίες, ένιωσα καλά. Είπα «Θεία Δίκη». Κι όσοι θα πουν καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, η απάντηση είναι «ναι αλλά εξαρτάται από τον τρόπο που την κάνεις». Και κάποιοι – αν όχι όλοι- στις εισπρακτικές, ξεπερνούν κάθε όριο. Είναι άλλο παλεύω να εισπράξω και άλλο βάζω το μαχαίρι στο λαιμό αυτού που χρωστάει και συνήθως δεν έχει. Γιατί αν είχε δεν θα χρώσταγε. Τουλάχιστον προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιον που να έχει και να μην δίνει. Το αντίθετο.

Ξέρω πολλούς που δεν έχουν και χρωστάνε. Κι αυτοί είναι που έπεφταν και συνεχίζουν να πέφτουν θύματα όλων αυτών των «κορακιών» που για να κάνουν τη δουλειά τους πρέπει να ξεχάσουν ότι είναι άνθρωποι. Γίνονται κάτι άλλο.

Μια λοιπόν από αυτές τις εταιρίες που για λόγους που όλοι ξέρουμε πήρε το δάνειο σου μπιρ παρά ώστε να βγάλει πιο πολλά και από την Τράπεζα που στο έδωσε, έχει χρεοκοπήσει. Και παλεύει για να σβήσει το χρέος της. Μεταξύ μας, μάλλον θα τα καταφέρει… Αυτό δείχνει δύο πράγματα. Ότι όλοι αυτοί οι φουκαράδες που χρώσταγαν και τους έβαζε καθημερινά όχι μία και δύο αλλά 13 φορές τη μέρα πίεση, όντως δεν είχαν να δώσουν. Δεν τους ένοιαζε αν χρώσταγαν στην Τράπεζα ή στην εισπρακτική. Απλά δεν είχαν. Και μάλλον δεν έχουν. Αυτό είναι το πρώτο.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το σύστημα. Κι όταν ακούσεις ότι η τάδε εισπρακτική μπήκε σε… ρύθμιση κλπ θα καταλάβεις για μια ακόμη φορά τι είσαι για το σύστημα. Το μόνιμο θύμα. Ο φτωχούλης του Θεού. Αυτός που την επόμενη φορά που η εισπρακτική θα σε καλέσει στο τηλέφωνο, θα πρέπει να βρεις λεφτά για να μην σε στείλει στο… απόσπασμα! Κι ας μην έχεις. Εσύ δεν επιτρέπεται να μην έχεις. Τα «κοράκια» πάλι ακόμη και αν έχουν επιτρέπεται να χρωστάνε ένα κάρο δις. Γιατί μπορούν. Γιατί είναι το σύστημα. Γιατί δεν είναι εσύ.