Στην Ελλάδα για να λειτουργήσουν οι θεσμοί πρέπει να αρχίσει η Νικολούλη…
Ακούω πολλά και από πολλούς για τη νέα φρίκη. Το συμπέρασμα προς το παρόν είναι ένα. Ότι βασιλεύει ο «ωχαδερφισμός».
Όποιος αναρωτιόταν μετά την υπόθεση της Ρούλας, αν θα υπάρξει κάτι πιο σοκαριστικό, μάλλον έχει πάρει ήδη την απάντηση… Όποια και αν είναι η εξέλιξη στην υπόθεση της Αμαλιάδας, το σοκ είναι ήδη μεγάλο. Και είναι για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος για το γεγονός ότι στην Ελλάδα, με πέντε μωρά να έχουν χάσει τη ζωή τους και κοινό παρανομαστή έναν άνθρωπο, για να λειτουργήσουν οι θεσμοί πρέπει να αρχίσει εκπομπής η Αγγελική Νικολούλη. ΟΛΟΙ. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Και αυτό είναι όντως βαθιά σοκαριστικό. Γιατί αν ζούμε στη χώρα που πέντε θάνατοι μωρών, ανεξήγητοι, ξαφνικοί, αναίτιοι δεν αποτελεί λόγο για να φέρουν ΟΛΟΙ τα πάνω κάτω και να βρεθεί άκρη, τότε απλά περιμένουμε το επόμενο χτύπημα από την Κόλαση. Τη μία χάθηκαν τρία παιδιά, την άλλη πέντε, μετά πόσα; Ακούω πολλά και από πολλούς για τη νέα φρίκη. Το συμπέρασμα προς το παρόν είναι ένα. Ότι βασιλεύει ο «ωχαδερφισμός».
Όλα θυμίζουν το περίφημο ανέκδοτο «στο χαντάκι» που λέει ο αστυνομικός για να περιγράψει την σκηνή του δυστυχήματος γιατί δεν ξέρει πώς γράφεται η λέξη οδόστρωμα… Οπότε δε γαμ…ται, θα ρίξουμε και το τελευταίο θύμα στο χαντάκι! Στην περίπτωση της Αμαλιάδας δεν έχει να κάνει με τυχόν… ορθογραφικό λάθος. Το λάθος εδώ είναι το «χτίσιμο» ενός ολόκληρου κράτους που ο ένας (μπορεί και) κρύβεται πίσω από τον άλλον και όλοι μαζί πίσω από την ανευθυνότητα του ίδιου του κράτους. Σε μια κλειστή κοινωνία όπως της Αμαλιάδας, όπου όλα συζητιούνται και όλα μαθαίνονται, ουδείς είχε την ευαισθησία να ψάξει τι έχει συμβεί… Κι όλοι μαζί είπαν και έγραψαν «στο χαντάκι». Για πέντε μωρά. Τρία την προηγούμενη φορά. Μέχρι που ασχολήθηκε η Νικολούλη. Και τώρα τρέχουν… Στο χαντάκι…