Δεν την σκότωσε με μαχαίρι, πήρε όπλο και η δικαιοσύνη του… έδινε αναβολές!

Ο δολοφόνος του κοριτσιού στο Αγρίνιο, την Παρασκευή θα καθόταν στο εδώλιο για την επίθεση με μαχαίρι στο κορίτσι που δολοφόνησε, τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Θα καθόταν μάλλον. Γιατί είχε πάρει ήδη δύο αναβολές. Μαζί με τις αναβολές πήρε και ένα όπλο. Αυτό με το οποίο σκότωσε το κορίτσι. Δηλαδή: Αυτός ο αλήτης θα έπρεπε να είναι μέσα εδώ και καιρό αλλά το δικαστήριο δεν… πρόφταινε και του έδωσε δύο αναβολές.

Του έδωσε δηλαδή τον χρόνο που ήθελε για να κάνει ό,τι δεν κατάφερε με το μαχαίρι: Να σκοτώσει το κορίτσι. Το 12ο κορίτσι που δολοφονείται από πρώην ή νυν σύντροφό του από την αρχή της χρονιάς. Και τώρα κλαίμε (ξανά) όλοι πάνω από το θύμα. Όπως κλάψαμε την Κυριακή. Όπως κλαίμε και τη Γαρυφαλλιά 2. Γιατί υπήρξε και η Γαρυφαλλιά 1.

Σε λίγο θα μας τελειώσουν τα… ονόματα! Θα έχει σκοτωθεί μια γυναίκα για κάθε όνομα. Με το Κράτος να κοιτάζει, τη δικαιοσύνη να αναβάλλει και την αστυνομία να λέει ότι «το περιπολικό δεν είναι ταξί». Θυμόμαστε κύριοι. Δυστυχώς. Μέτρα εξαγγέλονται μετά βαϊων και κλάδων και πνίγονται στα δάκρυα των ανθρώπων που χάνουν έναν άνθρωπο που αγαπούν γιατί κάποιος αλήτης αποφασίζει ότι μπορεί να αφαιρέσει μια ζωή.

Το ή μαζί μου ή στο χώμα, είναι πια καθεστώς. Στο Ιράν της Ευρώπης. Εδώ που όλοι πια είναι συνυπεύθυνοι, συνένοχοι και ηθικοί αυτουργοί. Αν ο αστυνόμος είχε στείλει το περιπολικό η Κυριακή μπορεί και να είχε σωθεί. Αν ο δικαστής ήθελε να δικάσει τον αλήτη, η Δώρα θα ήταν τώρα με τα παιδάκια της. Αν το Κράτος ήθελε όντως να σταματήσει τον κύκλο του αίματος, δεν θα μετράγαμε ήδη 12 κορίτσια δολοφονημένα μέσα σε μια χρονιά… Κανείς δεν νιώθει την ευθύνη να κάνει κάτι. Έστω να παραιτηθεί. Να παραδεχτεί την ανικανότητα και την υποκρισία του. Φαρισαϊσμός λέγεται. Συνεχίστε…