Κτήνη…

Όσα ακούμε δεν τα πιστεύουμε. Γιατί αν τα πιστέψουμε θα αρχίσουμε να πηδάμε ομαδικώς από τα μπαλκόνια. Για να πάμε στην Κόλαση που μπορεί και να είναι πιο χαλαρή η φάση. Αν η ιστορία με τα τέρατα που δηλώνουν γονείς είναι αληθινή, πέραν των τεράτων πρέπει να τιμωρηθούν και όσοι τους κάλυπταν.

Από το να μην μιλάνε για όσα φρικιαστικά έκαναν στα παιδιά μέχρι να τους δέχονται στη δουλειά ως μέλη κοινωνίας ανθρώπων. Δεν είναι άνθρωποι και έτσι έπρεπε να αντιμετωπίζονται. Έτσι πρέπει και να τιμωρηθούν. Ως κτήνη.

Κι επειδή βλέπω ήδη να γίνεται κουβέντα για νομικό πολιτισμό, δικαίωμα υπεράσπισης, δίκαιη δίκη κλπ σιγουρεύομαι πως η κοινωνία δεν είναι έτοιμη για να τιμωρήσει όπως τους πρέπει αυτά τα κτήνη. Για να μην την πουν απολίτιστη.

Θα συνεχίσουμε λοιπόν να παριστάνουμε τους πολιτισμένους-πάντα- με τους θύτες, αρνούμενοι πεισματικά να υπερασπιστούμε τη βασική αρχή του πολιτισμού που- στο μυαλό μου- είναι η προστασία των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ζώων. Ας συνεχίσουμε λοιπόν να νοιαζόμαστε για το δικαίωμα στην υπεράσπιση κλπ κάποιου που υποχρέωνε τα παιδιά του να κάνουν όσα έκαναν και ας αφήσουμε τα παιδιά στη μοίρα τους.

Αυτά τα πέντε, τα άλλα πέντε στην Αμαλιαδα, τα άλλα τρία στην Πάτρα και τα επόμενα που περιμένουν τη σειρά τους να κακοποιηθούν, να δολοφονηθούν, να, να, να… Ο,τι τέλος πάντως θα έχει στο μυαλό του το κτήνος. Είμαστε σε σήψη. Και δυστυχώς η φαντασία των θυτών είναι ανεξάντλητη. Και την τρώμε κατάμουτρα για μέρες και μήνες. Σε ζωντανή μετάδοση. Για να ετοιμαστεί το επόμενο κτήνος…

Μόνο μην παριστάνεις πια τον έκπληκτο. Γιατί όσο εσύ (κάνεις πως) πέφτεις από τα σύννεφα τόσο ένα 10χρονο παιδί που έφριξε με όσα του ζήταγε ο πατέρας του να κάνει θα πέφτει από το μπαλκόνι… Και θα λυπάται που ούτε αυτό δεν συγκίνησε κανέναν για να τον γλιτώσει από το μαρτύριο του. Πάμε παρακάτω λοιπόν… Έχει και πιο κάτω. Παμε για την επόμενη κτηνωδία. Μέχρι να μην μείνει ούτε ένας άνθρωπος. Ούτε ένας…