Ο νεκρός δεδικαίωται αλλά να πούμε και καμιά αλήθεια…

Γιατί θαρρώ πως μαζί με τον Σημίτη κάποιοι επιχειρούν να θάψουν και την αλήθεια. Την πικρή αλήθεια για τον Πρωθυπουργό του Χρηματιστηρίου, των πλαστών στοιχείων για την είσοδο της χώρας στο ευρώ, της παράδοσης Οτσαλάν και των Ιμίων. Αρκούν αυτά για να μην αγιοποιείται από τα ΜΜΕ ή θέλουμε κι άλλα;

Μάλλον θέλουμε κι άλλα αλλιώς όλοι αυτοί που -βιάζοντας την κοινή λογική- παρουσιάζουν τον Σημίτη ως τον πολιτικό που άλλαξε την Ελλάδα, θα έγραφαν/έλεγαν και μια κουβέντα για όλα τα παραπάνω που αν μη τι άλλο σημάδεψαν την θητεία του. Μαζί και με το γεγονός ότι επί των ημερών του η διαπλοκή και η διαφθορά, κυριάρχησαν.

Ας πούμε λοιπόν ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, ένας Πρωθυπουργός που καλούσε τον κοσμάκη να επενδύσει/τζογάρει στο Χρηματιστήριο, θα έπρεπε τουλάχιστον να λογοδοτήσει όταν ο κοσμάκης πήδαγε από τα μπαλκόνια έχοντας χάσει το βιός του. Όπως και όταν θάφτηκαν τα στοιχεία για τον θάνατο των τριών αξιωματικών τη νύχτα της ντροπής στα Ίμια. Όπως και όταν μπήκαμε στο ευρώ με πλαστά στοιχεία.

Όπως, όπως, όπως… Αλλά δεν ζούμε σε μια κανονική χώρα. Ζούμε στη χώρα που ο Σημίτης πέθανε αλλά τα … σημιτάκια ζουν και βασιλεύουν. Και προσπαθούν να σε πείσουν ότι την περνάς ζάχαρη ενώ δεν έχεις να πας στο σούπερ μάρκετ, θάβουν στοιχεία και ανθρώπους (ζωντανούς και νεκρούς) για τα Τέμπη και μπουκώνουν τα ΜΜΕ για μην μιλάνε.

Τα ίδια ΜΜΕ που αγιοποιούν τον Σημίτη. Τα ίδια ΜΜΕ που την εποχή που ο κόσμος ξαναπήδαγε από τα μπαλκόνια με τα μνημόνια, σε «έψηναν» ότι όλα αυτά ήταν για το καλό σου.

Δεν είναι σύμπτωση. Είναι συναλλαγή. Διαπλοκή. Διαφθορά. Μια Ελλάδα των λίγων που οι πολλοί δεν την έχουν καν ονειρευτεί. Γιατί δεν προλαβαίνουν να ονειρευτούν… Τρέχουν για το μεροκάματο…

Ο Θεός να συγχωρέσει τον Κώστα Σημίτη. Εδώ απλά ξεχνάμε.. Αλλά δεν θα τρελαθούμε κιόλας.