Όταν αρχίσει η δίκη, κάθε μέρα θα είναι σαν αυτή την Κυριακή!

Αυτό που έγινε την Κυριακή στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο ολόκληρο, δεν έχει ξαναγίνει. Ποτέ. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, κατέβηκε στο πεζοδρόμιο για να ορθώσει ανάστημα στις μαφιόζικες πρακτικές και την εκστρατεία λάσπης που δέχονται όσοι απαιτούν δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών.

Κι αυτοί οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι προκάλεσαν πανικό σε ένα σάπιο σύστημα που από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα προσπαθεί να μπαζώσει την αλήθεια. Πριν καν κρυώσουν τα σώματα των παιδιών τα μπάζωσαν και τα μετέφεραν σε ένα χωράφι. Μετά παραποίησαν τα ηχητικά.

Μετά εξαφάνισαν το υλικό από τις κάμερες. Μετά είπαν ψέματα για το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Μετά αποθέωσαν τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος. Μετά συκοφάντησαν τους γονείς των νεκρών παιδιών. Και τώρα, χθες, αφού… εξαφάνισαν τις συγκεντρώσεις από τα ΜΜΕ που τους κάνουν σιγόντο, έκαναν τους 1013… τρεις και έβγαλαν τα ανθρωπόμορφα τέρατα τους παγανιά να βρίζουν την Καρυστιανού, τον Πλακιά ακόμη και τους απλούς ανθρώπους που βγήκαν στους δρόμους.

Α… Όταν είδαν ότι ο κόσμος δεν φεύγει χέρι-χέρι κράτος και παρακράτος πέταγαν μολότοφ και δακρυγόνα για να διαλυθεί το πλήθος και να τελειώσει η μεγαλύτερη κατακραυγή που έχει δεχτεί το σύστημα εδώ και πολλά-πολλά χρόνια. Γιατί ήξεραν πως ό,τι έγινε αυτή την Κυριακή δεν μπορούσε πια να κρυφτεί. Δεν μπορούσε πια να μπαζωθεί. Τους έχει ξεφύγει. Βλέπεις ο κόσμος ξέρει πια καλά πως ό,τι μας έχει απομείνει, ό,τι έχουμε απέναντι σε αυτή τη σαπίλα είναι ο ένας τον άλλον. Και ο ένας με τον άλλον, πιασμένοι χέρι- χέρι, γονείς και παιδιά, φίλοι και συγγενείς, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, κατέβηκαν στους δρόμους.

Κόντρα σε όλους και σε όλα. Στους πολιτικάντηδες της ντροπής, στα χορτασμένα ΜΜΕ, στα τρολ της υπόγας, στο κράτος και το παρακράτος, στη μαφία… Κι όταν αρχίσει αυτή η δίκη, αν χρειαστεί ο κόσμος θα είναι κάθε μέρα στους δρόμους. Μέχρι να μπουν όλοι όσοι πρέπει στη φυλακή.

Μέχρι να μάθουμε τι κουβάλαγε η εμπορική αμαξοστοιχία και για ποιον. Μέχρι να βγει στο φως όλη η αλήθεια. Και ναι, η Μαρία, ο Νίκος, ο Χρήστος, όλοι οι γονείς των Τεμπών ακόμη και τότε θα γυρίσουν και θα βρουν τα κρεβάτια των παιδιών τους άδεια. Αλλά θα ξέρουν πώς έκαναν το χρέος τους. Πώς στάθηκαν όρθιοι απέναντι στους δολοφόνους των παιδιών τους.

Κι όταν κι όποτε ξανασμίξουν με τα παιδιά τους θα μπορούν να τα κοιτάξουν στα μάτια…