Ο κόσμος δεν φοβάται πια…

Η 28^η Φεβρουαρίου πλησιάζει. Απέχει πια μόλις λίγες μέρες. Κι όσο πλησιάζουμε στην επέτειο των Τεμπών και στις μεγάλες συγκεντρώσεις που θα γίνουν, τόσο κάποιοι διακατέχονται από πανικό και φόβο. Και αυτό τον φόβο τους προσπαθούν να τον διοχετεύσουν στον κόσμο ώστε να μην κατέβει στους δρόμους. Τις τελευταίες μέρες έχουμε βαρεθεί να ακούμε ότι θα γίνουν επεισόδια, ότι η Αθήνα θα καεί, ότι θα γίνει μεγάλο κακό. Κι όλα από «παπαγαλάκια» της κυβέρνησης. Εξ ου και το 71% του ποσοστού των Ελλήνων πολιτών που πιστεύει ότι στα Τέμπη επιχειρείται συγκάλυψη. Αυτή η αίσθηση που έγινε πια πεποίθηση και χτίζεται με συγκεκριμένο τρόπο, πάντα άκομψο και άγαρμπο, από τα πρώτα λεπτά της δολοφονίας των 57 παιδιών και μετά… Με συνέπεια και συνέχεια. Με αλαζονεία και θράσος. Με τακτικές που παραπέμπουν πότε σε απολυταρχικά καθεστώτα και πότε σε μαφία. Εδώ στη χώρα που ζεις. Στην Ελλάδα έχει γίνει Ελλάδα τους.

Από τις προηγούμενες συγκεντρώσεις μέχρι και σήμερα η υπόθεση των Τεμπών έχει «τρέξει» με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Βρέθηκαν βίντεο, πορίσματα, ηχητικά, μαρτυρίες… Για να πιστέψεις ότι όλα γίνονται όπως πρέπει. Αυτά στο προσκήνιο. Στο παρασκήνιο, στον υπόνομο που λειτουργούν τα «σκουπίδια» των social media ναι οι υπάνθρωποι που ονομάζονται τρολ, επιχειρείται η πιο βρώμικη δολοφονία χαρακτήρων, για όποιον τολμάει να διεκδικεί το αυτονόητο: Δικαιοσύνη. Από τη Μαρία Καρυστιανού που δήθεν είχε χάσει την επιμέλεια της κόρης της, μέχρι τον Νίκο Πλακιά που δήθεν παίρνει σύνταξη 3.500 ευρώ το μήνα για τις δύο δολοφονημένες κόρες του. Τα ψέματα τους δεν έχουν πια καμία ηθική αναστολή. Κι αυτό δείχνει τον πανικό και τον φόβο τους.
Αυτοί φοβούνται. Όχι εσύ που θα κατέβεις στο δρόμο την Παρασκευή. Και θα το καταλάβουν. Το ποτάμι φούσκωσε κι έγινε τσουνάμι… Και θα πνίξει ακόμη κι αυτούς που βρίσκονται στο πιο βαθύ σημείο του υπονόμου… Που είναι ψυχή τε και σώματι βουτηγμένοι στα σκατά.

Κάτι ακόμα.

Στη γραμμή δεν σας πιάνει κανείς.

Στις γραμμές σκοτώσατε τον κοσμάκη.