Ο «έρωτας» του Γιάννη Αγγελάκα που τελείωσε με τις «Τρύπες»

Μπορεί να τον δεις να τριγυρνάει στα Πετράλωνα, γιατί είναι ακόμα ρετρό και του αρέσει αυτή η φάση ή στην Κρήτη, όταν ηχογραφεί για μέρες σε υπόγεια. Μπορεί να τον πετύχεις σε κάποιο νησί του Αιγαίου, όταν ψάχνει απομόνωση να γράψει, γιατί, όπως έχει πει «το γράψιμο θέλει μοναξιές, η μουσική κόσμο». Μοναξιές; Δεν του αρέσει. Αν και στην εφηβεία του, τον είχε σημαδέψει η φράση του Χένρι Μίλερ, «δεν πρόκειται ποτέ να μείνω μόνος, στη χειρότερη περίπτωση θα 'μαι με το Θεό», εν τούτοις, περνάει 2 και 3 εβδομάδες μόνος του, απομονώνεται και δεν βλέπει άνθρωπο για «να καθαρίσω μέσα μου».

Μετά βγαίνει και πάλι, αλωνίζει από πόλη σε πόλη, ποτέ δεν κάθεται σε μία για πολύ, γιατί θέλει να είναι εραστής τους. Ερωτεύεται, κάνει παρέα με «κορίτσια και αγόρια μικρότερων ηλικιών, γιατί βαριέμαι τους ανθρώπους της ηλικίας μου», εκτός από τον φίλο του τον Ντίνο που «είναι κι αυτός ξέμπαρκος και ανοικτός στο πως περνάει το 24ώρο του». Όχι, η οικογένεια δεν πέρασε από το μυαλό του. Δεν ήταν σε θέση, θα το ήθελε, δεν του ταιριάζει βρε αδερφέ γιατί στην τελική γνώριζε ότι «δεν θα ήμουν σωστός».

Διαβάστε τη συνέχεια στο gazzetta.gr.