Εμπόλεμη Ζώνη: Η φρίκη ενός σύγχρονου «Άουσβιτς»

Την άνοιξη του 1992 Σερβοβόσνιοι αστυνομικοί και παραστρατιωτικές ομάδες εισέβαλαν στα χωριά των Βόσνιων μουσουλμάνων στην περιοχή του Πριέντορ. Στο πλαίσιο της επιχείρησης εθνοκάθαρσης πάνω από 30.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά οδηγήθηκαν σε «στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο του 1992, στο ορυχείο Ομάρσκα, το πνευματικό κέντρο Τερνόπολιε και το εργοστάσιο Κέρατερμ ανακρίθηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν χιλιάδες άνθρωποι. Ο εφιάλτης των «στρατοπέδων» θεωρείται η δεύτερη μεγαλύτερη «σφαγή» του πολέμου στη Βοσνία μετά τη Σρεμπρένιτσα.

«Όλα τα πτώματα συγκεντρώθηκαν και μεταφέρθηκαν με φορτηγά σε άγνωστη κατεύθυνση. Μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπιστεί κανείς από αυτούς.

Εγώ δεν έχω εντοπίσει κανέναν από τους δικούς μου. Σκότωσαν τον αδελφό μου, 15 ετών, τον πατέρα μου, τη γιαγιά μου, τρεις θείους μου, μια θεία μου, συνολικά 56 άτομα από την οικογένεια μου», λέει ο Μίρζαντ Ντουράτοβιτς που στα 17 του βρέθηκε κρατούμενος στην Ομάρσκα. «Δεν ξέραμε τι ήταν χειρότερο», θυμάται η δικαστής Νουζρέτα Σίβατς. «Να μετράς τους νεκρούς; Να βλέπεις αυτά τα βασανιστήρια; Να καθαρίζεις τα πατώματα από τα αίματα ή να ακούς τις φωνές;» Για τον 18χρονο, τότε, Σούντμπιμ Μούσιτς τα «στρατόπεδα θανάτου», όπου κρατήθηκαν χιλιάδες άμαχοι «ήταν μέρη που χαιρόσουν όταν σε σκότωναν με μια σφαίρα».

Είκοσι χρόνια μετά το αιματοκύλισμα στα Βαλκάνια, στο νέο ντοκιμαντέρ της Εμπόλεμης Ζώνης, τρεις επιζώντες των στρατοπέδων διηγούνται τη φρίκη ενός σύγχρονου «Άουσβιτς» δίχως τους θαλάμους αερίων.