Σπύρος Χαριτάτος: Επικίνδυνος και νοσηρός ο Κασιδιάρης

Ο γνωστός δημοσιογράφος με κείμενό του αναφέρει για το περιστατικό με την επίθεση του Ηλία Κασιδιάρη στην Λιάνα Κανέλλη και την Ρένα Δούρου ότι το απόστημα έσπασε.. και η πληγή στην Δημοκρατία ή θα θεραπευτεί πλήρως με την ψήφο μας ή θα υποτροπιάσει.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο όπως δημοσίευτηκε στο aixmi.gr:

Οι γροθιές στο πρόσωπο της Λιάνας Κανέλλη και το ποτήρι με το νερό που εκτοξεύτηκε στο πρόσωπο της Ρένας Δούρου, σε απευθείας μετάδοση από τηλεοπτική εκπομπή, σόκαρε το πανελλήνιο και μας κατέστησε πρώτη είδηση στα διεθνή ΜΜΕ. Το σιωπηρό μήνυμα του δράστη της βίαιης επίθεσης Ηλία Κασιδιάρη, εκπροσώπου Τύπου της Χρυσής Αυγής, όσο κι αν προσπάθησε να το αποκρύψει, ήταν σαφές.

«Για τον επικίνδυνο και ανίκανο νοσηρό δημεργέτη, όταν τα επιχειρήματα τελειώνουν, αρχίζουν τα χαστούκια».

Σοβαρή επισήμανση ότι όλα ξεκίνησαν όταν αρχικά στη συζήτηση για το ανατριχιαστικό συμβάν της Παιανίας με τον νεαρό που πήρε τον νόμο στα χέρια του, σκοτώνοντας το ληστή που απειλούσε τη ζωή της μητέρας του, η βουλευτής του ΚΚΕ διόρθωσε δυναμικά την παρατήρηση Κασιδιάρη «πως πιθανόν οι ληστές είχαν κάνει χρήση ναρκωτικών», καθώς σύμφωνα με τη Λιάνα Κανέλλη αυτή η άποψη θα προσέθετε αβασάνιστα νομικά επιχειρήματα στους ένοπλους διαρρήκτες.

Στη συνέχεια, η Ρενα Δούρου, υπενθύμισε τη δικαστική υπόθεση στην οποία εμπλέκεται ο για λίγες ώρες βουλευτής της άκρας Δεξιάς και ο «ωρολογιακός», δήθεν κομματικός, εκρηκτικός μηχανισμός έσκασε. Το περιστατικό ήρθε να ξεσκεπάσει άγαρμπα την προ ολίγων ωρών νυχτερινή συνέντευξη στο κρατικό κανάλι του Γενικού Γραμματέα του κόμματος, όπου εξηγούσε την νομική εμπλοκή του εκπροσώπου του σε δίκη για βαριά εγκληματική πράξη ως συμπτωματική και άδικη. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, πέραν των ιστορικών αναφορών, όπου εδράζεται η κεντρική άποψη της Χρυσής Αυγής, μοίρασε απλόχερα φιλικές κουβέντες μαζί με διευκρινήσεις περί βίας και ανομίας σε αυτονόητη προσπάθεια οι μάσκες των «αυτοαποκαλούμενων τιμωρών» να αποκτήσουν το πιο γλυκό πρόσωπο.

Η Χρυσή Αυγή ως κομματικό μόρφωμα απέκτησε προσφάτως πολιτικό δέρμα πάνω από την φουσκωμένη μιντιακά πληγή γεμάτη μικρόβια έτοιμα να μολύνουν κοινωνία, αλλά και κοινοβουλευτική πρακτική. Ωστόσο, το απόστημα έσπασε.. και η πληγή στην Δημοκρατία ή θα θεραπευτεί πλήρως με την ψήφο μας ή θα υποτροπιάσει.

Η Χρυσή Αυγή σε μόνιμη κατάσταση πυρ, βολή κατά ριπές. Ανακοίνωση μετά το τηλεοπτικό συμβάν «εμπάργκο στο εμπάργκο των δημοσιογράφων που τόσα χρόνια μας λασπολογούν» παρά το προ ημερών εξώδικο στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης για κακή χρήση χρόνου. Το μενού του μήνα βέβαια, περιείχε επίσης επιστολή κατά δημοσιογράφων μετά την «καθιστή» στάση στο Προεδρικό Μέγαρο και για ξεκάρφωμα... ένα άσφαιρο δελτίο Τύπου κατά της αστυνομίας που 'παρεμβαίνει στον προεκλογικό αγώνα του κόμματος ακολουθώντας τις μηχανοκίνητες πορείες'... κατά την διάρκεια των οποίων, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ, προκύπτουν διαβολικές συμπτώσεις άγριων συμπλοκών κρανοφόρων με αλλοδαπούς!

Αλίμονο εάν θα δαιμονοποιούσαμε τις μηχανοκίνητες πορείες, κυρίως όταν πρόκειται για καινοφανή κομματική πρακτική επικοινωνίας, αλλά η αλήθεια είναι πως θα τις γνώριζαν λιγότεροι εάν σχεδόν ταυτόχρονα δεν γέμιζε και το αστυνομικό δελτίο συμβάντων. Στα μάτια των στρατευμένων οπαδών οι δημοσιογράφοι είναι «φερέφωνα -τσιράκια νταβατζήδων που τρομοκρατούν και παραπληροφορούν» συλλήβδην! Πιθανό, όμως, είναι να εξαιρούν τους συνεργάτες τους στα Μέσα Επικοινωνίας που διατηρούν στην κατοχή τους και ενημερώνουν απρόσκοπτα πολίτες που εκδηλώνουν ενδιαφέρον.

Η Χρυσή Αυγή καλά-περνά μόνο στην επίθεση...την κάθε μορφής επίθεση, είτε αυτή εκφράζεται από την θέση του θύτη (πάσης φύσεως) είτε από την θέση της αυτοθυματοποίησης και του δήθεν εύλογου ρεβανσισμού, η οποία διοχετεύεται μέσω των Μίντια. Θύτης και θύμα ένα, γίνεται; Σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει οξύμωρο σχήμα λόγου, αλλά αρκεί μια ματιά στα περιστατικά για να αντιληφθούμε πως πιθανόν η ακολουθία δεν είναι τυχαία..

Γεγονότα και τίτλοι που σοκάρουν: «Ξυλοδαρμοί και μαχαιρώματα αλλοδαπών σε δημόσια Θέα από αγνώστους!» διαπιστώνουμε να συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά προκαλώντας το εύλογο ενδιαφέρον της φοβισμένης κοινής γνώμης. Η αστυνομία ενημερώνοντας τους αρμόδιους συντάκτες, αλλά και με επίσημες -μέσω διαδικτύου- ανακοινώσεις, αναφέρει «εμπλοκή μελών της Χρυσής Αυγής» και προσαγωγές.

Ωστόσο, λίγες ώρες μετά «οι προσαχθέντες ως ύποπτοι για τα εγκλήματα ελευθερώνονται», ενώ την ίδια σχεδόν στιγμή, λόγω... ειδησεογραφικής επικαιρότητας, οι εκπροσωπούντες το κόμμα καλούνται να απαντήσουν στις καταγγελίες σε όλα ή σχεδόν όλα τα ΜΜΕ. Προσέξτε πώς από αυτό το σημείο ακριβώς, ξετυλίγεται το επικοινωνιακό γαϊτανάκι..

Τα αιματηρά περιστατικά συνέβησαν, τραυματίες και προσαχθέντες υπήρξαν -όπως και αυτόπτες μάρτυρες- συλληφθέντες, όμως... οχι. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει σαφής προσωποποιημένη κατηγορία και σίγουρα δεν μπορούμε να καταλογίσουμε υπεύθυνα τίποτα και σε κανένα. Ωστόσο, ακόμα κι αν δεν ενέχονται σε βίαιες ή αιματηρές ενέργειες, οι Χρυσαυγίτες θέλουν να τσαλαβουτάνε στα μιντιακά απόνερα που προκαλούνται από αυτές. Εμφανίζονται ως θιγόμενοι πρωταγωνιστές σε «πρώτη είδηση» για να βροντοφωνάξουν στο «ζεσταμένο» από τους δημοσιογραφικούς τίτλους πολυπληθές κοινό πως, ναι μεν ήταν σε ομάδες διαδηλωτών παρόντες ή διερχόμενοι στα σημεία όπου συνέβησαν οι εγκληματικές ενέργειες, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους δράστες.

Αφήνουν, δηλαδή, να αιωρείται η υποψία του Θύτη που τους συντηρεί ως φόβητρο και ασύλληπτους τιμωρούς ή εκδικητές. Στη συνέχεια αυτοχαρακτηρίζονται ως θύματα στηλιτεύοντας το ύπουλο πολιτικό σύστημα, επισημαίνοντας με κάθε τρόπο πως οι προσαγωγές μελών ή σχετικές ανακοινώσεις είναι κακόβουλες και αποτελούν προβοκάτσιες εναντίον του κόμματος. Επιχειρώντας έτσι την αυτοθυματοποίηση.

Η μιντιακη απομόνωση ή επιλεκτική αναφορά όπως συμβαίνει συνήθως επιφυλάσσει τα αντίθετα αποτελέσματα. Τα μέλη των ακροδεξιών οργανώσεων παρεισφρύουν μεθοδικά και «βρίσκουν χώρο», στην ανώριμη συνείδηση του πολίτη που γνωρίζει ελάχιστα και ενδιαφέρεται να μάθει λίγα, αλλά και του πολίτη που νιώθει κατατρεγμένος, αδικημένος και περιθώριο.

Η Άκρα Δεξιά καταφέρνει έτσι το δυσάρεστο αλλά λογικά κατανοητό, και από την ιστορία νοσηρά δεδικασμένο, να περάσουν από την θέση του θύτη στη θέση του θύματος που περιμένει να εκδικηθεί. Εκεί αρχίζει η παρέα να μεγαλώνει, να θεριεύει, αλλά και να αποκτά σταθερές μέσα σε μια κοινωνία που βρισκόταν σε καθεστώς μιντιακης αποχαύνωσης. που τα τελευταία χρόνια ζούσε, δεν ζούσε τις εξελίξεις, παρασυρμένη στην κεκτημένη ταχύτητα του life style τόσο της πολιτικής όσο και της ίδιας της ζωής.