Μαρία Ναυπλιώτου: Έβγαινα στη σκηνή κάθε βράδυ με πλήρη επίγνωση της αποτυχίας μου

Σε συνέντευξη που παραχώρησε η Μαρία Ναυπλιώτου μίλησε για τη ζωή της, τα επαγγελματικά της και για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί.

«Αυτό που βλέπει ο κόσμος από την παρουσία μου είναι λόγω της μορφής μου πιστεύω που είναι κάπως πιο αυστηρή. Στην πραγματικότητα δεν είμαι έτσι. Δεν εμφανίζομαι συχνά στην τηλεόραση γιατί δεν έχω πολλά πράγματα να πω. Εμφανίζομαι όταν έχω να πω κάτι για τη δουλειά μου και να επικοινωνήσω τη δουλειά μου. Μου αρέσει πολύ να το κάνω αυτό, και να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους, αλλά μέχρι εκεί. όταν δεν έχω κάτι να πω δεν βρίσκω τον λόγο να εμφανίζομαι στην τηλεόραση», είπε αρχικά η ηθοποιός στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι» την Κυριακή 12 Νοεμβρίου.

Σχετικά με τον ρόλο της στη θεατρική παράσταση «Φιλουμένα Μαρτουράνο» ανέφερε: «Η Φιλουμένα ήταν ένα στοίχημα για μένα, κάτι που επιθυμούσα πολύ, γιατί δεν βλέπει κανείς τη Φιλουμένα σε μένα. Η δουλειά μου είναι να είμαι ηθοποιός και να μπαίνω στα παπούτσια διαφορετικών ανθρώπων και διαφορετικών από μένα. Η διαδρομή έγινε όπως γίνεται με όλους τους ρόλους, προσπαθώντας να κατανοήσω και να νιώσω τον χαρακτήρα. Η Φιλουμένα είναι ένας ρόλος που αγάπησα πολύ, σε όλες της τις εκφάνσεις, αλλά έχει κάτι κοινό: είναι μια γυναίκα που παλεύει όπως όλες μας, για τις επιθυμίες και τα όνειρά της. Μπήκα στον βαθύ πόνο της και παρόλο που πονάει και περνάει δύσκολα, πάντα προχωράει, και στο τέλος βρίσκει στην ευτυχία».

Για τη σχέση της με την τηλεόραση η ηθοποιός σχολίασε: «Αγαπώ την τηλεόραση. Με την τηλεόραση και την "Αίθουσα του Θρόνου" συστήθηκα ως ηθοποιός. Είμαι από 15 ετών πάνω στη σκηνή γιατί υπήρξα χορεύτρια άρα είναι φυσικός χώρος για μένα. Μου είναι δύσκολο αν έχω κλείσει κάποιο θέατρο να κάνω και τηλεόραση ταυτόχρονα. Γι ΄αυτό πάντα δίνω προτεραιότητα στο θέατρο. Η τηλεόραση είναι μία συντροφιά για τους ανθρώπους της επαρχίας και όταν κάνουμε καλή τηλεόραση εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους, τους δίνουμε στιγμές που τους συντροφεύουν. Έχουν υπάρχει σειρές που έχω πει ότι θα ήθελα να είμαι εκεί. νομίζω κάνουμε καλή τηλεόραση στην Ελλάδα. Υπήρξαν δουλειές στην τηλεόραση που πραγματικά ήθελα να είμαι αλλά δεν μπορούσα λόγω των υποχρεώσεών μου στο θέατρο. Δεν είναι ότι δεν μου έχουν προταθεί πράγματα. Δεν μπορώ να κάνω τόσα πολλά πράγματα. Έχω τελειομανία και δεν αφήνω ποτέ τίποτα».

Επίσης, πρόσθεσε: «Η δική μου θεατρική ενηλικίωση έγινε όταν έκαναν την πρώτη μου αποτυχία. Γιατί όταν βγήκα είχα τόσο πολύ άγνοια κινδύνου και καταβρόχθιζα τους ρόλους. Ήρθε η στιγμή που έπαιξα έναν πολύ δύσκολο ρόλο, την "Ελβίρα" στον Δον Ζουάν το 2000. Ζήτημα να βγαίνεις σε ένα 3ωρο έργο, 10 λεπτά. Έχει δύο ριζικές αλλαγές ο ρόλος αυτός. Δεν κατάλαβα τίποτα».

Και στο τέλος ολοκλήρωσε λέγοντας: «Έπιασα τον ρόλο που ψηλά, έφτασα τον ρόλο σε ένα υψηλά ενεργειακό επίπεδο και δεν είχα να εφόδια να τον κρατήσω και ο ρόλος εξαφανίστηκε. Έβγαινα στη σκηνή κάθε βράδυ με πλήρη επίγνωση της αποτυχίας μου. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός. Ότι θέλει τεχνική ότι δεν φτάνει το συναίσθημα και πόσο η τεχνική το βοηθάει να μένει περισσότερο. Χρωστάω πολλά σε αυτόν τον ρόλο. Έχουμε δώσει μεγάλο βάρος στο να μην αποτυγχάνουμε. Στην πραγματικότητα η επιτυχία μας βασίζεται σε αυτές τις αποτυχίες».