Ηλιάνα Παπαγεωργίου: Η λάμψη είναι το περιτύλιγμα που βλέπει ο τηλεθεατής

«Δεν το είχα προβλέψει ή σκεφτεί ποτέ ότι η τηλεόραση θα είναι ένας δρόμος που θα ακολουθήσω και ένας χώρος που θα αγαπήσω», ανέφερε η Ηλιάνα Παπαγεωργίου.

Η Ηλιάνα Παπαγεωργίου μίλησε στο πρώτο τεύχος του νέου περιοδικού «Grace», που κυκλοφορεί με το Βήμα της Κυριακής, για τα όνειρα και τους στόχους της αλλά και για το bullying που βίωσε στον επαγγελματικό της χώρο.

Στο κομμάτι της καριέρας σας, μέχρι σήμερα, αισθάνεστε ότι υπήρχαν προσδοκίες σας που δεν εκπληρώθηκαν; Υπήρξε ίσως απροσδόκητη επιτυχία;

Σίγουρα υπήρχαν, όπως και υπάρχουν και άλλα όνειρα και άλλοι στόχοι και κάποιο άλλο μέλλον που υπέθετα πως με περιμένει. Όμως, η ζωή με έφερε εδώ. Όσο κι αν εγώ δεν το είχα προβλέψει ή σκεφτεί ποτέ, ότι η τηλεόραση θα είναι ένας δρόμος που θα ακολουθήσω και ένας χώρος που θα αγαπήσω.

Έχει σημασία από πού προέρχεται η αρνητική κριτική; Την ακούτε σίγουρα, αλλά τη δέχεστε κιόλας;

Φυσικά και έχει σημασία, όπως και από πού προέρχεται η θετική κριτική. Χρειάζεται σε όλα σωστή μεταφορά της άποψης, μετρημένη, με επιχειρήματα, και πρόταση φυσικά για να σε βοηθήσει να εξελιχθείς προς το καλύτερο. Αλλιώς είναι απλά μια προσωπική άποψη που δεν αφορά κανέναν. Για παράδειγμα, ποιος χρειάζεται έναν άνθρωπο δίπλα του που να του λέει διαρκώς πόσο τέλειος είναι;

Κοιτώντας πίσω στην καριέρα σας μέχρι σήμερα, τι θα κάνατε διαφορετικά;

Αν άλλαζα κάτι ίσως να μην ήμουν εδώ που βρίσκομαι σήμερα. Και πραγματικά πιστεύω (ή ότι θέλω να πιστεύω) ότι υπάρχει ένα μαγικό πλάνο που με τον έναν ή άλλον τρόπο μας οδηγεί στο πεπρωμένο μας. Οπότε, ακολουθώ τη δική μου τροχιά και περιμένω με ανυπομονησία το αύριο, δημιουργώντας παράλληλα κάθε μέρα νέες βάσεις.

Πρόσφατα μιλήσατε για το bullying που βιώσατε. Ποιες μορφές μπορεί να πάρει το bullying στον εργασιακό χώρο και ειδικά στη βιομηχανία της μόδας; Είναι ο χώρος τόσο λαμπερός όπως πιστεύει ο πολύς κόσμος ή τα πράγματα είναι διαφορετικά;

Η λάμψη είναι το περιτύλιγμα που βλέπει ο τηλεθεατής και αλίμονο τόσα χρόνια που υπάρχουν τηλεόραση, σινεμά και περιοδικά αν δεν τα έχουμε καταλάβει ακόμα.

Επί της ουσίας είμαστε όλοι καθημερινοί άνθρωποι που πηγαίνουμε στη δουλειά μας και βεβαίως υπάρχουν καλές μέρες αλλά και δύσκολες. Το να υπάρχουν κακές μέρες, όμως, εξαρτάται από τα όρια που δεν έχουν μπει πάντα εκεί που πρέπει, με αποτέλεσμα πολλές φορές να παραβιάζονται η ελευθερία, η εργασία ή ακόμα και η ψυχή κάποιου.

Πώς βλέπετε τον εαυτό σας μετά από 10 χρόνια επαγγελματικά αλλά και πώς έχετε φανταστεί τη ζωή σας στα επόμενα χρόνια;

Θα είμαι εκεί που θέλει η ζωή να είμαι. Εύχομαι με υγεία, με μεγαλύτερη οικογένεια, με όμορφη καθημερινότητα και να έχω τους φίλους μου δίπλα μου.