Ελίζαμπεθ Τέιλορ: Νέο ντοκιμαντέρ για την κορυφαία του Χόλιγουντ - Ποια η μεγαλύτερη επιτυχία της

Η ίδια πίστευε ότι οι μεγαλύτερες επιτυχίες της ζωής της δεν ήταν ούτε η «Κλεοπάτρα», ούτε τα δύο Όσκαρ που απέσπασε, ούτε οι ερμηνείες της σε οποιαδήποτε από τις ταινίες «Μια θέση στον ήλιο», «Λυσσασμένη γάτα», «Ξαφνικά, πέρυσι το καλοκαίρι» ή «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;». Η μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής της ήταν που κατάφερε να εκμεταλλευθεί τη διασημότητά της για να στρέψει το ενδιαφέρον του κόσμου και της έρευνας στην καταπολέμηση του AIDS και με αυτό τον τρόπο να σωθούν αμέτρητες ζωές. Τάδε έφη η σκηνοθέτις Νανέτ Μπέρστιν που υπογράφει το νέο ντοκιμαντέρ για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ με τίτλο «Elizabeth Taylor: The Lost Tapes».

Η ταινία περιλαμβάνει αποσπάσματα 40 ώρες ηχητικών αρχείων με συνεντεύξεις της Τέιλορ που έδωσε στον δημοσιογράφο Ρίτσαρντ Μέριμαν στη δεκαετία του ’60. Το ακυκλοφόρητο υλικό παραδόθηκε στη σκηνοθέτρια από τους κληρονόμους της κορυφαίας ηθοποιού και η Μπέρστιν σχολιάζει ότι «είναι εξαιρετικά σπάνιο να ακούς μια μεγάλη σταρ του κινηματογράφου να μιλάει τόσο ανοικτά για την προσωπική της ζωή. Ηταν μεγάλη ευκαιρία, όχι μόνο για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτή την τόσο μεγάλη προσωπικότητα της ιστορίας του κινηματογράφου αλλά και για να δούμε πως τα γυναικεία κινήματα επηρέασαν τους τρόπους που απεικονίζονταν οι γυναίκες στη μεγάλη οθόνη στις δεκαετίες του ’50 και του ‘60», τονίζει η σκηνοθέτρια.

Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ βρέθηκε μπροστά στην κάμερα στα 12 της χρόνια στην ταινία «National Velvet» και μέχρι τα 18 της χρόνια είχε εξελιχθεί σε ρόλους που αντιστοιχούσαν σε γυναίκες μεγαλύτερες της ηλικίας της. «Την αντιμετώπιζαν ως σύμβολο του σεξ πριν καν κλείσει τα 18 της χρόνια», σχολιάζει η Νανέτ Μπέρστιν.

Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται και στους οκτώ γάμους της και τις ερωτικές της σχέσεις και για τον πρώτο της σύζυγο, τον παραγωγό Μάικ Τοντ, η Μπέρστιν υποστηρίζει ότι «ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής της. Αν ζούσε, ο γάμος τους θα είχε διάρκεια». Ως γνωστόν ο Μάικ Τοντ πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα ένα χρόνο μετά το γάμο τους. «Ηταν πολύ ταιριαστοί αυτοί οι δύο. Πιστεύω ότι θα γύριζαν πολλές ταινίες μαζί, κάτω από υγιείς συνθήκες γιατί ο τρόπος που έκανε ταινίες με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον δεν ήταν υγιής», τονίζει.

Ο μεγάλος θρίαμβος της ζωής της όμως ήταν η σταυροφορία της στην καταπολέμηση του AIDS. Η φιλία της με ομοφυλόφιλους σταρ όπως ο Μοντογκόμερι Κλιφτ, ο Ροκ Χάντσον και ο Ρόντι ΜακΝτάουελ, που πέθαναν από τον ιό, την έκαναν να νοιαστεί λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους για την ασθένεια. Έγινε από τις πρώτες ηθοποιούς που εκμεταλλεύτηκαν τη διασημότητά τους για να συγκεντρώσουν χρήματα και πόρους για την έρευνα καταπολέμησης της ασθένειας. «Το γεγονός ότι κανείς δεν νοιαζόταν τότε ουσιαστικά για το AIDS, της προκαλούσε θυμό», λέει η Μπέρστιν. Και προσθέτει: «Σκεφτόταν ότι διαθέτει φήμη, κάτι που έπαιξε τοξικό ρόλο στη ζωή της και έπρεπε να κάνει κάτι θετικό με αυτήν. Και το έκανε. Στο μυαλό της, αυτό ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά της».