Γιάννης Βαρδής για τον θάνατο του πατέρα του: Τον πρώτο χρόνο απέφευγα κόσμο που τον ήξερε

Ο Γιάννης Βαρδής μίλησε στην εκπομπή «Στούντιο 4» για τον πατέρα του Αντώνη Βαρδή. Ανάμεσα σε άλλα, περιέγραψε τον τρόπο που αντιμέτωπισε τον χαμό του, την αλλαγή στην ψυχολογική του κατάσταση με τα χρόνια και στη βοήθεια της ψυχοθεραπείας σε αυτό το ταξίδι.

«Προσπαθώ να το διαχειριστώ όσο μπορώ. Ο χρόνος απαλύνει πολύ τα πράγματα, αλλά δεν κλείνει ποτέ η πληγή. Πάντα τον σκέφτεσαι τον άνθρωπό σου. Δεν σκέφτεσαι στενάχωρες καταστάσεις, σκέφτεσαι πιο ευχάριστες στιγμές, χαρούμενες, εύθυμες στιγμές, στιγμές που έχουμε ζήσει μαζί. Τα τελευταία 2 χρόνια το διαχειρίζομαι πιο σωστά, δεν στενοχωριέμαι τόσο πολύ», είπε.

Και πρόσθεσε: «Ο χρόνος βοηθάει. Ήρθε μόνο του. Οι συνθήκες, τα παρεμφερή όλα που έχουν να κάνουν με την οικογένεια, δηλαδή η τριβή βοηθάει πάρα πολύ. Ήρθε και έδεσε και απάλυνε κάποια πράγματα μέσα μου, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και δύσκολα πράγματα».

Παράλληλα, περιέγραψε τη βοήθεια που έχει λάβει από τις συνεδρίες με ψυχολόγο: «Επειδή πηγαίνω σε ψυχολόγο, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Τους τελευταίους μήνες συνειδητοποιήσαμε κάτι, που είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα δεν το είχα συνειδητοποιήσει ποτέ. Κάναμε μια κουβέντα που μου είπε: "Όταν πέθανε ο πατέρας σου, πέθανες και εσύ". Νομίζω ότι αυτό είναι πολύ ζόρικο και με ταρακούνησε πάρα πολύ. Δηλαδή ακόμα προσπαθώ να το διαχειριστώ μέσα μου, γιατί έχει δίκιο. Ένα κομμάτι μου μεγάλο έφυγε, έσβησε, χάθηκε. Ο σκοπός είναι να το επαναφέρουμε».

Τέλος, ο Γιάννης Βαρδής δήλωσε ότι τα τραγούδια και τα βίντεο και όλο το υλικό για τον πατέρα του είναι κάτι που τον κάνει να αισθάνεται πολύ όμορφα: «Εγώ θεωρώ ότι το γεγονός ότι υπάρχει η υπενθύμιση του πατέρα μου μού κάνει πάρα πολύ καλό. Όχι, τον πρώτο χρόνο, τον πρώτο χρόνο προσπαθούσα να αποφύγει κόσμο που ήξερε τον πατέρα μου, γιατί θα μου λέγανε πράγματα για εκείνον και ήθελα να ξεχαστώ. Προσπαθούσα να μην ακούω τραγούδια του. Πλέον, όμως, νιώθω τόσο όμορφα που μπορώ οποιαδήποτε στιγμή να τον φέρω μπροστά μου, να ακούσω τη φωνή του, να δω την εικόνα του. Είναι για εμένα πάρα πολύ σημαντικό».