Ο ταλαντούχος και πολυπράγμων Keanu Reeves: Τα νέα του επαγγελματικά βήματα
Το Σαββατοκύριακο 5 και 6 Οκτωβρίου, ο ηθοποιός Keanu Reeves συμμετείχε στο Toyota GR Cup, μια σειρά αγώνων που απευθύνεται σε ερασιτέχνες οδηγούς, λάτρεις του αυτοκινήτου και επίδοξους οδηγούς, στο θρυλικό αυτοκινητοδρόμιο της Ινδιανάπολης.
Ο γνωστός ηθοποιός τερμάτισε στην 25η θέση στον πρώτο αγώνα που διαδραματίστηκε το Σάββατο ανάμεσα σε 33 αγωνιζόμενους. Συμμετείχε και στον δεύτερο αγώνα που έγινε την Κυριακή καταλαμβάνοντας την 24η θέση.
Στον 1ο αγώνα, μάλιστα, παραλίγο να συγκρουστεί αλλά το απέφυγε τελευταία στιγμή.
Ο Reeves οδήγησε το αυτοκίνητο με το νούμερο 92 BRZRKR, μια αναφορά στο γραφικό μυθιστόρημα «The Book of Elsewhere» που έγραψε μαζί με την China Miéville. Συμπαίκτης του ήταν ο πρωταγωνιστής του «Dude Perfect», Cody Jones.
Περιέγραψε την εμπειρία του αυτή ως «διασκεδαστική» και τόνισε ότι απόλαυσε ιδιαίτερα την εμπειρία.
Το 2009, ο πρωταγωνιστής συμμετείχε για άλλη μια φορά σε αγώνα δρόμου, συγκεκριμένα στον αγώνα διασημοτήτων του Long Beach Toyota Grand Prix, όπου και κέρδισε.
Όχι μόνο ηθοποιία και αγώνες δρόμου
Ο ίδιος φαίνεται πως έχει πολλά ταλέντα, καθώς πέρα από την υποκριτική και τα αυτοκίνητα ασχολείται και με τη μουσική, καθώς υπήρξε ο μπασίστας του alt-rock συγκροτήματος Dogstar.
Σχημάτισε τους Dogstar με κάποιους φίλους του στις αρχές της δεκαετίας του 1990
Το συγκρότημα περιόδευε συχνά σε όλη τη δεκαετία του ’90, άνοιγε συναυλίες για μεγάλα ονόματα όπως ο David Bowie και ο Bon Jovi και κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ πριν διαλυθεί το 2002, σύμφωνα με το NPR.
Σύμφωνα με τον ίδιο, συζητήσεις για την επανασυγκρότηση της μπάντας έχουν γίνει.
Κατά τις πρώτες μέρες της πανδημίας του Covid, τα μέλη του συγκροτήματος άρχισαν να κάνουν περισσότερες πρόβες, σταδιακά, επιστρέφοντας επίσημα.
«Μου έλειψε να παίζουμε μαζί, μου έλειψε να γράφουμε μαζί, μου έλειψε να κάνουμε συναυλίες μαζί. Είναι κάτι που πάντα μου έλειπε», δήλωσε ο Reeves στο Billboard. «Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου δεν παίζαμε πια, και μου έλειψε. … Μόλις αρχίσαμε να παίζουμε, και αισθανόμασταν καλά, και πραγματικά θετικά και δημιουργικά, τότε ήταν που είπαμε: “Εντάξει, ας το κάνουμε να συμβεί”».