Η Κατερίνα Γερονικολού στο Newsbomb.gr: «Δεν ήρθε κάτι απότομα, ήρθαν όλα με σκληρή δουλειά»

Όταν την συναντάς, η γλυκύτητα και η ευγένειά της σε γοητεύουν. Όταν τη βλέπεις όμως στο θεατρικό σανίδι, εντυπωσιάζεσαι από τον τρόπο που μεταμορφώνεται σε μία δυναμική γυναίκα γεμάτη φως και ταλέντο.

Η Κατερίνα Γερονικολού, η πρωταγωνίστρια της μικρής και της μεγάλης οθόνης, η ηθοποιός που δεν «ζει» χωρίς το θέατρο, είναι γεννημένη για να κερδίζει το κοινό! Με αφορμή την παράσταση «Η ληστεία της συμφοράς», στο θέατρο Λαμπέτη, μιλά για το φετινό της «ταξίδι», τη ζωή της και τα όνειρά της, με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αυθορμητισμό.

Πώς είναι το φετινό θεατρικό ταξίδι με το έργο «Η ληστεία της συμφοράς»;

Αυτό το ταξίδι ξεκίνησε πριν από αρκετό καιρό. Τον περασμένο Ιανουάριο,
ενώ βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη για τις ανάγκες της παράστασης «Από
Σμύρνη… Σαλονίκη», με κάλεσε ο Νικορέστης Χανιωτάκης. Μού είπε ότι θέλει
να μου προτείνει κάτι για του χρόνου. Μού έδειξε μία ομάδα του Λονδίνου,
που έχει κάνει τεράστιες επιτυχίες-κωμωδίες, που κρατούν για χρόνια, με
βασικό μοτίβο ότι όλα πηγαίνουν στραβά. Ενθουσιάστηκα! Είδα ότι είχε
δράση, σωματικές απαιτήσεις, μου έδειξε πράγματα που δεν είναι εύκολο να
γίνουν σε ελληνικές παραγωγές. Σκέφτηκα, λοιπόν: Κωμωδία με δράση, στο
θέατρο Λαμπέτη, με νεανικό θίασο που θα πρέπει να γίνουμε μία ομάδα...
τι πιο ωραίο! Είπα εύκολα το ναι. Όταν ξεκίνησαν οι πρόβες, κατάλαβα
όμως ότι είναι μία δύσκολη παράσταση. Γυρνούσα σπίτι και έλεγα «πώς θα
βγει»! Για δύο ολόκληρες ώρες, είμαστε σε «τσίτα γκάζια»… Όταν ξεκίνησαν
οι παραστάσεις και έβλεπα τον κόσμο να γεμίζει την πλατεία, όταν άκουγα
το γέλιο τους να χαϊδεύει την καρδούλα μας, κατάλαβα ότι ο,τιδήποτε θες
να κατακτήσεις… θέλει κόπο. Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι! Κάνουμε μία
παράσταση-πρόταση, δεν μοιάζει με καμία άλλη από αυτές που ανεβαίνουν
φέτος.

Πώς είναι να ανεβαίνεις στη σκηνή και να βλέπεις το θέατρο γεμάτο;

Νιώθω σαν οικοδέσποινα. Εγώ το θέατρο το νιώθω σπίτι μου, έχω περάσει
πολλές ώρες από τον Ιούλιο εκεί, περνάω πολλές ώρες κάθε μέρα, με τους
ίδιους ανθρώπους συναναστρέφομαι, είναι η οικογένειά μου όσο βρίσκομαι
στο Λαμπέτη. Το καστ, αξίζει να πω, είναι εξαιρετικό. Οι Δημήτρης
Κουρούμπαλης, Γιώργος Χρανιώτης, Ιωάννης Απέργης, Θάνος Μπίρκος, Χάρης
Χιώτης, Αρετή Πασχάλη, Παναγιώτης Γουρζουλίδης, Τίτος Γρηγορόπουλος,
είναι φανταστικοί. Νιώθω, λοιπόν, τη γλυκιά προσμονή να έχει πετύχει το
φαγητό μου, να το δοκιμάσουν οι προσκεκλημένοι μου και να πουν μπράβο!

Ο κόσμος τι σου λέει;

Ότι γέλασαν πολύ, ότι το είχαν ανάγκη. Το νιώθω όλο αυτό πολύ φέτος, ίσως γιατί είχα να κάνω καιρό κωμωδία. Το χειροκρότημα είναι δυνατό και χαρούμενο! Ο κόσμος φεύγει χαμογελαστός και αυτό για εμένα είναι σπουδαίο.

Είσαι από τους ηθοποιούς που κάνουν κάθε χρόνο θέατρο. Είναι η αγάπη σου;

Υπάρχουν χρονιές που δεν έχω κάνει τηλεόραση, που δεν έχω κάνει ταινίες,
αλλά δεν υπάρχει σεζόν που δεν έχω κάνει θέατρο. Έχω συνηθίσει έτσι,
όταν νυχτώνει το χειμώνα εγώ να είμαι στο θέατρο. Από τη μία είναι
τεράστια δέσμευση, το καταλαβαίνω... Τις ώρες που η οικογένεια και οι
φίλοι μάς αναζητούν να πάμε μια βόλτα, για ένα φαγητό, εμείς επιλέγουμε
να δουλέψουμε. Είναι σαν να απαρνούμαστε την προσωπική μας ζωή κατά
κάποιον τρόπο. Καμιά φορά με πονάει, αλλά είναι μοναδικό συναίσθημα.

Όταν ξεκινούσες την πορεία σου, έλεγες ότι προτεραιότητα είναι το θέατρο;

Όχι, η βαθιά αγάπη είναι αποτέλεσμα της ενασχόλησης με το θέατρο. Το αγαπώ όλο και πιο πολύ… Ίσως γιατί μου χαρίζει όμορφες στιγμές.

Κακές στιγμές δεν υπάρχουν;

Η επιλεκτική μου μνήμη κρατά μόνο τα καλά. Τα κακά θέλω και τα ξεχνάω! Πάντα μου μένει μία γεύση από τη χρονιά που πέρασε και είναι γλυκιά.

Μετά το τέλος της σειράς «Σαν ψέμα», ετοιμάζεις κάτι άλλο στην TV;
Μόλις τελείωσε το «Σαν ψέμα» στο OPEN, οπότε ολοκληρώθηκε μία ωραία
εμπειρία για εμένα. Συζητώ πολύ ωραία πράγματα για το 2025 και νομίζω
σύντομα θα μπορώ να τα ανακοινώσω! Αυτό τον Δεκέμβρη, επιστρέφω μετά από
αρκετά χρόνια στο είδος του θεάτρου που απευθύνεται σε όλη την
οικογένεια, με την κλασσική χριστουγεννιάτικη ιστορία που όλοι
γνωρίζουμε από το μπαλέτο, τον Καρυοθραύστη. Πρώτη φορά παγκοσμίως
ανεβαίνει σε μορφή μιούζικαλ με τραγούδια και χορό, με τις αξεπέραστες
μουσικές του Τσαϊκόφσκι και ζωντανή ορχήστρα! Βασισμένο στην ιστορία του
Κάουφμαν, σε διασκευή-σκηνοθεσία του Ανάσταση Δεληγιάννη, το θέατρο
Τζένη Καρέζη θα φιλοξενήσει έναν υπέροχο 15μελη θίασο, ανάμεσα τους ο
Σπύρος Μπιμπίλας, η Μπέσυ Μάλφα και…ακόμα δε θα πω κάτι άλλο! Για πολύ
λίγες παραστάσεις, περιμένουμε όλες τις οικογένειες σε ένα μιούζικαλ
αγάπης γεμάτο φαντασία!

Αν έπρεπε να κάνεις έναν απολογισμό, περίμενες αυτή τη διαδρομή;

Όχι! Όταν μού ήρθαν ωραία πράγματα στη δουλειά και σημαντικές
συνεργασίες, τα δέχτηκα ομαλά. Δεν ήρθε κάτι απότομα, ήρθαν όλα με
σκληρή δουλειά και πολλές συνεργασίες. Για εμένα, άλλωστε, οι
συνεργασίες είναι το ουσιαστικό κομμάτι. Οι άνθρωποι που ήρθαν στη ζωή
μας και είτε δεν θα ξαναέρθουν ποτέ είτε θα έρχονται και θα ξαναέρχονται
για να χτίζουμε μαζί πορείες. Τα παράσημα είναι οι άνθρωποι για εμένα.
Οι επιτυχίες κρύβουν από πίσω συνεργάτες-ανθρώπους.

Η επιτυχία δεν σε άγγιξε ποτέ; Θαρρώ δεν την άφησες ποτέ να σε επηρεάσει-αλλάξει…

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μαμά μου μού έλεγε «να είσαι καλό παιδί». Όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό, για εμένα σημαίνει ότι το πιο σημαντικό είναι ο χαρακτήρας μας, η βάση μας, ποιοι είμαστε, οι ρίζες μας. Το επάγγελμά μας, λοιπόν, δεν πρέπει να επηρεάζει το ποιοι είμαστε. Το πιστεύω βαθιά. Η ζωή μου έχει την ίδια βάση και τώρα και όταν ήμουν φοιτήτρια. Τότε γύριζα από τη σχολή και έπινα καφέ με τις φίλες μου ή έτρωγα την Κυριακή με τη μαμά μου και την αδερφή μου. Και τώρα τα ίδια πράγματα κάνω.

Το κομμάτι της τελειότητας και το αυστηρού προγραμματισμού νιώθεις ότι έχει υπάρξει και βαρίδι;

Ναι, έχει υπάρξει βαρίδι για εμένα! Για όσους έχω δίπλα μου μπορεί να είναι εκνευριστικό κάποιες φορές, αλλά ξέρουν ότι μπορούν να βασιστούν πάνω μου. Ό,τι λέω, το κάνω.

Τι ονειρεύεσαι;

Να μην αλλάξει τίποτα! Δεν μου λείπει κάτι!