Διαφήμιση και ηλικιωμένοι!
Εδώ και σαράντα χρόνια γεννιούνται λιγότεροι άνθρωποι στη Γερμανία από όσους πεθαίνουν. Παράλληλα ο μέσος όρος ηλικίας αυξάνεται. Πάνω από 720 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι μπορούν να ξοδέψουν για καταναλωτικά αγαθά οι άνθρωποι που είναι πάνω από πενήντα ετών. Μια μεγάλη αγορά, η οποία έχει δυνατότητες ανάπτυξης. Μέχρι σήμερα, όμως, ο κλάδος της διαφήμισης είχε μάλλον παραμελήσει αυτό το κομμάτι του πληθυσμού.
Ο κλάδος ανακάλυψε λοιπόν τη συγκεκριμένη ομάδα πληθυσμού αλλά δεν είναι όλα τόσο ικανοποιητικά, ισχυρίζεται ο Αλεξάντερ Βιλντ, ο οποίος έχει φτιάξει μια διαδικτυακή πύλη που απευθύνεται σε ηλικιωμένους: «Ένας παππούς με το εγγονάκι του κάθονται σε ένα παγκάκι και τρώνε καραμέλες έχοντας ένα θλιμμένο ύφος». Για πολλούς ηλικιωμένους αυτό το είδος διαφήμισης είναι απαράδεκτο. Δεν θέλουν πια τα κλισέ του παππού και της γιαγιάς. Πώς όμως μπορεί κανείς να τους προσεγγίσει; Μια ενιαία διαφήμιση που θα ικανοποιεί τους πάντες δεν υπάρχει.
Δεν πείθονται εύκολα
Γενικά ισχύει ότι οι ηλικιωμένοι εξαιτίας της εμπειρίας τους είναι πιο «δύσκολοι» και δεν πείθονται εύκολα, για παράδειγμα όταν κάποιος διάσημος διαφημίζει διάφορα προϊόντα. Πέρα από όλα αυτά όμως, θα πρέπει κανείς να λαμβάνει υπόψη του τις βιολογικές διαφορές με την πάροδο του χρόνου. Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει η Ιαπωνία. Εκεί έχει αναγνωριστεί εδώ και χρόνια τι μπορούν να προσφέρουν και πόσο πολύ μπορούν να συμβάλουν οικονομικά. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ΗΠΑ. Και εκεί έχει αναγνωριστεί εγκαίρως η αξία των ηλικιωμένων ανθρώπων. Εκεί αντιμετωπίζονται διαφορετικά από ό,τι στην Ευρώπη. Το να γερνάς δεν είναι στίγμα αλλά μία θετική εξέλιξη της ζωής.
πηγη DW