Χρήστος Πλαΐνης: Το δυνατό σπόιλερ που έδωσε για το φινάλε στις «Άγριες Μέλισσες»

Ο Χρήστος Πλαΐνης ή αλλιώς ο Περικλής Τόλιας, ο οποίος αγαπήθηκε από το κοινό τα τρία χρόνια στις «Άγριες Μέλισσες» μίλησε στην κάμερα του «Πάμε Δανάη», για το συγκλονιστικό φινάλε της σειράς, για τον λόγο που δε θέλει να παρακολουθεί τον εαυτό του στην τηλεόραση αλλά και για την απώλεια της αδερφής του.

Το φινάλε στις «Άγριες Μέλισσες»

Η δραματική σειρά ετοιμάζεται να ρίξει αυλαία τις επόμενες εβδομάδες και ο κ. Πλαΐνης έδωσε και εκείνος μια δόση σπόιλερ, κάνοντας το κοινό να ανυπομονεί όλο και περισσότερο.

«Στις «Άγριες Μέλισσες» περάσαμε τρία πολύ δημιουργικά, όμορφα και τρυφερά χρόνια, με ανθρώπους με μεράκι και ταλέντο. Το φινάλε της σειράς θα είναι πολύ δυνατό. Τα επεισόδια έχουν ήδη αρχίσει να είναι καταιγιστικά», είπε ο ηθοποιός.

Στη συνέχεια αποκάλυψε για ποιο λόγο δε θέλει να βλέπει τον εαυτό του στην τηλεόραση: «Δεν βλέπω «Άγριες Μέλισσες», γιατί δεν μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου. Βλέπω μόνο λάθη. Είμαι πολύ σκληρός κριτής του εαυτού μου».

Ο ρόλος στο «Άγγιγμα Ψυχής»

Ο Χρήστος Πλαΐνης είπε στον αέρα ότι έχει ήδη κλείσει την επόμενή του τηλεοπτική δουλειά. «Ο ρόλος μου στο «Άγγιγμα ψυχής» ήταν περιορισμένος, δεν ήταν μεγάλος. Το «Άγγιγμα ψυχής» ήταν μία σειρά που έφτιαξε πολλές καριέρες και είχε πολύ μεγάλη απήχηση στο κοινό. Έχω ήδη κλείσει την επομένη τηλεοπτική μου δουλειά», σημείωσε ο ηθοποιός.

Η απώλεια της αδερφής του

Τέλος μίλησε για την παιδική του ηλικία αλλά και την απώλεια της αδερφής του.

«Έχω κενά μνήμης από την παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι τον εαυτό μου από το γυμνάσιο και μετά. Λογικά αυτό συνδέεται και με τον χωρισμό των γονιών μου. Η σχέση μου με τον πάτερα μου ήταν περίεργη στην αρχή. Χρειάστηκε χρόνος για να κυλήσουν τα πράγματα πιο ομαλά. Την απώλεια της αδερφής μου, τη διαχειρίστηκα με κινήσεις πανικού. Χάθηκα, δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος για όλους», δήλωσε και πρόσθεσε «Η ψυχοθεραπεία μπήκε στη ζωή μου λίγο πριν και λίγο μετά από αυτό το γεγονός, γιατί δεν ήταν κάτι ξαφνικό άλλα κάτι που περιμέναμε να συμβεί. Η ψυχοθεραπεία δεν νομίζω ότι «δούλεψε», γιατί έγινε πιο πολύ από έντονη προτροπή άλλων ανθρώπων, και δεν νιώθω ότι ήμουν έτοιμος γι’ αυτό. Δεν ξαναέκανα ψυχοθεραπεία από τότε, θα ήθελα όμως πολύ να κάνω».