Φάνης Μουρατίδης: Tα παιδικά του χρόνια και οι εποχές που έχουν αλλάξει

Ο Φάνης Μουρατίδης αναφέρθηκε στο παρελθόν του και τους ανθρώπους που έχει δίπλα του.
2'

Ο Φάνης Μουρατίδης σε συνέντευξη που παραχώρησε αναφέρθηκε στο παρελθόν του και τους ανθρώπους που έχει δίπλα του.

«Οι παιδικοί μου φίλοι είναι και κουμπάροι μου. Έχουμε στενές σχέσεις. Έχουμε μεγαλώσει μαζί, οι πρώτες βόλτες μαζί, φλερτ μαζί. Γενικά, όλες τις αμαρτίες μαζί. Δεν νομίζω ότι έχω δείξει κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαι. Η δουλειά είναι όπως είναι, δεν αλλάζει κάτι για μένα. Εγώ θέλω να περνάω καλά, δημιουργικά, να συνεχίσω να έχω τη σχέση μου. Όταν συναντιέσαι με τους συμμαθητές σου, μπαίνεις αμέσως στο βαγόνι της εφηβείας. Γίνεται αυτή η περιπέτεια που είναι μαγική και σου θυμίζουν πράγματα που εσύ έχεις ξεχάσει», είπε στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις εποχές που έχουν αλλάξει, αλλά και στα νέα παιδιά λέγοντας: «Τα παιδιά τα δικά μας βρίσκονται σε άλλη κοινωνία από ότι ήμασταν εμείς. Τα βιώνουν διαφορετικά από ό,τι εμείς. Πολλές φορές νοσταλγώ τη δική μας εποχή. Όταν ανεβαίνω στη Θεσσαλονίκη, γιατί η γειτονιά μου είναι σαν να είμαι στο γνωστό γκέτο, συγκινούμαι πάρα πολύ. Ότι παραμένει αυτή η εικόνα ίδια, με μεταφέρει στην εποχή ότι είμαι ο πιτσιρικάς της γειτονιάς».

Αναφορικά με τα παιδικά του χρόνια, δήλωσε: «Είχα μια τάση να θέλω να γνωρίσω όλο τον κόσμο. Έβγαινα στον δρόμο κι έλεγα "γεια σου, είμαι ο Φάνης, θες να γίνουμε φίλοι;". Το δημοτικό και το γυμνάσιο το έβγαλα με άτομα που με βοήθησαν από το τηλέφωνο. Άρχισα να κάνω φάρσες τότε στο τηλέφωνο και να ζητάω βοήθεια για τα μαθήματα».

Τέλος, μίλησε για το πώς μεγάλωσε: «Και να είναι κάποιος στο σπίτι, αν δεν δίνει τον χρόνο του στην οικογένειά του, καλύτερα να λείπει. Εκείνη την εποχή εμάς μας μεγάλωνε και η γειτονιά. Αν έπρεπε η μητέρα σου να βγει στη δουλειά, βοηθούσε η γειτονιά. . Εμένα η μητέρα μου όταν ξεκίνησε να κάνει προσπάθειες να δουλέψει, πήγαινα στην γειτόνισσα από κάτω και μου έφτιαχνε μακαρόνια. Έφτιαχνε ένα μικρό χωριό όλο αυτό. Αυτό ήταν για μένα αυτό που έχω στο κεφάλι μου και το νοσταλγώ».