Δημοσκοπήσεις και… σαρανταποδαρούσες!

Τι εννοώ; Απλούστατα, τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση έχει απώλειες στο «βαθμό ικανοποίησης» των πολιτών ως προς τη διαχείριση της πανδημίας. Και παρά το ότι το «χρήμα ρέει», έχει απώλειες και στην αξιολόγηση της διαχείρισης των οικονομικών επιπτώσεων της Covid-19.

Δεν εισπράττει όμως η αξιωματική αντιπολίτευση. Εν ολίγοις, δεν επηρεάζεται ούτε η εικόνα «ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ», ούτε η εικόνα «Μητσοτάκης - Τσίπρας».

Σε πρώτη ανάγνωση παράδοξο. Γιατί η κυβέρνηση έχασε το «τέμπο» το περασμένο καλοκαίρι. Με τα κορονο-πάρτι των Βρετανών στην Ζάκυνθο, των Βαλκάνιων στη βόρεια Ελλάδα και άλλων εθνοτήτων εξίσου «δραστήριων» στις Κυκλάδες (βοήθησαν βέβαια και τα δικά μας, τα εγχώρια βλαστάρια). Και το έχασε γιατί πίστεψε ότι τα δειγματοληπτικά τεστ - μόλις στο 10% των επισκεπτών μας - συνιστούν επαρκή θωράκιση.

Ακολούθησε το μακρύ, (εξάμηνο) λοκ-ντάουν, από το οποίο βγήκαμε με περισσότερα κρούσματα από όσα είχαμε μπει και με μεγάλες απώλειες στους περισσότερους τομείς της οικονομίας. Κάτι σαν «για ένα πουκάμισο αδειανό», που θα ‘λεγε κι ο ποιητής.

Παρά ταύτα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατορθώνει να επωφεληθεί. Ίσως γιατί είναι ακόμη νωπά τα λάθη και οι αδυναμίες του κυβερνητικού του παρελθόντος. Ή ίσως γιατί στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε δεν προχώρησε σε μία δημόσια, γενναία αυτοκριτική. Για να το εμπεδώσει ο κόσμος, ότι και αντελήφθη και αλλάζει. Όπως και να ‘χει το πράγμα, σ’ αυτό το «παγωμένο» σκηνικό υπάρχει ένας μουδιασμένος ΣΥΡΙΖΑ που δεν μας έχει ταράξει σε δυναμικές πρωτοβουλίες.

Πιθανώς από αδυναμία, πιθανώς γιατί εκτιμά ότι «δεν ήρθε ακόμη η ώρα». Εν ολίγοις, γιατί ποντάρει στη γνωστή θεωρία του ώριμου φρούτου. Ελπίζει δηλαδή ότι θα υπάρξουν συνεχόμενα αυτογκόλ στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Να μην το ξεχάσω. Από ερμηνευτικής πλευράς, οι περίφημες εσωκομματικές ισορροπίες της Κουμουνδούρου αποτελούν μια ακόμη σημαντική παράμετρο γιατί σίγουρα επιβραδύνουν το βηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και ενίοτε προκαλούν συγχύσεις.

Όμως, η πλάκα εδώ έγκειται στο εξής: Ο άτυπος επικεφαλής των «53» Ευκλείδης Τσακαλώτος - οι οποίοι «53» βάζουν την καθαρότητα της αριστερής ψυχής πάνω από την ανάκτηση της εξουσίας - καταγράφει στον κόσμο το μεγαλύτερο βαθμό αποδοχής σε σχέση με τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θήτευσαν σε υπουργικές θέσεις (αναφέρομαι σε δημοσκοπικά δεδομένα που τυγχάνει να γνωρίζω αλλά δεν έχουν δημοσιοποιηθεί). Παρότι υπέγραψε κοτζάμ μνημόνιο. Αλλά φαίνεται ότι έπαιξε το ρόλο της και η… σαρανταποδαρούσα. Μπλέξιμο!

Για να συνοψίσουμε: Ο κόσμος σήμερα μετακινείται από το «εάν θα ζήσω» στο «πώς θα ζήσω». Άρα, προσδοκά ταχύρρυθμη ανάπτυξη και θα επιλέξει αυτό που θα θεωρήσει ως το πιο πειστικό αφήγημα, «πακέτο» με εκείνους που θα το υλοποιήσουν.
Προς το παρόν η ΝΔ διαθέτει το συγκριτικό πλεονέκτημα, παρά τα όποια επικοινωνιακά, και όχι μόνον, λάθη που της καταλογίζονται.

Κινδυνεύει κυρίως από τον εαυτό της και γιατί έχει δημιουργήσει ισχυρές προσδοκίες («άτιμε» Πιερρακάκη), αλλά και γιατί παίζει ελαφρώς μονότερμα εκτιθέμενη έτσι στον ιό της υπεροψίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, περιμένει στην γωνία. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να αντεπιτεθεί αντιλαμβανόμενος ότι το αντιΣΥΡΙΖΑ ρεύμα στην κοινωνία - εκφράστηκε πολύ έντονα στην πρώτη φάση της πανδημίας - καλά κρατεί.

Ενδιαμέσως, επιλέγει να αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις συλλήβδην, τις οποίες όμως ταυτοχρόνως επικαλείται. Κατά περίπτωση φυσικά.

Επειδή προσωπικά δεν με γοητεύουν ιδιαίτερα τα σενάρια συνωμοσίας, θα θυμίσω το εξής: Τις παραμονές των εκλογών του 2019, οι δημοσκόποι και οι δημοσκοπούντες της Κουμουνδούρου έπαιρναν όρκο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα με δύο ποσοστιαίες μονάδες διαφορά. Ήθελαν να παραπλανήσουν τον Αλέξη Τσίπρα; Προφανώς όχι. Ήταν μήπως μίσθαρνα όργανα σκοτεινών συμφερόντων; Κατηγορηματικά όχι. Απλώς οι άνθρωποι έκαναν λάθος. Συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr