Τα μάθατε τα νέα; Η Χάγη αναζητείται… από χωρίου εις χωρίον!

Έχει υποστεί τόσες μεταλλάξεις που είναι πλέον δυσκόλως ανιχνεύσιμη. Και από ό,τι φαίνεται έπεται συνέχεια.
4'

Τι ξέραμε εμείς και κοιμόμασταν ήσυχοι; Ό,τι, καθ’ οδόν προς το Διεθνές Δικαστήριο, θα πάμε σε διμερή συζήτηση στην οποία εμείς θα λέμε υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ και τέρμα και η άλλη πλευρά θα κάνει τα δικά της.

Σκοτούρα μας. Αμ δε. Αποφασίσαμε τελικά να το κάνουμε λίγο πιο περίπλοκο: Πρώτα θα συμφωνήσουμε με την Αγκυρα, εκτός διαδικασίας, την ατζέντα και μετά θα ξεκινήσει η διαδικασία, όπως είπε στη συνέντευξή του ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας στο Newsbomb.gr.

Κι εκεί που τείναμε να επαναπαυθούμε, ξαφνικά η Τουρκία διαμηνύει: παιδιά, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το θέμα των θαλασσίων ζωνών. Παρεμπιπτόντως, σε θαλάσσιες ζώνες είχε αναφερθεί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά αυτό κρατείστε το για την συνέχεια.

Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι η συζήτηση για το ενδεχόμενο προσφυγής στην Χάγη έχει πολλά τεχνικά χαρακτηριστικά και θα μπορούσε ακόμη και να θεωρηθεί ανιαρή αν δεν ήταν σε απευθείας σύνδεση με τα ελληνοτουρκικά που μας καίνε. Πρόκειται για μια ανοικτή πληγή, που όσο περνάει ο καιρός χειροτερεύει και ταυτόχρονα αυξάνεται η πιθανότητα να γίνει κάποια στιγμή η στραβή. Αν όχι προσχεδιασμένα, εξαιτίας ανθρώπινου λάθους. Και εκεί το σενάριο είναι δυσάρεστο. Γιατί θα σου πει ο διεθνής παράγων βρείτε τα με συνοπτικές διαδικασίες, και τα βρίσκεις προφανώς, εκών άκων, με δυσμενέστερους όρους.

Αλλά ακόμη κι εάν το θερμό επεισόδιο παραμείνει στη σφαίρα της εικασίας, ζούμε ούτως ή άλλως σε συνθήκες αγχωτικής και σκληρής καθημερινότητας: Κάθε τρεις και λίγο απογειώνονται τα ελληνικά πολεμικά για να αναχαιτίσουν τις παραβάσεις και παραβιάσεις των αντίστοιχων τουρκικών.

Ο απολογισμός; Ξεπατώνονται οι πιλότοι μας και το κόστος διατήρησης των εξοπλισμών στο αναγκαίο επίπεδο, της συντήρησης και των καυσίμων, είναι βαρύ, ιδιαίτερα για μια χώρα που αγκομαχά να εξυπηρετήσει το χρέος της.

Το ίδιο και χειρότερο το σκηνικό στη θάλασσα: Από το Χόρα στο Ορούτς Ρέις και από την παραβίαση των χωρικών μας υδάτων, στην επιθετική διεκδίκηση μεριδίου (μεγάλου, πολύ μεγάλου) από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία εδώ και δεκαετίες, δημιουργώντας και σ’ αυτό το πεδίο σκηνικό έντασης και φόβου.

Ας επανέλθουμε λοιπόν στο θέμα και στην κουβέντα περί θαλασσίων ζωνών. Σας έχω ήδη προϊδεάσει ότι τις έβαλε στην κουβέντα ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός (Φεβρουάριος, Διαδικτυακό συνέδριο Εurope ’21, και όχι μόνον). Ελάτε όμως που οι θαλάσσιες ζώνες συνδέονται άμεσα με τα θαλάσσια σύνορα!

Συνδέονται, δηλαδή, με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Φαντάζομαι ότι μια σειρά από πολιτικούς πρώτης γραμμής δεν μπήκαν στον κόπο να αρθρογραφήσουν για την Χάγη (ανεξαρτήτως φόρμουλας) έτσι, για να περάσει η ώρα τους. Δηλαδή, δεν τον τσίμπησε μύγα τον Σημίτη που μίλησε για όχι ευχάριστη λύση.

Ούτε έπληττε αφόρητα ο Βενιζέλος όταν προειδοποίησε ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου δεν θα είναι 100% υπέρ ημών, άρα κάτι θα δώσουμε. Και, φυσικά, δεν θεωρείται τυχαία η πλήρης «ιερής αγανάκτησης», παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή που είπε ότι δεν θα θέσουμε τέτοιου είδους ζητήματα, που είναι αποκλειστικώς δικής μας αρμοδιότητας, στην κρίση τρίτων.

Τώρα, σε σχέση με την Άγκυρα και την πρόσφατη αναφορά της σε θαλάσσιες ζώνες, κάποιοι μίλησαν για στροφή που ανοίγει μια πιο ρεαλιστική προοπτική. Υπό την έννοια ότι η Τουρκία, στην παρούσα φάση δεν έβαλε στο τραπέζι το σύνολο των πολυάριθμων διεκδικήσεών της (αρχής γενομένης από τις «γκρίζες ζώνες»). Φαίνεται ότι η τουρκική διπλωματία αρκέστηκε στο να εκμεταλλευθεί τις «προσαρμογές» που έκανε η Αθήνα ως προς την επήρεια των νησιών στις δύο πρόσφατες συμφωνίες που υπέγραψε με την Αίγυπτο και την Ιταλία.

Τελειώσαμε; Κάθε άλλο. Ακόμη κι εάν ο Ερντογάν πάθει προσωρινή αμνησία και του διαφύγει το μεγαλοϊδεατικό όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», ακόμη δηλαδή και αν συμφωνήσει στο λιτό πακέτο «υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ», τον τελικό λόγο θα τον έχει η Χάγη. Με την έννοια ότι για να αποφασίσει επ’ αυτών η Χάγη θα πρέπει να γνωρίζει το εύρος των χωρικών υδάτων.

Κατόπιν τούτων ένα είναι το ερώτημα: Συνιστά ή όχι ευκαιρία η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο με δεδομένο ότι μπορεί να υποκρύπτει παγίδες, αλλά και με δεδομένο επίσης ότι έχουν πλήρως εξαντληθεί οι πιθανότητες συνεννόησης μεταξύ των δύο πλευρών, ακόμα και στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.