Το διπλό... δράμα της ενεργειακής κρίσης: Δεν τελειώνει εδώ το πάρτι της ακρίβειας...

Είδαν τα σκούρα κι έσπευσαν. Καλό αλλά λίγο. Το ήξεραν άλλωστε και οι ίδιοι – αναφέρομαι στο (mini) ανάχωμα απέναντι στις ιλιγγιώδεις αυξήσεις στην ενέργεια – εξ ου και μόλις 48 ώρες μετά την ανακοίνωση της δεύτερης δέσμης μέτρων έγιναν οι πρώτες δηλώσεις του τύπου (Κώστας Σκρέκας): Εδώ είμαστε αν χρειαστεί, θα δώσουμε κι άλλα. Δεν μας αρέσει η γκρίνια. Τη θωρώ μίζερη και αντιπαραγωγική. Επίσης – πιστεύω – δεν ζω σε φανταστικό κόσμο, άρα δεν θεωρώ ότι ο Σπήλιος Λιβανος (υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης) μπόλιασε τις νερατζιές της Ηρώδου του Αττικού κι τις μετέτρεψε σε λεφτόδεντρα.

Όμως οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Δεν χρειάζονται ούτε εφαρμοσμένα μαθηματικα, ούτε αλγόριθμοι. Απλά πράγματα: Στο ένα χέρι η επιδότηση (συν η επιδότηση) και στο άλλο ο λογαριασμός. Η αφαίρεση οδηγεί σχεδόν σε εγκεφαλικό! Και είμαστε μόνον στην αρχή. Τα πρώτα ραβασάκια για το ηλεκτρικό ρεύμα (Αύγουστος – Σεπτέμβριος) είναι φουσκωμένα κατά 30-40% και ακόμη δεν ήλθε ο χειμώνας, ενώ το ράλι των τιμών στην ενέργεια καλά κρατεί.

Λένε κάποιοι φταίει η πράσινη μετάβαση (project 20ετίας και βάλε). Θα μου πείτε θεωρητικές συζητήσεις για... Περισσό. Καθόλου, γιατί εάν οι σκπετικιστές έχουν δίκιο ο Γολγοθάς των ανατιμήσεων δεν θα έχει τελειωμό, βοηθούντος και του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος έχει κλείσει ερμητικά την στρόφιγγα του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Είχε, λέει, έναν δύσκολο χειμώνα. Να το δεχθώ. Όμως, η απόφασή του έχει κατά βάση γεωπολιτικό υπόβαθρο. Θέλει πάση θυσία να ξεμπλοκάρει ο αγωγός NordStream 2 γιατί κουμπώνει με ην συνολικότερη στρατηγική του να κάνει την Ρωσία first class υπερδύναμη. Εξ και λέει ορθά κοφτά στις Βρυξέλλες: Νο αγωγός, no γκάζι!

Θα δούμε πως θα εξελιχθεί αυτό το ιδιότυπο bras de fer, αλλά για την ώρα εμείς φουσκωμένους λογαριασμούς θα έχουμε και φουσκωμένους λογαριασμούς θα πρέπει να πληρώσουμε. Με δάκρυα, ακόμα και ιδρώτα. Καθόλου υπερβολή, σας παραπέμπω αντί άλλου επιχειρήματος στην «αγωνία» των ίδιων των παρόχων στον χώρο της ενέργειας για τσουνάμι απλήρωτων οφειλών – που προφανώς δεν τους ενδιαφέρει η τρέχουσα επικοινωνιακή διαχείριση αλλά τα πιθανά προβλήματα των εταιριών τους.

Και για να το κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο, μεγάλη κουβέντα έγινε για την διεύρυνση της λίστας των δικαιούχων του επιδόματος θέρμανσης και την (πολύπαθη) μεσαία τάξη. Είχα την ευκαιρία να συζητήσω το θέμα με τον Χρήστο Σταϊκουρα (που αποδέχθηκε πρόσκληση για συνέντευξη στο Newsbomb.gr) και μάλλον διαφωνήσαμε. Αυτό, όμως, έχει μικρή σημασία από την στιγμή που όταν έλθει η ώρα να βάλει το χέρι στην τσέπη γνωρίζει άριστα αν υποστηρίχθηκε ή αγνοήθηκε ανεξάρτητα από το τι μπορεί να λέει ο πολιτικός ή ο δημοσιογράφος.

Πάντως, η ενέργεια είναι ασφαλώς σε πρώτο πλάνο, αλλά δεν τελειώνει εδώ το party της ακρίβειας. Αμεση παράπλευρη επίπτωση η εκτόξευση των τιμών σε τρόφιμα πρώτης ανάγκης. Επειδή η υπόθεση θυμίζει λίγο γαϊτανάκι, ένα σας λέω μόνο. Την 1η Οκτωβρίου το αλεύρι αγοράστηκε κατά 20% ακριβότερο – και ο δρόμος είναι μακρύς – άρα ίσως μέσα στο επόμενο διάστημα δούμε νέες ανατιμήσεις στο ψωμί, και όχι μόνον.

Ας πάμε τώρα στη συνολική εικόνα. Εκτός από το δράμα των νοικοκυριών, υπάρχει και το δράμα των επιχειρήσεων, ιδίως των μικρομεσαίων που είναι αμφίβολο εάν θα μπορέσουν να απορροφήσουν – άρα, να επιβιώσουν – το κόστος της κατά πολύ ακριβότερης ενέργειας. Εδώ μάλιστα, ισχύει θαυμάσια το γνωστό «ήταν στραβό το κλίμα...», από την άποψη ότι οι μικρομεσαίοι βιώνουν ήδη το πρόβλημα του αποκλεισμού τους από τον τραπεζικό δανεισμό, και είναι – αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον – απολύτως αμφίβολο αν το σκηνικό θα αλλάξει, και πως, με τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης που προορίζονται για την ενίσχυση του επιχειρείν.

Υπάρχουν μία ακόμη παράμετρος κι ένας απρόβλεπτος παράγοντας. Αν μετακινήσουμε λίγο τον προβληματισμό από την micro στην macro οικονομία, θα διαπιστώσουμε αυτομάτως ότι ο πληθωρισμός καλπάζει. Καλό πράγμα δεν το λες όταν μάλιστα παντρεύεται με φόβους για μείωση της ζήτησης λόγω της ακρίβειας. Θα μπορούσε να μεταβληθεί σε παγίδα της ευρωστίας της οικονομίας. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι ουδείς γνωρίζει τι του ξημερώνει με την πανδημία, είναι ο μεγάλος πονοκέφαλος του υπουργείου Οικονομικών. Γι αυτό άλλωστε και ο κ. Σταϊκουρας όπου βρεθεί κι όπου σταθεί τονίζει ένα πράγμα: Δώσαμε, θα ξαναδώσουμε εάν χρειαστεί, αλλά δεν περισσεύει ούτε ευρώ για ο,τιδήποτε άλλο – δηλαδή αυξήσεις, αποκατάσταση πιθανών αδικιών του παρελθόντος, περαιτέρω μείωση φόρων. Με άλλα λόγια, όλα στα έκτακτα. Τελεία και παύλα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι με βάση αυτό το τοπίο των αλλεπάλληλων δεινών για εμάς, για την χώρα, για την κυβέρνηση που έχει τη διαχείριση και την λογοδοσία, η αξιωματική αντιπολίτευση, δια πράξεων και παραλείψεων θυμίζει λιγάκι το παλιακό παιδικό παιχνίδι: Ακίνητος, αμίλητος, αγέλαστος! Μιλάει βέβαια, εστιάζοντας όμως στην ολιγωρία – δεν διαφαίνεται μια συνολικότερη στρατηγική πλην του (άγονου) δόγματος «όχι σε όλα». Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση της σε ένα μείζονος εθνικής σημασίας θέμα – αναφέρομαι στην ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία που σίγουρα θα έπρεπε να κρατηθεί εκτός μικροκομματικών συγκρούσεων. (Η παρατήρηση αφορά κατ’ αναλογία και την κυβέρνηση). Θα μου πείτε τώρα φύγαμε από το θέμα. Νομίζω πως όχι, γιατί διακρίνω ότι το κυβερνητικό στρατόπεδο γοητεύεται υπερβολικά από την σκέψη ότι παίζει ποδόσφαιρο προ κενού τέρματος του αντιπάλου. Και αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο ότι θα έχει αρνητικές επιπτώσεις σε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από την κομματική τους προέλευση και την πολιτική τους τοποθέτηση.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Σοκ στη Θεσσαλονίκη: Ασελγούσε στα ανίψια του επί 4 χρόνια και βιντεοσκοπούσε τις πράξεις του

Σωτήρης Λαφαζάνης: Πώς έγινε το μοιραίο τροχαίο - Γιατί θα γίνει νεκροψία

Καιρός: Έρχεται νέο πολύ ισχυρό κύμα κακοκαιρίας από Πέμπτη - Στο «κόκκινο» πολλές περιοχές (vid)