Το μεγάλο «στοίχημα» για ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ και τους ψηφοφόρους του…

Με μια λιτή, ειλικρινή και αποδραματοποιημένη ανακοίνωση που επέτεινε τη συγκίνηση και κέρδισε τον σεβασμό. Και ξαφνικά, λίγα μόλις εικοσιτετράωρα αργότερα, οι εξελίξεις στο εσωτερικό της παράταξης αυτής αποπνέουν σύγχυση και ανασφάλεια όχι τόσο για την προοπτική του χώρου όσο για κάτι απολύτως πρωτογενές: τη διασφάλιση της συνοχής του.

Στη διάρκεια της θητείας της η κυρία Γεννηματά δέχτηκε έντονη κριτική για το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αύξησε μεν το ποσοστό του αλλά έμεινε καθηλωμένο σε χαμηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα μάλιστα να ανοίξει κι ένας κύκλος συζήτησης για το κατά πόσο έχει πιθανότητες να επιβιώσει σε βάθος χρόνου αν και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν ξεκολλήσει από τις μονοψήφιες επιδόσεις. Πάνω σ’ αυτό το μοντέλο άλλωστε εκκινούσαν οι άλλοι τρεις (ως πρόσφατα) υποψήφιοι αρχηγοί λέγοντας λίγο πολύ ότι μόνο μια αλλαγή φρουράς μπορεί να ταράξει τα νερά.

Ήταν όμως το βασικό πρόβλημα του Κινήματος το μέτριο (όπως της καταλόγιζαν) ηγετικό μέγεθος της προέδρου του, της οποίας η οικειοθελής παραίτηση θεωρήθηκε ότι δημιουργεί μεγάλο κενό, σε σημείο μάλιστα να ενεργοποιηθούν τα πολιτικά αντανακλαστικά του Γιώργου Παπανδρέου;

‘Η μήπως το πρόβλημα σχετίζεται με το ότι ελάχιστοι πλέον πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει την δυνατότητα να μετεξελιχθεί σε σύγχρονο ευρωπαϊκό κεντροαριστερό κόμμα και να επανέλθει σταδιακά στην πρώτη γραμμή; Εδώ άλλωστε εντοπίζεται και ο βασικός προβληματισμός στο εσωτερικό της παράταξης και όχι μόνον. Γιατί όλοι όσοι αγωνιούν πιστεύουν στην πραγματικότητα ότι ο ζωτικός χώρος στον οποίον πολιτεύονται είναι εξαιρετικά περιορισμένος αφού ένα σημαντικό μέρος του έχει καταληφθεί ένθεν κακείθεν από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και πάλι όμως, ας υποθέσουμε ότι η θεωρία του ώριμου φρούτου ισχύει γενικώς για την κυβέρνηση και ενδεχομένως και για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σ’ αυτήν την περίπτωση τα στελέχη και οι υποψήφιοι της παράταξης θα μπορούσαν να επενδύσουν σε μια πιθανή φθορά της Κουμουνδούρου, ιδιαίτερα εάν στις επερχόμενες κάλπες υποστεί διπλή ήττα. Ας υποθέσουμε επίσης ότι εγκαταλείπεται άρδην η γραμμή «δεν συνεργαζόμαστε με κανέναν» και υιοθετείται η θέση «συνεργαζόμαστε με όποιον κάνουμε προγραμματική συμφωνία στους βασικούς άξονες».

Με άλλα λόγια, θα είμαστε ο απαραίτητος κρίκος για την συγκρότηση κυβερνητικού σχήματος – ό,τι κάνουν δηλαδή οι φιλελεύθεροι στην Γερμανία από την εποχή του Χανς Ντίτρχ Γκένσερ. Το πρώτο όπως αντιλαμβάνεστε δεν είναι καθόλου απαραίτητο να συμβεί από μόνο του. Το δε δεύτερο είναι εντελώς εκτός οποιασδήποτε σκέψης των διεκδικητών της αρχηγίας αλλά και εκτός του κλίματος που έχει διαμορφωθεί στη βάση του Κινήματος.

Άλλωστε αυτή η αδυναμία ως προς το προφίλ και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αναδείχθηκε με έντονο τρόπο μετά την αποχώρηση της Φώφης Γεννηματά από την κούρσα της προεδρίας γιατί – θα το επαναλάβω – παρά τις ενστάσεις για τις ηγετικές της ικανότητες ασκούσε δυναμικά τον ρόλο της, καλύπτοντας και το σκέλος των συμβολισμών που είναι ιδιαίτερα ισχυροί στην παράταξη αυτή, και αποτελούσε εγγύηση για τα βασικά και κάθε άλλο παρά αυτονόητα – όπως αποδεικνύεται.

Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ είναι μια ιστορική παράταξη που κυβέρνησε την χώρα κοντά 20 χρόνια. Δεν της ταιριάζει και δεν της αξίζει η εικόνα των υποψηφιοτήτων της τελευταίας στιγμής (χωρίς αυτό να συνιστά αιχμή για κανέναν). Η αλήθεια είναι επίσης ότι οι οπαδοί του αισθάνθηκαν – και το εξέπεμψαν με μηνύματα στην Χαριλάου Τρικούπη – ότι περιορίζεται το εύρος των επιλογών τους. Και υπάρχει και μια τρίτη αλήθεια: Ο κίνδυνος για μεγάλο τζαρτζάρισμα – μέχρι σημείου ρήξης – προϋπήρχε, αλλά τώρα ενισχύεται ακόμη περισσότερο. Η ίδια η κυρία Γεννηματά ξεκαθάρισε την θέση της.

Οι επιτελείς της λένε χαρακτηριστικά, δεν είναι «μπάμπουσκα» για να γεννήσει υποψήφιο αντ΄αυτής, ούτε και πρόκειται να υποστηρίξει οποιαδήποτε υποψηφιότητα. Άρα, η ίδια δεν θα ρίξει λάδι στην φωτιά σε έναν χώρο στον οποίον φαίνεται ότι τα μανίκια είναι σηκωμένα για καυγά. Και μιλάμε για κόμμα με μονοψήφια ποσοστά!

Εδώ λοιπόν ανοίγει το κεφάλαιο της επανόδου του Γιώργου Παπανδρέου σε ενεργό ρόλο, κάτι που οι άλλοι υποψήφιοι, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, ούτε που θέλουν να το ακούσουν. Ο ίδιος το έχει πάρει ζεστά, από την στιγμή που η αξιολόγησή του είναι ότι η παράταξη μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες και κινδυνεύει με πολυδιάσπαση.

Ανεξάρτητα όμως απ’ όλα αυτά, σημασία έχει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε πρώτη φάση να ξεκολλήσει τους οπαδούς του από τον καναπέ προκειμένου να μετάσχουν στην προεδρική εκλογή και, σε δεύτερη φάση, να τους γοητεύσει ξανά, να τους πείσει ουσιαστικά ότι εκτός από κόμμα νοσταλγίας και συμβόλων είναι σε θέση να εκφράσει δυναμικά την σύγχρονη κεντροαριστερά. Δύσκολο.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.