Οι παροχές, οι δημοσιονομικοί στόχοι και τα σενάρια για πρόωρες κάλπες

Συμβαίνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα, κατά τη γνώμη μου αντιφατικά.
Πρώτον, γίνονται παροχές με σαφές προεκλογικό άρωμα. Δεν έχουν σχέση ευθέως με τη μάστιγα της ακρίβειας, αλλά σίγουρα ενισχύουν την τσέπη (ΕΝΦΙΑ), δεν παύουν όμως να επηρεάζουν τους δημοσιονομικούς στόχους.

Δεύτερον, τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη και οι εξειδικευμένοι σύμβουλοι δηλώνουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν ότι προέχει η διαφύλαξη των δημοσιονομικών στόχων και η αναβάθμιση των ελληνικών ομολόγων ώστε να πάψουν να θεωρούνται σκουπίδια (junk) από τις αγορές. Όχι γιατί μας νοιάζει η ταμπέλα αλλά για να μπορούμε να δανειζόμαστε φθηνότερα, κράτος και ιδιώτες.

Ας προσπαθήσουμε να ξεδιπλώσουμε το κουβάρι. Την ώρα που η ακρίβεια όχι απλώς χτυπάει την πόρτα αλλά έχει μπει στο σπίτι κι έχει εγκατασταθεί στο σαλόνι, οι πολίτες θα περίμεναν μια στοιχειώδη έστω ελάφρυνση, η οποία όμως μπορεί να προκύψει μόνομέσω της μείωσης της φορολογίας, δηλαδή του ΦΠΑ σε τρόφιμα και καύσιμα και του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Εύλογο, από τη στιγμή που έχουμε το ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα και την ακριβότερη βενζίνη στην Ευρώπη.

Κατά συνέπεια, τα αμιγώς τεχνοκρατικά επιχειρήματα περί επιβεβλημένης λιτότητας και οι δηλώσεις του τύπου «γιατί να μειώσουμε τον φόρο στα καύσιμα αφού οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητο» παραπέμπουν σε φτώχεια ενσυναίσθησης και έλλειψη επαφής με την ελληνική πραγματικότητα. Και σίγουρα δεν καθησυχάζουν την ανησυχία των νοικοκυριών που βλέπουν κάθε μήνα τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό να τινάζεται στον αέρα.

Ας έρθουμε τώρα στις παροχές που κινούνται στην περιφέρεια του ράλι της ακρίβειας. Αναρωτιέμαι γιατί μια κυβέρνηση εξαγγέλλει ελάφρυνση του ΕΝΦΙΑ σχεδόν ενάμισι χρόνο πριν από την τυπική ολοκλήρωση της θητείας της, ενάντια μάλιστα στο δόγμα της δημοσιονομικής σταθερότητας. Γιατί άραγε ο ίδιος ο πρωθυπουργός σπεύδει σε δημοφιλή πρωινή εκπομπή να αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο πλήρους κατάργησης της εισφοράς αλληλεγγύης.

Και κοντά σ’ όλα αυτά έρχεται το ΔΝΤ (με την τελευταία του έκθεση) να επισημάνει εμμέσως πλην σαφώς ότι οι υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης (όπως εμείς καλή ώρα) θα πρέπει να εκπονήσουν ΑΜΕΣΑ(!) σχέδια μείωσης τους χρέους. Το ιδανικό μοντέλο σύμφωνα με το Ταμείο είναι σταδιακή απόσυρση των μέσων στήριξης λόγω κορονοϊού και στη συνέχεια επάνοδος στην προ Covid δημοσιονομική πειθαρχία. Του πέφτει δεν του πέφτει λόγος, θα υποχρεωθούμε σε συμμάζεμα στο τέλος του χρόνου βάσει του υπάρχοντος ευρωπαϊκού σχεδιασμού.

Το «πακέτο» προκαλεί πονοκέφαλο στο Μέγαρο Μαξίμου. Για την ώρα ο κύβος δεν έχει ριφθεί – αναφέρομαι στο σενάριο και στο χρονοδιάγραμμα των πρόωρων εκλογών.
Φαίνεται όμως ότι κερδίζει έδαφος η πρόταση για κάλπες τον Οκτώβριο, ώστε ο τουρισμός που μας ξελάσπωσε πέρυσι να δώσει νέα ανάσα φέτος στα δημόσια έσοδα. Να δημιουργηθεί εν ολίγοις ο αναγκαίος δημοσιονομικός χώρος για πρόσθετες παροχές!

Μπορεί ο Πέτρος Δούκας να διεγράφη από την Νέα Δημοκρατία αλλά το μοντέλο που περιέγραψε - με μεγάλο κυνισμό είναι αλήθεια – παρέμενε και παραμένει προσφιλές σε όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.

Λογική σκέψη από μία πλευρά, αλλά προσωπικά δεν αποκλείω εκπλήξεις γιατί τα δεδομένα είναι άκρως πιεστικά. Οι δείκτες εμπιστοσύνης για τον βαθμό αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά. Η διαχείριση των κρίσεων δημιουργεί προβληματισμό στην κοινή γνώμη και οι επιπτώσεις της ακρίβειας προκαλούν θυμό.

Παράλληλα η απόφαση της ΕΚΤ να μην αγοράζει πλέον ελληνικά ομόλογα εκτίναξε το spread των 10 ετών (σε σχέση με τα αντίστοιχα ιταλικά) στις 70 μονάδες (από 15 παρακαλώ!) ενώ άρχισαν και οι ευρωπαϊκές (κατά βάση γερμανικές) γκρίνιες για τον τρόπο που η κυβέρνηση σχεδιάζει να αξιοποιήσει τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης.

Γι αυτό δεν αποκλείω εκπλήξεις.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.