Πού το πάει ο Ερντογάν; Ρητορική εσωτερικής κατανάλωσης ή κάτι ετοιμάζει;

Πού το πάει ο Ταγίπ Ερντογάν; Βρίσκεται σε απόσταση ενός χρόνου από τις εκλογές. Αισθάνεται ότι πρέπει να τονώσει το προσωπικό πολιτικό του κεφάλαιο, από τη στιγμή που η λίρα καταρρέει και ο πληθωρισμός κάνει πάρτι. Βάλτε επιπλέον και το γεγονός ότι έχει πολλά εσωτερικά μέτωπα, αρχής γενομένης από το κουρδικό. Επομένως;

Πρόκειται για πρόωρους λεονταρισμούς στην γνωστή πρωτόγονη γλώσσα του Τούρκου ηγέτη που είναι σε απόλυτη απόκλιση από την διεθνή διπλωματική πρακτική; Και τι σημαίνει το γεγονός ότι συνοδεύονται από κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας στην πράξη – αναφέρομαι στις συστηματικές υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά. Απλά πράγματα, ή πρόκειται για μια ρητορική εσωτερικής κατανάλωσης εν όψει της κάλπης ή κάτι ετοιμάζει.

Ας δούμε τα δεδομένα που διαμορφώνουν την μεγάλη εικόνα πιο αναλυτικά: Γιατί (υποτίθεται ότι) απασφάλισε ο Ταγίπ Ερντογάν; Γιατί (υποτίθεται)ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε στον Λευκό Οίκο το «ψηφιδωτό» της τουρκικής προκλητικότητας. Αλήθεια; Αυτόν τον συγκεκριμένο χάρτη των ατέλειωτων παραβιάσεων της εθνικής μας κυριαρχίας πρώτη φορά τον έβλεπαν οι φίλοι, εταίροι και σύμμαχοί μας; Και αν υποθέσουμε ότι τους είχε διαφύγει (πλάκα κάνω) ποια ακριβώς ήταν η αντίδρασή τους – πέραν των χειροκροτημάτων της στιγμής; Μήπως κάτι σαν «κοίτα να δεις αν έρχομαι», με κορυφαία να σέρνει τον χορό την Γερμανία;

Στο δικό μας εσωτερικό πεδίο κρίνουμε με μεγάλη αυστηρότητα και συχνά με μανιχαϊστικούς όρους την οποιαδήποτε απόκλιση από την βασική γραμμή. Λες κι ένας πολιτικός, ένας δημοσιογράφος, ένας πολιτικός αναλυτής, ο απλός πολίτης, στην περίπτωση που διατυπώσει μια διαφοροποιημένη άποψη, είναι σε θέση να ανατρέψει τις ισορροπίες στο διεθνές διπλωματικό αλισβερίσι. Αντίθετα, εμφανιζόμαστε πολύ πιο γαλαντόμοι απέναντι (θα επαναλάβω) στους φίλους, εταίρους και συμμάχους που έχουν ως πρότυπό τους τον Πόντιο Πιλάτο και που, κατά σύμπτωση, επηρεάζουν καθοριστικά το γεωπολιτικό παιχνίδι.

Αλλά ας το αφήσουμε αυτό στην πάντα και ας επανέλθουμε στον Ερντογάν. Λέει ο Τούρκος ηγέτης, δεν είναι πλέον συνομιλητής μου ο Μητσοτάκης. Και απαντά ο Έλληνας πρωθυπουργός, «δεν συνομιλούμε με παράνομους». Άρα; Διακόπτεται η ελληνοτουρκική επικοινωνία κορυφής; Και τι σημαίνει αυτό, με βάση το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα επιλέγει σαφώς την θέση της ουδετερότητας, προφανώς (αλλά όχι δικαίως) απηυδισμένη από την χρονίζουσα ελληνοτουρκική διαφωνία και το επίσης χρονίζον πρόβλημα επίλυσης του Κυπριακού; Η κόπωση (της διεθνούς κοινότητας) που ουσιαστικά σημαίνει «βρείτε τα» δεν είναι σημερινή, αριθμεί μερικές δεκαετίες στην διάρκεια των οποίων οι τουρκικές διεκδικήσεις συνεχώς αυγατίζουν.

Στο ράλι της Άγκυρας μάλιστα, πρωταγωνιστεί ο Ταγίπ Ερντογάν, οπότε επανερχόμαστε αυτόματα στο αρχικό ερώτημα: Που το πάει; Μάντης δεν είμαι, αλλά η κλιμάκωση του τελευταίου διαστήματος, μετά μάλιστα την μέλι - γάλα Κωνσταντινούπολη, μου δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Κυρίως γιατί απέχει χρονικά κοντά δώδεκα μήνες από τις τουρκικές εκλογές αλλά και γιατί η συστηματική τουρκική ρητορική επιχειρεί να φιλοτεχνήσει την ψευδή εικόνα της έχουσας επιθετικές διαθέσεις γείτονος χώρας. Δεν θα ήθελα να υποστηρίξω ότι κάτι ψήνεται σε ένα ευρύτερο περιβάλλον στο οποίο ανθεί ο αναθεωρητισμός. Όμως, ακριβώς αυτού του τύπου τα επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν για να επενδυθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ας προσέχουμε!