Η μακρά προεκλογική περίοδος και ο κίνδυνος
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, καλά κρατεί. Στο χρηματιστήριο της ενέργειας γίνεται πανικός. Η Ευρωπαϊκή επιτροπή, κατα τ' άλλα ανύπαρκτη, αποφασίζει για ενεργειακό δελτίο στην κατανάλωση και την ίδια ώρα ωσάν να εκφωνεί πανηγυρικό σε χοροεσπερίδα, υπενθυμίζει ότι στόχος παραμένει η απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο. Το πώς ακριβώς, της διαφεύγει προς το παρόν. Ενδεχομένως θεωρεί ότι δεν είναι της αρμοδιότητας της. Άλλωστε, ούτως ή άλλως, θεωρεί ότι δεν είναι της αρμοδιότητας της το γεγονός ότι η Ευρώπη «πληρώνει το μάρμαρο» των κυρώσεων που έχει επιβάλλει στη Μόσχα, την ώρα που η Μόσχα δεν ζορίζεται ιδιαίτερα, ενώ οι ΗΠΑ έιναι (από πλευράς οικονομικών επιπτώσεων) στην… απέξω.
Την ίδια στιγμή ο Ερντογάν ελλοχεύει. Στόχος του να «κλέψει» από τους Κεμαλιστές την εθνικιστική ατζέντα. Με άλλα λόγια: εισβολή στην Κύπρο εσείς, προσάρτηση κατεχομένων εγώ. Δεν υπάρχει υφαλοκρηπίδα εσείς, Ουρουτς Ρέις και χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας εγώ. Γκρίζες ζώνες εσείς, αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών εγώ. Προς το παρόν το ταμπλό γράφει 3-0 αλλά το ερώτημα είναι αν ο Τούρκος πρόεδρος πιστεύει στο άμεσο ή το απώτερο μέλλον να υπερβεί το λεκτικό επίπεδο (μόνο αντίβαρο προς το παρόν είναι τα ντράβαλα της Άγκυρας με το Συριακό και κυρίως τους Κούρδους γιατί κατά τ' άλλα η διεθνής κοινότητα δεν αποτελεί για τα εθνικά μας συμφέροντα ισχυρή εγγύηση.
Επανέρχομαι. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον και με δεδομένα τα ανοιχτά μέτωπα, η χώρα μας μπαίνει, εκ των πραγμάτων, σε μακρά προεκλογική περίοδο τουλάχιστον εννέα μηνών. Εννέα plus για την ακρίβεια γιατί έχουμε μπροστά όχι μία αλλά δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Επομένως, αν κάλπες τον Απρίλιο, ίσον αποτέλεσμα είκοσι μέρες μετά και αν όχι αυτοδυναμία, γράψτε ένα δεκαήμερο ακόμα. Πρώτα απ’ όλα ο ίδιος ο πρωθυπουργός περιέγραψε ένα βαρύ τοξικό κλίμα, για να θέσει το ερώτημα αν η χώρα μπορεί επί μακρόν να ζει μέσα σ’ αυτό. Προφανώς επρόκειτο περί ρητορικού ερωτήματος καθώς, έσπευσε ο ίδιος να δώσει την απάντηση: εκλογές στην ολοκλήρωση της τετραετίας ή περίπου.
Αφήνοντας κατά μέρος το «τοξικόμετρο» θα ήθελα παρεμπιπτόντως να παρατηρήσω ότι «για το τανγκό χρειάζονται δύο». Πολύ περισσότερο μάλιστα που η Νέα Δημοκρατία είχε δηλώσει προεκλογικά, ότι δεν προτίθεται να ακολουθήσει το «λαϊκίστικό κατήφορο του ΣΥΡΙΖΑ» -κάτι που σήμερα φαντάζει μάλλον σα μακρινή ανάμνηση.
Πάμε παρακάτω όμως: και οι υπουργοί άνθρωποι είναι, άρα μάλλον αδυνατούν να αντισταθούν στις προεκλογικές Σειρήνες, κατά πάσα πιθανότητα μάλιστα ετοιμάζονται να παραδοθούν πλήρως. Ήδη εδώ και αρκετούς μήνες οι περισσότεροι από αυτούς ελκύονται κυρίως από την εκλογική τους περιφέρεια και λιγότερο από τα θεσμικά τους καθήκοντα. Άλλωστε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να τους προειδοποιήσει δημόσια με αποκαθήλωση, αναφερόμενος σε κυβερνητικά στελέχη που έχουν «κατεβάσει τα μολύβια». Καλά έκανε μεν, δεν άλλαξε τίποτα δε, γεγονός που προοιωνίζεται επιδείνωση ενδεχομένως ραγδαία.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ευρύτερο και στέκομαι μόνο σ’ αυτό: πριν από ένα χρόνο η Εύβοια έγινε παρανάλωμα του πυρός και η Βαρυμπόμπη πληγώθηκε βάναυσα. Οι καλά γνωρίζοντες, είχαν επισημάνει τότε, αναφερόμενοι στη ρίζα του κακού την έλλειψη συντονιστικού κέντρου, την απαρχαιωμένη δομή της πυροσβεστικής υπηρεσίας (την οποία δεν μπορεί να αντιρροπήσει ο «ήρωας πυροσβέστης») και την ασυγχώρητη ελαφρότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τουλάχιστον στη μεγάλη της πλειοψηφία. Έκτοτε, αντιμετωπίστηκε μόνο το θέμα του συντονιστικού κέντρου ενώ ταυτόχρονα υπήρξε σαφής βελτίωση ως προς την επικοινωνιακή διαχείριση. «Είμαστε σε κατάσταση πλήρους ετοιμότητας- μια και ο πολίτης είναι πιο επιεικής αν πιστέψει ότι έγινε η αναγκαία προσπάθεια- αλλά φταίει η κλιματική αλλαγή», ίσως να φταίνε και… οι πολέμιοι της Γκρέτας Τούνμπεργκ!
Οκ λοιπόν. Μόνο που και φέτος μετράμε ήδη πληγές, λόγω της μερικής αποδιοργάνωσης. Σκεφτείτε τι θα μπορούσε να γίνει ως προς τα ευρύτερα ανοιχτά μέτωπα αν συνεχιστεί το ξήλωμα του πουλόβερ. Υπάρχει κίνδυνος τον ερχόμενο Απρίλιο - Μάιο να μην κρίνεται απλώς ποιο κόμμα είναι στην καλύτερη φυσική κατάσταση, αλλά σε ποια φυσική κατάσταση θα βρίσκεται η χώρα.