«Ήταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε και ο γάιδαρος»

Αφήνω κατά μέρος – για την ώρα – την ουσία του θέματος προκειμένου να επικεντρωθούμε στις εμφανείς παρενέργειες που προκαλεί. Πρώτα απ’ όλα «κάηκε» ένας πολύτιμος πιθανός κυβερνητικός εταίρος. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι πλέον πρακτικώς αδύνατον να συναινέσει σε συμμετοχή του ΚΙΝΑΛ σε κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας με το κόμμα το οποίο έχει ήδη καταγγείλει για κατ’ εξακολούθηση… συνακροάσεις. Θα ήταν περίπου «σουρεάλ». Οπότε, Βελόπουλος; Κομματάκι δύσκολη η ενδοσυνεννόηση σε μια τέτοια περίπτωση και επικοινωνιακά προβληματικό το εγχείρημα, ιδιαίτερα όταν η κυβερνώσα παράταξη στο πρόσφατο παρελθόν, τρολάριζε αγρίως την συγκατοίκηση Τσίπρα – Καμμένου.

Τότε, μήπως, αλλαγή του εκλογικού νόμου και όπισθεν ολοταχώς στο μπόνους των 50 εδρών που θα λαμβάνει ως «προίκα» το πρώτο κόμμα; Και αυτό όμως έχει τις δυσκολίες του ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός, από το βήμα της Βουλής, έχει σπεύσει να διαψεύσει κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο επικαλούμενος μάλιστα με έμφαση τη θεσμική τάξη. Πάντως, δύσκολο – ξεδύσκολο, ακούω ότι αυτό το σενάριο παίζει πλέον φουλ, με το επιχείρημα του κινδύνου της ακυβερνησίας.

Τώρα, θα μου πείτε ότι αυτή δεν είναι η μόνη εξίσωση κυβερνητικής λύσης, αφού εναλλακτικά θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρητικά ναι, όμως με βάση τα δημοσκοπικά δεδομένα δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Παρά τη σχετική δυναμική που δημιούργησε με το συνέδριό της η αξιωματική αντιπολίτευση εξακολουθεί να μένει καθηλωμένη λίγο πολύ στα ίδια ποσοστά και δεν φαίνεται να καρπώνεται σημαντικά οφέλη από την κυβερνητική φθορά.

Ας επανέλθουμε όμως στις παρενέργειες. Ακόμη κι αν δεν υπάρξουν νέες αποκαλύψεις η ζημιά για τη Νέα Δημοκρατία έχει γίνει. Και αιωρούνται πλέον δύο σκληρά ερωτήματα. Γιατί παρακολουθούσαν τον Ανδρουλάκη; Επειδή είναι πράκτορας των Κινέζων ή μήπως - όπως κυκλοφόρησε – κάποιοι αναζητούσαν «ράμματα για τη γούνα του» έτσι ώστε να επιδείξει… μεγαλύτερη προθυμία για κυβερνητική συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία; Και πώς είναι δυνατόν να παρακολουθείται ένας πολιτικός αρχηγός εν αγνοία του πρωθυπουργού, υπό την εποπτεία του οποίου τελεί η ΕΥΠ.

Οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος υπάρχει έντονη ανησυχία και βαριά αμηχανία. Υπ’ αυτή την έννοια δεν είναι καθόλου τυχαία η ηχηρή παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για την ανάγκη «κάθαρσης» που θα επέλθει μόνο εφόσον ξεκαθαρίσει «Ποιοι και με ποια δικαιολογία ζήτησαν κάτι τέτοιο και ποιοι και πώς το ενέκριναν».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η συμπαγής κυβερνησιμότητα, κάτω από αυτές τις συνθήκες, μοιάζει περισσότερο με θαμπό όνειρο. Εξ’ ου και ορισμένοι σπεύδουν να διατυπώσουν σκέψεις περί τρικομματικής κυβέρνησης με τεχνοκράτη πρωθυπουργό. Κατ’ αρχάς από πού και ως πού; Εμείς για άλλα δεν ψηφίζουμε στις εκλογές; Και πέραν αυτού, σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται απέναντι σε «θερμά» μέτωπα, επομένως μάλλον δεν έχει ανάγκη από ένα δυσκίνητο κυβερνητικό σχήμα καθώς ο κόσμος θα καίγεται και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται ετεροχρονισμένα.

Ψυχραιμία λοιπόν, ας μείνουμε στην πάντα επίκαιρη ρήση του Παύλου Μπακογιάννη: «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».