Απογοήτευση, οργή, φόβος και στο βάθος αλλαγή του εκλογικού νόμου

Κανένας από τους δύο δεν έχει λόγους να είναι ευτυχής, ιδιαίτερα μετά την τελευταία δημοσκόπηση της MRB για το Newsbomb.gr. Αναφέρομαι στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η μεν κυβερνώσα παράταξη βλέπει το δημοσκοπικό της ποσοστό να μειώνεται κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες από τον περασμένο Νοέμβριο ως σήμερα, η δε αξιωματική αντιπολίτευση στο ίδιο χρονικό διάστημα… μοιάζει να κωπηλατεί με τη βάρκα δεμένη στο λιμάνι.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Πέραν τον αριθμητικών δεδομένων (πρόθεση ψήφου) καταγράφονται παράλληλα και ποιοτικά στοιχεία που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τη συνολική εικόνα των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, όπως τουλάχιστον φαίνεται να την προσλαμβάνει η κοινή γνώμη. Πρώτα απ’ όλα η κυβέρνηση είναι μείον σε όλα. Συγκεκριμένα εμφανίζει απώλειες στην παράσταση νίκης, ενώ σε επίπεδο προσώπων (Μητσοτάκης – Τσίπρας) περιορίζεται η διαφορά ως προς το ποιος θεωρείται καταλληλότερος πρωθυπουργός. Ταυτόχρονα συγκλίνει η δημοτικότητα πρωθυπουργού – αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τον Νίκο Ανδρουλάκη, μάλιστα, να ακολουθεί τον Αλέξη Τσίπρα σε απόσταση αναπνοής.

Ερχόμαστε, τώρα, στο σκέλος της σκληρής καθημερινότητας που διαμορφώνεται από την ενεργειακή κρίση και τις ιλιγγιώδεις αυξήσεις στις τιμές. Οι πολίτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία (86,1%) περιγράφουν αυτό το φαινόμενο ως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που τους φέρνει στα όρια της απόγνωσης (63,3%) και δηλώνουν απερίφραστα ότι θα επηρεάσει καθοριστικά την ψήφο τους στην προσεχή κάλπη (63,6%). Παράλληλα, όμως, αξιολογούν σε ποσοστό 78,8% ως μερικώς ή και καθόλου αποτελεσματικά τα μέτρα της κυβέρνησης, για τη στήριξη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, ενώ δεν δείχνουν να πείθονται από το αντίστοιχο «πακέτο» που παρουσιάζει η Κουμουνδούρου, καθώς δηλώνουν σε ποσοστό 68,3% ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προσέφερε σημαντικότερη οικονομική βοήθεια. Και μια πρόσθετη επισήμανση: Το γεγονός ότι οι ερωτηθέντες πιστεύουν (85%) ότι καταγράφονται σοβαρά φαινόμενα αισχροκέρδειας και κερδοσκοπίας, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κοινή γνώμη εκτιμά πως η ακρίβεια δεν είναι αμιγώς εισαγόμενη, αλλά αντίθετα υπάρχει σημαντική εγχώρια ευθύνη.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν είναι παράδοξο το γεγονός ότι οι λέξεις που περιγράφουν τη σημερινή συναισθηματική κατάσταση του Έλληνα πολίτη είναι: Παραίτηση - απογοήτευση, οργή, φόβος. Αν κάνουμε στο σημείο αυτό ένα φλας μπακ, επιστρέφοντας στις απαντήσεις για τον «καταλληλότερο πρωθυπουργό», θα διαπιστώσουμε ότι ο ΚΑΝΕΝΑΣ συγκεντρώνει ποσοστό 26,4%, δηλαδή ένας στους τέσσερις πολίτες δηλώνει ουσιαστικά ότι κατά την κρίση του υπάρχει έλλειμμα ηγεσίας. Κι αν σ’ αυτό προσθέσουμε το έλλειμμα εμπιστοσύνης που καταγράφεται στη διαχείριση του ενεργειακού ράλι, τότε οδηγούμεθα στο εξής πολιτικό τοπίο: Για τη Νέα Δημοκρατία η αυτοδυναμία καθίσταται «Όνειρο θερινής νυκτός», ενώ για τον ΣΥΡΙΖΑ το θεώρημα της προοδευτικής συνεργασίας παραμένει άτονο.

Καθόλου τυχαία λοιπόν η παρέμβαση του Γιώργου Γεραπετρίτη, που ουσιαστικά υποστήριξε ότι για να υπάρξει κυβερνητική λύση είναι σκόπιμο να αλλάξει ο εκλογικός νόμος, από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αρνείται να συμβάλει σε κυβερνητική διέξοδο. Δηλαδή, ο ένοχος για το πιθανό μετεκλογικό αδιέξοδο λέγεται Νίκος Ανδρουλάκης και το εικαζόμενο αποτέλεσμα της κάλπης ουδεμία σχέση έχει με κυβερνητικές αστοχίες στην αντιμετώπιση των κρίσιμων θεμάτων; Ας σοβαρευτούμε! Κανένας από εμάς δεν επιθυμεί να μπει η χώρα στη ζώνη του πολιτικού ρίσκου. Αξίζει όμως τον κόπο να αναρωτηθούμε αν προβλήματα με αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά μπορούν και πρέπει να αντιμετωπίζονται με τεχνικές παρεμβάσεις.