Προβοκάτσια αλά Τούρκα;

Τι σημαίνει ακραίο; Σημαίνει χοντρή προβοκάτσια, όπως για παράδειγμα η κατάρριψη ενός τουρκικού αεροσκάφους, η οποία, πέραν των απρόβλεπτων συνεπειών, θα μπορούσε να αποτελέσει λόγο αναβολής της άμεσης προσφυγής στις κάλπες… εν αναμονή καλύτερων ημερών στην οικονομία και το μεταναστευτικό – τα δύο μεγάλα «αγκάθια» του Ταγίπ Ερντογάν.

Η αξιολόγηση ως πρόσφατα των κινήσεων της Άγκυρας από την Αθήνα, επικεντρωνόταν στην συστηματική προσπάθεια του Τούρκου ηγέτη να προκαλέσει στο διεθνές πεδίο, σοβαρή διπλωματική δολιοφθορά στη χώρα μας. Πρώτα απ’ όλα η ερντογανική εμμονή στον ισχυρισμό ότι η ελληνική πλευρά καταστρατηγεί τις συμφωνίες που έχει υπογράψει (στρατιωτικοποίηση των νησιών) έχει ως εμφανή στόχο να πλήξει την εικόνα της προσήλωσής μας στο διεθνές Δίκαιο το οποίο, μάλιστα, με μονοτονία επικαλούμαστε ως το μόνο τρόπο επίλυσης των διαφωνιών μας με τη γείτονα. Αν σε αυτό προσθέσετε και την άποψη που διακινεί η Άγκυρα, περί πλημμελούς ελληνικής ανταπόκρισης στα ευρωπαϊκά στάνταρντς για τα ανθρώπινα δικαιώματα μεταναστών – προσφύγων, έχετε αυτομάτως την πλήρη εικόνα της τουρκικής στρατηγικής.

Ιδιαίτερα ως προς το τελευταίο θα μπορούσε να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση ως προς τις τουρκικές επιδιώξεις. Σε καθημερινή βάση τα τουρκικά ΜΜΕ προβάλουν πιθανή συμφωνία Ερντογάν – Άσαντ για την επαναπροώθηση των Σύρων προσφύγων στη χώρα τους! Για τους ανθρώπους αυτούς, κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με εφιάλτη, οπότε το πιθανότερο είναι λίαν συντόμως να αρχίσουν να κινούνται ισχυρά μεταναστευτικά ρεύματα προς τα τουρκικά παράλια και τον Έβρο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά ανεξάρτητα από αυτό, με δεδομένο ότι – όπως είπαμε – το μεταναστευτικό συνιστά για την τουρκική ηγεσία το δεύτερο σοβαρότερο πρόβλημα μετά την οικονομία, ουδόλως μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ο Ταγίπ Ερντογάν να το χρησιμοποιήσει εκ νέου για να εκβιάσει την Ευρώπη. Μπορεί πριν περίπου 2,5 χρόνια να «έφαγε πόρτα» στον Έβρο, κατόρθωσε ωστόσο να αποσπάσει την σθεναρή υποστήριξη της Άνγκελα Μέρκελ στα τουρκικά συμφέροντα, την οποία η Γερμανίδα καγκελάριος του παρείχε ανελλιπώς ως το τέλος της θητείας της.

Ας επανέλθουμε όμως στις τουρκικές εκλογές που θεωρούνται, δικαίως, κλειδί εξελίξεων. Η φιλοδοξία της τουρκικής ηγεσίας ήταν να κινηθεί ανενόχλητα στο μέτωπο της Συρίας, εξ ου και διεκδίκησε να της δοθεί το «πράσινο φως» για μια εκτεταμένη επιχείρηση, που θα της επέτρεπε να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με τους Κούρδους και αυτό εν συνεχεία να το επικαλεστεί ως δικαίωση της πολιτικής της στη μάχη για τον επηρεασμό της τουρκικής κοινής γνώμης. Το ξερό «όχι», δηλαδή η πλήρης απόρριψη ενός τέτοιου σεναρίου, τόσο από την πλευρά των ΗΠΑ όσο και από την πλευρά της Ρωσίας, αυτομάτως περιορίζει το πεδίο δράσης της τουρκικής κυβέρνησης, με αποτέλεσμα τώρα τα ελληνοτουρκικά να αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα ως μοχλός εντυπώσεων στο προεκλογικό μπρα ντε φερ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι «πέταξε το γάντι» στον Ταγίπ Ερντογάν ο πρώην κολλητός του και νυν πολιτικός του αντίπαλος, Νταβούτογλου, ο οποίος αναφερόμενος στο προκλητικό «θα έρθουμε ένα βράδυ», καταλόγισε στον Τούρκο πρόεδρο ακραία ρητορική άνευ περιεχομένου. Σε αυτά άλλωστε βασίζεται και η εισαγωγική διαπίστωση ότι αυξάνεται υπέρμετρα ο κίνδυνος ενός ακραίου θερμού επεισοδίου.

Και σε αυτό το σημείο αξίζει τον κόπο να υπενθυμίζουμε έναν ακόμα τουρκικό ισχυρισμό, ότι το δικό μας αντιπυραυλικό σύστημα στην Κρήτη (S-300) εγκλώβισε τουρκικά μαχητικά F-16.

Πρόκειται, βέβαια, για αφήγημα μεγαλύτερου βεληνεκούς, καθώς συνδέεται άμεσα με τις εξοπλιστικές επιδιώξεις της Άγκυρας η οποία πιέζει συστηματικά και εμμέσως απειλεί την Ουάσιγκτον ότι αν δεν υποκύψει στο σύνολο των απαιτήσεών της θα στραφεί προς άλλες κατευθύνσεις. Συμπερασματικά, ο Ταγίπ Ερντογάν μετεωριζόμενος μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας χρησιμοποιεί όλα τα όπλα. Ας μην διαφεύγει της προσοχής μας ότι έφτασε στο σημείο να διακινεί ανενδοίαστα το σλόγκαν «κανένας Ασιάτης επενδυτής δεν εμπιστεύεται τα χρήματά του στην Ευρώπη» (εννοεί ότι σέρνονται και κατασχέσεις), άρα ανέτως μπορούμε να προβλέψουμε ότι θα αποθρασυνθεί ακόμα περισσότερο όσο αισθάνεται ότι η Δύση λίγο – πολύ τον χαϊδεύει.

ΥΓ: Δυστυχώς φαίνεται ότι η πρωτοφανής κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας εμπλέκεται και στα γρανάζια της εγχώριας προεκλογικής εκστρατείας, αντί να αποτελεί ισχυρό λόγο συνεννόησης και συντονισμού όλων των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων.