Ο γρίφος της διπλής κάλπης

Μπαίνουμε πλέον, και ημερολογιακά, στην τελική ευθεία για τις εκλογές, που λόγω διπλής κάλπης κινούνται πλέον σε αχαρτογράφητα νερά. Το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής θεωρείται καθοριστικό, γιατί μπορεί να ενισχύσει το κυβερνητικό επιχείρημα περί αυτοδυναμίας ή αντίθετα, να γύρει την πλάστιγγά υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Αν υποθέσουμε ότι το διπλό εκλογικό εγχείρημα τοποθετείται στο δίμηνο Απριλίου – Μαΐου, θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι ο πολιτικός χρόνος που απομένει είναι μικρός, ενδέχεται όμως να αποδειχτεί πυκνός και άρα δεν προσφέρεται για ακλόνητες βεβαιότητες.

Τι γνωρίζουμε μέχρι στιγμής: Τα υπάρχοντα δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν ότι τα πάντα κινούνται και επηρεάζονται από την ακρίβεια, η οποία τροφοδοτείται από το ενεργειακό ράλι και τον καλπάζοντα πληθωρισμό, που «τρώνε τον παρά». Από την τελευταία έρευνα – Τάσεις της MRB προκύπτει ότι οι πολίτες εξακολουθούν να θεωρούν ανεπαρκή τα μέτρα για την αντιμετώπιση του ενεργειακού κόστους. Όπως ανεπαρκείς θεωρούν επίσης τις παρεμβάσεις στο πεδίο των δανειακών υποχρεώσεων αλλά και των δυνατοτήτων δανεισμού νοικοκυριών και επιχειρήσεων που το τελευταίο εξάμηνο επιβαρύνθηκαν σημαντικά λόγω των αλλεπάλληλων αυξήσεων επιτοκίων της ΕΚΤ. Το Σούπερ μάρκετ είναι το κερασάκι στην τούρτα. Οι ερωτώμενοι αξιολογούν ότι οι τιμές των βασικών αγαθών τραβούν την ανηφόρα και ότι το πολυδιαφημισμένο «καλάθι του νοικοκυριού» είναι στην πραγματικότητα περισσότερο επικοινωνιακό τρικ και λιγότερο ουσιαστική ελάφρυνση.

Όλα μαύρα λοιπόν για το κυβερνητικό στρατόπεδο; Όχι απαραιτήτως, από τη στιγμή που το αντίπαλο δέος, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να πείσει το εκλογικό σώμα ότι οι δικές του προτάσεις και το δικό του στελεχιακό team θα μπορούσαν να εγγυηθούν καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό άλλωστε εξηγεί και τον πολιτικό σχεδιασμό του Μεγάρου Μαξίμου που κινείται στο πλαίσιο του διπτύχου: Ανάδειξη του κυβερνητικού έργου παρέα με συνυποσχετικό για καλύτερες μέρες που προοιωνίζονται οι επενδύσεις και ταυτόχρονα έμφαση στην αχίλλειο πτέρνα του αντιπάλου ο οποίος συγκεντρώνει χαμηλή βαθμολογία στη διαχείριση των οικονομικών προβλημάτων. Όπως εξηγεί παράλληλα και τον εμπλουτισμό του αρχικού μηνύματος της κυβερνώσας παράταξης για την αξία της σταθερότητας, που ενισχύεται τώρα με το σύνθημα για ισχυρή και δίκαιη Ελλάδα».

Ας μεταφερθούμε όμως στο πεδίο των αριθμών που απεικονίζουν τις διαρροές της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και τον βαθμό επιρροής της σε διαφορετικά κοινά με βάση το φύλο, την ηλικία και την οικονομική κατάσταση των πολιτών. Εδώ παρατηρούμε μια φαινομενικά απρόσμενη επίθεση στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ένα είδος δεύτερου ισχυρού μετώπου, η αφετηρία του οποίου δεν τοποθετείται αμέσως μετά την αποκάλυψη του Qatar Gate, αλλά αρκετές μέρες αργότερα και αφού οι σχετικές έρευνες έδειξαν λίγο – πολύ ότι το τρίτο κόμμα… δεν ξεφουσκώνει επαρκώς.

Κακά τα ψέματα. Είχε καταγραφεί ότι το κυβερνών κόμμα έχανε προς το Πανελλήνιο Κίνημα 1,9 ποσοστιαίες μονάδες, οπότε ήταν περίπου αναμενόμενο ότι θα σχεδιαζόταν εντατική επιχείρηση επαναπατρισμού των συγκεκριμένων ψηφοφόρων, δεδομένου μάλιστα ότι οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «εδώ υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό» σε σχέση με τα άλλα δύο πεδία. Δηλαδή τις απώλειες προς την άκρα δεξιά και προς την αδιευκρίνιστη ψήφο η οποία φέρει κατά βάση κεντροαριστερό πρόσημο.

Εδώ ακριβώς υπεισέρχεται στην εκλογική εξίσωση και η μεταβλητή Υποκλοπές – κράτος δικαίου, τόσο στους ψηφοφόρους που κατατάσσονται στην αδιευκρίνιστη ψήφο όσο και εκείνους που μετακινήθηκαν προς ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, πολύ πιο έντονα σε σχέση με το σύνολο του εκλογικού σώματος. Με άλλα λόγια το παιχνίδι είναι σύνθετο και προσφέρεται για όσους αγαπούν τα στοιχήματα.