Βαρύ πολιτικό πρόβλημα και light τεχνική διαχείριση

Έστω ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τον Ηλία Κασιδιάρη θα τον «κόψουμε». Με τους followers του Κασιδιάρη τι θα γίνει;

Ο πρωτοδίκως καταδικασθείς για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης έχει εντυπωσιακή διείσδυση στην ανώτερη τάξη (!), από ηλικιακής πλευράς η δύναμή του εντοπίζεται κατά βάση σε δύο ζώνες, 17 – 35 και 55 – 64 ετών, με σαφή δυναμική στους άνδρες, το δε κοινό του είναι ακραία αντισυστημικό. Και για να ‘χουμε καλό ερώτημα, για τι ποσοστό μιλάμε; Φαίνεται ότι με βάση τις τελευταίες μετρήσεις το κόμμα «Έλληνες» διεκδικεί λίγο πάνω από το 4% με την υπόνοια μάλιστα ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει και η ισχυρή πιθανότητα της υποκριπτόμενης ψήφου. Με άλλα λόγια, οι ερωτώμενοι στις δημοσκοπήσεις δεν δηλώνουν με μεγάλη άνεση και υπερηφάνεια ότι επιλέγουν ένα πολιτικό μόρφωμα που στο παρελθόν έδρασε ως εγκληματική οργάνωση.

Τώρα, αν αθροίσουμε το ποσοστό που ανιχνεύεται για τον κύριο Κασιδιάρη με το ποσοστό που αποδίδεται στον κύριο Βελόπουλο (περίπου 5%), στον κύριο Εμφιετζόγλου (1,2%), στα δίδυμα Τζήμερου – Κρανιδιώτη (0,8%) και Μπογδάνου – Λατινοπούλου, καθώς επίσης και στη Χρυσή Αυγή (0,7%), οδηγούμαστε σε ένα σύνολο ακροδεξιών ψήφων που κινείται μεταξύ 11 και 12% του συνόλου του εκλογικού σώματος.

Αυτή λοιπόν είναι η συνολική εικόνα και το ερώτημα που ακολουθεί βρίσκεται στο επίκεντρο του προβληματισμού: Πού θα πάνε οι «άστεγοι» του Κασιδιάρη; Οι συγγενείς χώροι, με την έννοια των πολιτικών – ιδεολογικών χαρακτηριστικών στερούνται ισχυρής αντισυστημικότητας. Εν ολίγοις, θεωρούνται από τους οπαδούς του κόμματος «Έλληνες» κατά κάποιο τρόπο γιαλατζί επαναστάτες. Υπό αυτή την έννοια η ΝΔ έχει ελπίδες να ξαναμαζέψει στο «μαντρί» ένα ποσοστό από αυτούς, που θα κυμαίνεται γύρω στο 1,5% - καθόλου αμελητέο από τη στιγμή που το σενάριο της αυτοδυναμίας παίζεται στον πόντο. Άλλωστε, ως προς το τελευταίο, υπάρχει και μία ακόμα κρίσιμη παράμετρος. Η παρουσία ή απουσία έβδομου κόμματος στη νέα Βουλή, ανεβοκατεβάζει αναλόγως και τον πήχη για τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Μία ακόμα παρατήρηση: Γιατί προέκυψε ξαφνικά στη συζήτηση ένας Θανάσης (Κασιδιάρης) ως εναλλακτική λύση στην περίπτωση που αφαιρεθεί από τον κανονικό Κασιδιάρη το δικαίωμα του εκλέγεσθαι; Μήπως ο χώρος ψάχνεται εντατικά και αναζητά μια άλλη περσόνα που θα έχει έστω και επιφανειακά τα χαρακτηριστικά του καταδικασθέντος προκειμένου να μπορέσει να εκφράσει τους οπαδούς που σήμερα του αποδίδονται; Ουδόλως δεδομένο και κάθε άλλο παρά απίθανο.

Να προσθέσω όμως και μια απορία που ενισχύθηκε από τους αμήχανους χειρισμούς της κυβέρνησης στο θέμα της ταφής του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου. Οι φιλοβασιλικοί που κατοικοεδρεύουν; Παραμένουν εν μέρη στο τερέν της κυβερνώσας παράταξης; Εκφράζονται και σε τι ποσοστό από το κόμμα του κυρίου Κασιδιάρη (δυστυχώς δεν έχει μετρηθεί δημοσκοπικά) αλλά και από τα υπόλοιπα μορφώματα που τοποθετούνται στην άκρα δεξιά του ιδεολογικού φάσματος;

Κλείνοντας στο σημείο αυτό το κεφάλαιο των πολιτικών προβληματισμών ας μεταφερθούμε στον νομικό μαραθώνιο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει αμετάκλητη καταδίκη για «διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης», η επίκλησή της θα συνιστούσε και παραβίαση του Συντάγματος και κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας. Μου φαίνεται ότι η πλέον δόκιμη λύση περιγράφεται από δύο κορυφαίους συνταγματολόγους, τον Προκόπη Παυλόπουλο και τον Ευάγγελο Βενιζέλο και εξασφαλίζεται με απλή παρέμβαση στον υπάρχοντα εκλογικό νόμο, ο οποίος «έχει την ευχέρεια να απαγορεύσει την καταχρηστική μεταμφίεση μιας εν δυνάμει εγκληματικής οργάνωσης σε πολιτικό κόμμα που διεκδικεί να μετάσχει στην εκλογική διαδικασία». Με αυτό τον τρόπο άλλωστε διασφαλίζεται ότι δεν θα τροφοδοτηθούν περαιτέρω «τα αίτια της παρακμής της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας».