Εκλογές 2023: Κάλπη 25ης Ιουνίου - Ίδια γεύση

Τι μας λένε οι δημοσκοπήσεις, αλλά εν τέλει και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα; Μας λένε ότι η Νέα Δημοκρατία και θα παραμείνει στη ζώνη του 40%, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει τάση μικρής -ενδεχομένως- απομείωσης της δύναμής του και ότι το ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει να αναπτύσσει ισχυρή δυναμική, τέτοια που θα μπορούσε να ταράξει τα νερά στο χώρο της κεντροαριστεράς. Μας λένε, επίσης, ότι η Ελληνική Λύση θα παραμείνει στη Βουλή ενώ προϋποθέσεις εισόδου εγγράφουν και δύο ακόμη κόμματα: η Πλεύση Ελευθερίας και η Νίκη. Άρα κοινοβούλιο επτακομματικής σύνθεσης.

Σε ό,τι αφορά στις έδρες, για τις οποίες άνοιξε μεγάλη συζήτηση: Πρώτος ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι δεν διεκδικεί απλώς αυτοδυναμία, αλλά ισχυρή αυτοδυναμία και ότι στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος θα υπάρξει και νέα, τρίτη, εκλογική αναμέτρηση. Για να προσθέσει, ερμηνεύοντας τον χρησμό, ο Άκης Σκέρτσος ότι όταν μιλάμε για ισχυρή αυτοδυναμία εννοούμε περί τις 160 έδρες. Πάντως, από την περιγραφή του συσχετισμού των δυνάμεων που προηγήθηκε και εφόσον το σενάριο επιβεβαιωθεί από το αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου, προκύπτει σαφώς ότι το κοντέρ της Πειραιώς θα μπορούσε άνετα να γράψει 160 έδρες ακριβώς.

Με βάση τώρα την ευρύτερη περιγραφή, θα προκύψει μια ισχυρή κυβέρνηση και μια αδύνατη αξιωματική αντιπολίτευση -γεγονός άλλωστε που τροφοδοτεί ήδη το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ ως προς το σκέλος που σχετίζεται με την ποιότητα της Δημοκρατίας. Κατά τ’ άλλα, το σκάνδαλο των υποκλοπών που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της προηγούμενης προεκλογικής περιόδου έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας εστιάζει πλέον στα προβλήματα της καθημερινότητας που συμπυκνώνονται στο τρίπτυχο μισθοί – ακρίβεια (σε διασύνδεση με ισχυρά συμφέροντα) – πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.

Όσο για τη ΝΔ, κινείται με οδηγό το συμπέρασμα που προκύπτει από το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης, που της έδειξε ότι δεν έχει λόγους να μεταβάλει στρατηγική, αλλά αντίθετα κινούμενη ουσιαστικά στην ίδια ρότα να προβάλει τα «ισχυρά της χαρτιά»: δυναμική της οικονομίας, εκσυγχρονισμός της λειτουργίας του κράτους, ασφάλεια.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι τα μικρότερα κόμματα δέχθηκαν το τελευταίο διάστημα περίπου καθολική επίθεση. Η Πειραιώς έβαλε στο στόχαστρο τον Δημήτρη Νατσιό και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ο Αλέξης Τσίπρας ανέπτυξε τη θεωρία ότι ο κατακερματισμός των δυνάμεων της κεντροαριστεράς (Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκης και ενδεχομένως ΚΚΕ) περιορίζει τη δυνατότητα άσκησης αποτελεσματικής αντιπολίτευσης από το δεύτερο κόμμα, ενώ αντηλλάγησαν πυρά μεταξύ Περισσού και Πλεύσης Ελευθερίας.

Όλα αυτά όμως, έχουν απ’ ό,τι φαίνεται δευτερεύουσα σημασία. Γιατί η τελική εικόνα έχει ήδη διαμορφωθεί σε αδρές γραμμές, οι οποίες μάλιστα δεν είναι αναστρέψιμες. Αν οι προηγούμενες εκλογές χαρακτηρίζονταν από ρευστότητα και επομένως ασάφεια, οι επερχόμενες αντίθετα έχουν μια γεύση déjà vu, καθώς ακόμη και οι μετακινήσεις ψηφοφόρων της τελευταίας στιγμής δεν μεταβάλλουν το ισοζύγιο. Ίσως το μόνο ερώτημα που προκύπτει, σχετίζεται με το τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος δημοσίως εξομολογήθηκε ότι μετά το αποτέλεσμα-σοκ της 21ης Μαΐου τού πέρασε από το μυαλό η σκέψη να παραιτηθεί! Μαθαίνω ότι του εισηγούνται να παραμείνει στο πόστο του, βρέξει-χιονίσει, να αντιμετωπίσει δυναμικά τις χρόνιες παθογένειες του ΣΥΡΙΖΑ και να επιχειρήσει come back σε περίπου ένα χρόνο από τώρα. Δηλαδή, στις Ευρωεκλογές. Ίδωμεν.

Για την ώρα γνωρίζουμε ότι πάμε σε κάλπες με περίπου ανύπαρκτο πολιτικό σασπένς και… χαμηλή στοιχηματική απόδοση.