Κυβέρνηση μακράς πνοής, σχέδια αναδιάταξης στον ΣΥΡΙΖΑ, εκρηκτική βουλή

Δεύτερον η αξιωματική αντιπολίτευση υπέστη στρατηγική ήττα με ό,τι αυτό σημαίνει για τις διεργασίες στο εσωτερικό του κόμματος αλλά και για το εύρος των δυνατοτήτων του να ανταποκριθεί πλήρως στον θεσμικό του ρόλο όπως ορίζεται από το Σύνταγμα. Τρίτον επιβεβαιώθηκε η εικόνα αναδιάταξης του σκηνικού στο χώρο της κεντροαριστεράς. Τέταρτον τρία μικρότερα κόμματα που κινούνται στα δεξιά… της δεξιάς μπήκαν στο οκτακομματικό -πλέον- κοινοβούλιο. Και το ένα εξ αυτών έβαλε στη Βουλή από το παράθυρο τον επισήμως και δια του νόμου αποκλεισθέντα Ηλία Κασιδιάρη.

Να πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα με τη σειρά: Κατά τη διάρκεια των δύο πρόσφατων προεκλογικών περιόδων κατέστη σαφές ότι στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι η μετατόπιση της ΝΔ προς το κέντρο -διεργασία που ουσιαστικά έχει πίσω της βάθος τετραετίας. Γι’ αυτή την επιλογή από τους συγκατοίκους του, που ανήκουν στη λεγόμενη παραδοσιακή δεξιά, και στην τελική ευθεία, ο ίδιος ένιωσε την ανάγκη να προφυλάξει τα νώτα του εξαπολύοντας από τη Θεσσαλονίκη, μύδρους κατά των «ντεμέκ» πατριωτών και των «ντεμέκ» χριστιανών. Πέτυχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Οι πολιτισκοί σχηματισμοί εναντίον των οποίων έβαλε, όχι μόνο είδαν τα ποσοστά τους να αυξάνονται αλλά κέρδισαν και εισιτήριο εισόδου στη Βουλή, στο δεύτερο γύρο. Ο συνολικός λογαριασμός μάς δείχνει ότι όλοι μαζί -οι εντός και κάποιοι εκτός- αθροίζουν γύρω στο 12%, μαζεύοντας πάνω από 900 χιλιάδες ψήφους.

Δύσκολο να πατά κάποιος σε δύο βάρκες! Άλλωστε μάλλον δεν το είχε ανάγκη αν κρίνουμε από το γεγονός ότι η χαρτογράφηση που προέκυψε από την πρώτη κάλπη έδειξε ότι η κυβερνητική παράταξη έχασε το 10% των παραδοσιακών της ψηφοφόρων υπεραναπληρώνοντας την απώλεια με εισροές που προήλθαν εξ αριστερών της.
Πάντως πρόκειται αναμφίβολα για μεγάλη πολιτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά που έκανε το double αυξάνοντας το ποσοστό του κόμματός του και στις δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Με δεδομένη μάλιστα την κρίση αξιοπιστίας που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα είναι πλέον ο μόνος αντίπαλος του εαυτού του. Εξ ου και έσπευσε να διαπιστώσει την ανάγκη να γίνει η Πειραιώς δύο σε ένα: και κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

Στην αντίπερα όχθη ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε μεν στη δεύτερη θέση, αλλά με δυσβάσταχτες απώλειες. Έχασε σε πρώτη φάση περίπου 11 μονάδες και μέσα σε ένα μήνα – σκάρτο- είδε το ποσοστό του να υποχωρεί από το 20,7% στο 17,8%. Είναι νωρίς ακόμη να γίνουν προβλέψεις για το μέλλον, αλλά από τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα δεν προέκυψε κάτι σαφές, πέραν του γεγονότος ότι προτίθεται να διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία ζητώντας ανανέωση εντολής από τα μέλη του κόμματός του. Μέσα από ποιες ακριβώς διαδικασίες θα γίνει αυτό και στη βάση ποιου χρονοδιαγράμματος παραμένει άγνωστο. Όπως άγνωστο είναι επίσης, πώς θα αντιμετωπίσει ως τότε τις γνωστές παθογένειες της Κουμουνδούρου που βάρυναν ιδιαίτερα την πλάστιγγα συμβάλλοντας σημαντικά στο τελικό πενιχρό αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι πως μετά το πρώτο σοκ κατέβαλε προσπάθεια να αποκατασταθεί το έλλειμμα σοβαρότητας που ο ίδιος διαπίστωσε και να ξαναγραφτεί το πολιτικό αφήγημα της παράταξής του στη βάση πλέον των προτεραιοτήτων που θέτει σήμερα η ελληνική κοινωνία. Άραγε θα συνεχιστεί η προσπάθεια στη βάση κανόνων κοινής αποδοχής ή θα αφεθεί το θέμα στον… πατριωτισμό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ; Για την ώρα γνωρίζουμε ότι με βάση τις μετρήσεις, το 70% των πολιτών απορρίπτει τόσο την Κουμουνδούρου όσο και την Χαριλάου Τρικούπη ως αντιπολίτευση. Στο δε ερώτημα, αν η αξιωματική αντιπολίτευση θα μπορούσε να επανέλθει δριμύτερη στην πολιτική σκηνή -ενόψει, μάλιστα, αυτοδιοικητικών εκλογών και ευρωεκλογών- οι αρνητικές απαντήσεις φτάνουν το 68,5%.

Το ΠΑΣΟΚ, τώρα, αναμφίβολα ξεκόλλησε από τη μιζέρια των μονοψήφιων ποσοστών καταγράφοντας διακριτή άνοδο, καρπώθηκε όμως ελάχιστα από την τεράστια φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου οι δυνάμεις υποχώρησαν πάνω από 40% σε σχέση με το 2019, την ώρα μάλιστα που η ΝΔ ενσωμάτωνε με άνεση στην εκλογική της βάση σημαντικό τμήμα του κέντρου και μικρότερο της Αριστεράς. Πάλι αξίζει τον κόπο, να σταθούμε στις μετρήσεις (MRB, Newsbomb.gr). Στην υπόθεση ότι η Χαριλάου Τρικούπη δεν θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να αναπτύξει μεγαλύτερη δυναμική και να καταλάβει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι αρνητικές απαντήσεις εκτοξεύονται στο 71,7%. Και κάτι ακόμα: στο ερώτημα για το ποιος κρίνεται καταλληλότερος πρωθυπουργός, οι ψηφοφόροι του Κινήματος Αλλαγής προκρίνουν πρώτο (ποσοστό 37,2%) τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεύτερο (ποσοστό 26,7%) τον ΚΑΝΕΝΑ και τρίτο (ποσοστό 21,6%) το Νίκο Ανδρουλάκη. Όλα αυτά δείχνουν εν τέλει και τα περιθώρια ανάκαμψης του χώρου της κεντροαριστεράς.

Κλείνοντας, η νέα πολυκομματική Βουλή προέκυψε από τη δεύτερη κάλπη της ενισχυμένης αναλογικής και όχι από την πρώτη της απλής αναλογικής.