Γκρίζες αβεβαιότητες

Μας θλίβει το γεγονός ότι δύο νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη μάχη με τη φωτιά, όταν το αεροπλάνο τους συνετρίβη. Γιατί άραγε; Έχει να κάνει με το ότι παραμένουν σε ενεργό δράση απαρχαιωμένα αεροσκάφη, που πετούν με τεχνολογίες της δεκαετίας του ’50 και οι παρωχημένοι κινητήρες τους δυσλειτουργούν στις υψηλές θερμοκρασίες; Μήπως το αγνοούσαν οι αρμόδιοι; Μα ο ίδιος ο πρωθυπουργός, επισκεπτόμενος πρόσφατα την Αεροπορική Βάση Ελευσίνας, αναγνώρισε το πρόβλημα και γι’ αυτό άλλωστε διατύπωσε την «πολύ βαθιά του εκτίμηση» για τους χειριστές. Και επειδή δεν είναι η πρώτη φορά, τι απέγιναν τα πορίσματα των επιτροπών διερεύνησης που συγκροτήθηκαν μετά τις τουλάχιστον δέκα πτώσεις Καναντέρ που είχαν προηγηθεί; Πέραν του δια ταύτα, ελήφθησαν υπόψιν για να αποφευχθούν ανάλογες τραγωδίες;

Μας θλίβει επίσης το γεγονός ότι μέσα σε δέκα ημέρες έγιναν στάχτη εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, ενώ από τα χείλη αρμοδίων ακούγεται η δικαιολογία ότι αυτό ήταν περίπου αναπόφευκτο, αποδιδόμενο -μάλιστα- κατ’ αποκλειστικότητα στην κλιματική αλλαγή. Έχουν άραγε παραφρονήσει ομαδικά οι ειδικοί επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι η καταστροφή δεν συνδέεται με την έλλειψη μέσων αλλά με την έλλειψη σχεδιασμού και συντονισμού;

Έχουν άραγε άδικο όταν λένε ότι κάθε χρόνο λαμβάνεται αποσπασματικά κάποιο μέτρο, παρομοιάζοντας την κατάσταση με κτήριο που έχει βαρύ στατικό πρόβλημα και οι διαχειριστές του βάφουν απλώς την πρόσοψη; Ακούει κανείς την προτροπή τους να δοθεί έμφαση στη διαχείριση των δασών που έχουν φουντώσει -και λόγω απομειούμενης υλοτόμησης- κατά προτίμηση στη βάση στρατηγικού σχεδιασμού δεκαετίας; Θα μπορούσε να τεκμηριωθεί η άποψη ότι η αναβάθμιση της διεύθυνσης της Πολιτικής Προστασίας σε Υπουργείο συνιστά από μόνη της αποτελεσματική παρέμβαση, τη στιγμή που δεν υπάρχουν και πρωτόκολλα συντονισμού;

Αυτές οι γκρίζες πινελιές «φιλοτεχνούν», λοιπόν, το φετινό καλοκαίρι, την ώρα που και οι επόμενοι μήνες χαρακτηρίζονται από γκρίζες αβεβαιότητες: πρώτα απ’ όλα ένας πόλεμος που δεν λέει να κοπάσει με τα γνωστά συνεπακόλουθα. Η παγκόσμια οικονομία δοκιμάζεται, η ενεργειακή κρίση συνεχίζεται, η ακρίβεια έχει εκμηδενίσει τον παρά, τα υψηλά επιτόκια ως αντίμετρο στον πληθωρισμό επιβαρύνουν επιπρόσθετα τα νοικοκυριά και αποθαρρύνουν τα σχέδια για ιδιωτικές επενδύσεις. Την προτελευταία βδομάδα του Ιουλίου, ψηφίσθηκε στη Βουλή νομοσχέδιο που προβλέπει μέτρα ύψους 4,4 δισ. ευρώ. Πρόκειται ουσιαστικά για την υλοποίηση του μισού προεκλογικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας.

Θετικό από την άποψη ότι πληροί το «έταξα, έκανα», γεννάται όμως και εδώ ένα ερώτημα: με δεδομένο ότι στο τέλος του χρόνου επανέρχεται τιμή και δόξα το Σύμφωνο Σταθερότητας, θα μπορέσει άραγε η κυβέρνηση να είναι συνεπής με τις παροχές που υποσχέθηκε (και εν μέρει νομοθέτησε) και ταυτόχρονα να παραμείνει συνεπής απέναντι στις νέες δημοσιονομικές υποχρεώσεις που αναλαμβάνει; Είναι γνωστό ότι οι έμμεσοι φόροι και ο ΦΠΑ είναι βασικοί τροφοδότες των δημοσίων εσόδων και ήδη καταγράφονται φαινόμενα κάμψης της κατανάλωσης, ενώ ο τουρισμός που ούτως ή άλλως εκινείτο σε χαμηλότερα επίπεδα από πέρυσι, δέχτηκε πρόσθετο πλήγμα από τις πυρκαγιές. Παρεμπιπτόντως πώς γίνεται οι φέροντες την ευθύνη να μεταβάλλονται σε απλούς θεατές απέναντι στο φαινόμενο, ο πληθωρισμός να τρέχει με 1,8% τον Ιούνιο και την ίδια περίοδο στα τρόφιμα να φθάνει στο 12,2%; Τι είναι τούτο, οικονομική παραδοξότητα ή μήπως καραμπινάτη περίπτωση αισχροκέρδειας;

Πάμε παρακάτω, στη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης που μπαίνει σε βαθιά νερά. Και γιατί, παρακαλώ, να ανοίξουμε τώρα τα χαρτιά μας, γιατί να δηλωθεί δημόσια ότι είμαστε έτοιμοι για παραχωρήσεις, δήλωση που παραπέμπει σε ειλημμένη (;) απόφαση για κλιμακωτά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο; Άλλη απορία, ετέθη ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μας και βάσει ποιων εγγυήσεων η 5η Στρατιά παραμένει απέναντί μας σε διάταξη μάχης; Και κάτι ακόμη, παρότι διαψεύσθηκε εξακολουθώ να αναρωτιέμαι αν έπεσε στο τραπέζι πρόταση, να εκλέγονται οι Μουφτήδες και βάσει ποιου σκεπτικού, δεδομένου ότι ο Μουφτής είναι και δικαστής, στην Ελλάδα οι δικαστές δεν εκλέγονται, επομένως αναζητείται ειδικό καθεστώς σε τμήμα της ελληνικής επικράτειας;

Αυτά για την ώρα, αν και υπάρχουν και άλλα πολλά γιατί όπως έχουμε πει ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Ένα είναι βέβαιο, ότι μπαίνουμε σε φάση πολλαπλών αβεβαιοτήτων.