Σκληρό πολιτικό ροκ με την οικονομία στο βάθος του τούνελ
Ο πρώτος δήλωσε (στον Alpha) ότι «αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να κάνει αντιπαράθεση με το… κενό», ο δεύτερος του πέταξε το γάντι λέγοντας: «Ο κ. Μητσοτάκης ας αντιπαρατεθεί με το κενό της προσωπικής του ευθύνης». Και προφανώς έπεται συνέχεια.
Πάντως οι πρώτες δημοσκοπήσεις που έσκασαν μύτη μετά τις καταστροφικές συνέπειες των πρόσφατων ακραίων καιρικών φαινομένων, και μετά την ανάδειξη του κ. Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν ότι η κυβέρνηση καταγράφει δυσανάλογα μικρές απώλειες σε σχέση με τα δραματικά γεγονότα που μεσολάβησαν, ενώ η Κουμουνδούρου αδυνατεί να σηκώσει κεφάλι. Υπάρχει βέβαια ένα ποιοτικό στοιχείο, που αξίζει την προσοχή μας. Οι πολίτες εξακολουθούν να εμπιστεύονται την κυβέρνηση αλλά με μικρότερη ζέση σε σχέση με την περίοδο Μαΐου – Ιουνίου.
Ασφαλώς είναι πολύ νωρίς ακόμη για ασφαλή συμπεράσματα, αλλά θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η μάχη στην πορεία προς τις ευρωεκλογές, θα κριθεί στο πεδίο της οικονομίας. Γι’ αυτό άλλωστε και ο γνωστός πολιτικός αναλυτής Δημήτρης Μαύρος (MRB) δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι η εναλλακτική οικονομική πρόταση που θα παρουσιάσει ο νέος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά crash-test για τον ίδιο.
Ας έρθουμε, λοιπόν, στο «ψητό» έχοντας πλέον στα χέρια μας και το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2024, άρα γνωρίζοντας και το πώς εκτιμάται ότι θα κινηθούν τα βασικά μεγέθη. Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας – τον είδα πρόσφατα- εμφανίζεται σίγουρος και αισιόδοξος. Την ίδια ώρα, ωστόσο, εντοπίζω στην έκθεση του αρμόδιου Γραφείου της Βουλής, μια σχετική επιφύλαξη για τις αντοχές του προϋπολογισμού στην εξής φράση: «Οι οικονομικές εξελίξεις χαρακτηρίζονται από αβεβαιότητα, λαμβάνοντας υπόψη τις καταστροφικές συνέπειες των καλοκαιρινών πυρκαγιών και των ακραίων βροχοπτώσεων στη Θεσσαλία που ανέδειξαν αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού να αντεπεξέλθει σε σοβαρές προκλήσεις».
Αλλά και από διαφορετικές πλευρές διατυπώνεται ανησυχία και προβάλλονται συγκεκριμένα ερωτήματα, όπως:
• Πόσο εφικτός είναι ο στόχος για ανάπτυξη της τάξεως του 3% τον επόμενο χρόνο με τα απότοκα της θεομηνίας «Daniel» στην πλάτη των πληγέντων και της χώρας; Αν μάλιστα πάρουμε υπόψιν ότι η Ελλάδα είναι οικονομία της Ευρωζώνης η οποία κινείται σε αστερισμό υψηλών επιτοκίων και απειλείται από την ύφεση.
• Κατά πόσο διασφαλίζεται η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος στα 2,1 δισ. ευρώ όταν τα πρόσφατα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν δημιουργήσει πρόσθετα οικονομικά βάρη -που υπερβαίνουν μάλιστα τη συγκεκριμένη πρόβλεψη- ενώ στο κάδρο μπαίνουν ακόμη οι γενναιόδωρες προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης, καθώς επίσης και ο παράγοντας της αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού, που εφέτος συνέβαλε στο να «φουσκώσουν» τα έσοδα;
• Πώς εξηγείται το γεγονός ότι παρά την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, τα ελληνικά ομόλογα έχουν υποστεί σημαντικές πιέσεις τις τελευταίες εβδομάδες. Με άλλα λόγια, μήπως η αύξηση του κόστους δανεισμού αποτυπώνει τις ανησυχίες των επενδυτών για την ακρίβεια του προϋπολογισμού;
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα συνδέονται συστατικά με τον έναν και μόνο προβληματισμό: από πού θα βρεθούν τα λεφτά; Γιατί ήδη γνωρίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν προτίθεται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Σε μόλις 400 εκατ. ευρώ ανέρχεται το «νέο χρήμα» και μάλιστα με τη μορφή… μεταχρονολογημένης επιταγής, αφού θα εκταμιευθούν του χρόνου. Γνωρίζουμε επίσης ότι δεν θα αυξηθούν οι φορολογικοί συντελεστές για τους αυτοαπασχολούμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Το θέμα άνοιξε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό που όταν ρωτήθηκε στη ΔΕΘ αν υπάρχει τέτοια σκέψη, απάντησε «…όλα είναι ανοικτά». Εν συνεχεία οι σχετικές σκέψεις που είχαν πέσει στο κυβερνητικό τραπέζι, αποκαλύφθηκαν από έναν… μαρτυριάρη υφυπουργό, για να διαψευσθούν, εν τέλει, ρητά και κατηγορηματικά από τον Κωστή Χατζηδάκη.
Μακάρι το καράβι να πάει πρίμα, προς το παρόν, όμως, φαίνεται ότι μπαίνουμε σε βαρύ χειμώνα από τον οποίο δεν θα λείπουν μάλλον και τα πολιτικά απρόοπτα.