Κυβέρνηση έχουμε, αντιπολίτευση ψάχνουμε, εκπλήξεις υπάρχουν;

Προκύπτει και από την απλή παρατήρηση. Ταυτόχρονα, όμως, τεκμηριώνεται και από τα πολύ ενδιαφέροντα (ποιοτικά) στοιχεία της πρόσφατης έρευνας – τάσης της MRB. Η πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας επιβεβαιώνεται πλήρως. Είναι αντιμέτωπη πλέον, μόνο με τον εαυτό της. «Με τα προβλήματα», όπως αρέσκονται να επαναλαμβάνουν κορυφαία στελέχη της, για να μην θεωρήσουμε ότι… καβάλησαν το καλάμι. Έλα, όμως, που τους ξεφεύγει συχνά-πυκνά και δηλώνουν πως το 41% της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, είναι κάτι σαν την εκλογική κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Άρα, τίτλοι τέλους ως προς τα διάφορα σκάνδαλα (όπως οι υποκλοπές) και απάλειψη ευθυνών ως προς δραματικά γεγονότα της προηγούμενης περιόδου (όπως τα Τέμπη). Αλλά υπάρχει και συνέχεια, αν κρίνω από τη σχετική ατάκα του υπουργού Οικονομίας (παρεμπιπτόντως από τις πιο μετρημένους) που είπε στη Βουλή απαντώντας στις επικρίσεις της αντιπολίτευσης για τον προϋπολογισμό ότι «τη στάση των κομμάτων την έχει σχολιάσει ο ήδη ο ελληνικός λαός, στις εκλογές». Πώς ακριβώς ερμηνεύει το σχολιασμό; Θεωρεί ότι η κυβέρνηση είναι, πλέον, κάτοχος «λευκής επιταγής», οι δε υπόλοιποι «δεν δικαιούνται δια να ομιλούν;»

Κουβέντες εκ του ασφαλούς, θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος παίρνοντας υπόψιν το γεγονός ότι οι μισοί Έλληνες πολίτες ουδόλως ανησυχούν επειδή η αντιπολίτευση είναι ισχνή, ούτε τους απασχολεί ότι εξ αυτού του λόγου πιθανώς δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα θεσμικής λειτουργίας. Ψιλά γράμματα εν όλιγοις από τη στιγμή που οι επιλογές της κοινής γνώμης επηρεάζονται πλήρως από δύο (διαφορετικές) απλές λεξούλες: ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Στις οποίες λεξούλες μόνο το κυβερνών κόμμα ανταποκρίνεται έστω και μερικώς. Έτσι απορροφώνται και τα… παρατράγουδα. Έτσι, δηλαδή, τα νοικοκυριά που αγκομαχούν από την ακρίβεια και θεωρούν ότι επ’ αυτού κάθε άλλο παρά δίνει… ρέστα η κυβέρνηση, παραμένουν αμετακίνητα στην τελική πολιτική της επιλογή, δίνοντας σταθερά κολοσσιαίο προβάδισμα στη ΝΔ.

Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη σκέψη για να καταλάβουμε τι συμβαίνει, αρκεί να ρίξουμε ταυτόχρονα μια ματιά στην εικόνα της αντιπολίτευσης: κατακερματισμός, ανεπάρκεια, «βεντέτες». Στην αριστερά, κεντροαριστερά, συνωστίζονται πλέον έξι κόμματα. Όλες δε οι εσωτερικές ανακατατάξεις ποσοστών, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην… ευγενική χορηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Κερδίζουν κυρίως ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, τσιμπούν λίγο και κάποιοι άλλοι του συγκεκριμένου χώρου, το νέο πολιτικό μόρφωμα (Ομπρέλα, 6+6) κινείται σε χαμηλή πτήση, η δε Κουμουνδούρου σε σχεδόν ελεύθερη πτώση. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι δεν καταγράφεται σε όλο το φάσμα ισχυρή δυναμική, το δε ενδεχόμενο ανασυγκρότησης (ενιαίας έκφρασης) τούτη τη στιγμή μοιάζει με «όνειρο θερινής νυκτός».

Παρότι περιγράψαμε ένα σκηνικό περίπου αδιατάραχτο, υπάρχουν εν τούτοις και ορισμένοι αστάθμητοι παράγοντες.

Πρώτος παράγοντας: Οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, που εφόσον μπουν στην τελική ευθεία προς Χάγη ή άλλο διεθνές δικαστήριο, προφανώς θα περιλαμβάνουν συμβιβασμούς, που θα αξιολογηθούν από ένα απολύτως διχασμένο εκλογικό σώμα, του οποίου μάλιστα οι απόψεις βρίσκονται στα δύο άκρα του εκκρεμούς. Οι μισοί πιστεύουν πως «δεν είναι δυνατή η συνεννόηση με την Τουρκία» (οι νεοδημοκράτες λίγο παραπάνω) άρα πρέπει να κοιμόμαστε με το «όπλο παρά πόδα», την ώρα που οι άλλοι μισοί κρίνουν ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να βρίσκεται σε διαρκή αντιπαλότητα με την Τουρκία», άρα λύση (MRB).

Δεύτερος παράγοντας: Η νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Αρνητική τάση στο σύνολο των ερωτώμενων, καραμπινάτη άρνηση από την πλευρά των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, που κινούνται στη ζώνη της άκρας δεξιάς. Παρότι και σε αυτό το πεδίο η γενική εικόνα παραπέμπει σήμερα σε κατακερματισμό και χαμηλή επιρροή, ίσως θα έπρεπε να αξιολογηθεί με μεγαλύτερη προσοχή από το Μέγαρο Μαξίμου, ενόψει των ευρωεκλογών. Γιατί κατά τ’ άλλα, δεν περιμένουμε εκπλήξεις.