Νέα Δημοκρατία: Πανηγυρισμοί και προβληματισμοί
Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή όχι, οι απόψεις που ανέπτυξε αξιολογούνται και από το γεγονός ότι περίπου το ένα τρίτο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας γύρισε την πλάτη στη ρύθμιση, αλλά αξιολογούνται και βάσει των αντιδράσεων που έχουν καταγραφεί στην κοινωνία τόσο γενικότερα όσο και στην εκλογική βάση του κυβερνώντος κόμματος.
Προσπερνώ το κατά τη γνώμη μου αυθαίρετο δίλημμα που ετέθη, δηλαδή «εκσυγχρονισμός ή σκοταδισμός», για να εστιάσω στις πολιτικές προεκτάσεις της τελευταίας εξέλιξης. Πρώτα απ’ όλα η κυβέρνηση κατά την ψήφιση του νόμου δεν διασφάλισε τη δεδηλωμένη. Δεν διασφάλισε καν το κατώτατο όριο των 120 ψήφων που προβλέπει ο συνταγματικός νομοθέτης προκειμένου μια κυβέρνηση να μπορεί να νομοθετεί στη βάση της απόλυτης πλειοψηφίας των παρόντων βουλευτών. Το επιχείρημα ότι υποστηρίχτηκε από πέντε κόμματα (τα τέσσερα από το χώρο της κεντροαριστεράς) έχει νοηματοδότηση μόνο όταν υπερψηφίζονται μεταρρυθμίσεις όπως για παράδειγμα συνέβη με το νόμο Διαμαντοπούλου ή την ψήφο των ομογενών. Παρότι προσωπικά θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν είχαμε να κάνουμε με μια κοινοβουλευτική λειτουργία που βασίζεται στην «ψήφο κατά συνείδηση», έχω την εντύπωση ότι η επίκλησή της στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι απλώς προσπάθεια συγκάλυψης ενός σαφούς διχασμού που καταγράφεται στους κόλπους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος κόμματος λίγους, μόλις, μήνες μετά το θριαμβευτικό αποτέλεσμα στις κάλπες του Μαΐου και του Ιουνίου.
Ένα αυτονόητο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί υιοθετήθηκε μια επιλογή που ουσιαστικά ανοίγει τον «Ασκό του Αιόλου». Γιατί έγινε… ο κακός χαμός για ένα ζήτημα που βάσει των δημοσκοπικών μετρήσεων, αξιολογείται ως σημαντικό από μόλις το 1% της ελληνικής κοινωνίας. Με όρους κοινής λογικής τείνω να αποδεχτώ τη θεωρία, ότι δι’ αυτού του τρόπου, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να «ρεφάρει» τις δυσμενείς εντυπώσεις για το επίπεδο του κράτους δικαίου στη χώρα μας, το οποίο όλες οι σχετικές αναφορές και τα πορίσματα (ευρωκοινοβούλιο) περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα: υποκλοπές, διερεύνηση δυστυχήματος Τεμπών, λειτουργία της Δικαιοσύνης ευρύτερα, έλεγχος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης! Και το επιχείρησε τώρα (πάντα με τη σχετική θεωρία) επειδή «παίζονται στα ζάρια» οι κορυφαίες ευρωπαϊκές θέσεις.
Ας επανέλθουμε, όμως, στην ομιλία του Αντώνη Σαμαρά. Αν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας συνιστά (όπως είπαμε) ρήγμα για τη Νέα Δημοκρατία, η πλατφόρμα του πρώην πρωθυπουργού συνιστά ρήξη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ότι αμφισβήτησε άρθρο προς άρθρο το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, είναι ίσως ήσσονος σημασίας συγκρινόμενο με το γεγονός ότι αμφισβήτησε τον τρόπο με τον οποίο ηγείται ο πρωθυπουργός καταλογίζοντάς του, μάλιστα, ότι «αλλοιώνει» την ταυτότητα της κυβερνώσας παράταξης. Με την εισαγωγική προειδοποίηση ότι «η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να οδηγήσει (την κυβέρνηση) να ξεκοπεί από την πραγματικότητα… και από την κοινωνία», άσκησε σκληρή κριτική για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την ακρίβεια που καλπάζει, την έκρηξη των αγροτών που ετοιμάζονται να έρθουν στην Αθήνα.
Γενικά τα είπε «χύμα και τσουβαλάτα». Είπε ότι η κυβέρνηση ψεύδεται ότι υποστηρίζει πως «πρόκειται για κατοχύρωση ανθρώπινου δικαιώματος» ή όταν διατείνεται ότι επ’ αυτού υπήρχε σαφής προεκλογική δέσμευση. Είπε, επίσης, ότι τόσο ο ίδιος όσο και βουλευτές του κόμματός του δέχτηκαν μπούλινγκ με στόχο ή να μεταστραφούν ή να απαξιωθούν. Είπε, ακόμη, ότι η οριοθέτηση για την οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά του το Μέγαρο Μαξίμου είναι απατηλή εικόνα γιατί εφόσον μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ προσφύγουν στα δικαστήρια «και ζητήσουν να καταργηθεί από τα επίσημα έγγραφα ο τίτλος του πατέρα και της μάνας… υποκαθιστάμενος από ουδέτερους τίτλους» θα κερδίσουν τη δίκη. Κυρίως όμως είπε ότι η αποδοχή της woke κουλτούρας δεν συνιστά στροφή στο κέντρο.
Μετά από όλα αυτά, ευλόγως θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε αν θα υπάρξει και τι είδους συνέχεια. Λίαν συντόμως έρχεται στη Βουλή η επικύρωση των τριών Μνημονίων Συνεργασίας που συνοδεύουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις των βουλευτών της ΝΔ (ιδιαίτερα των Βορειοελλαδιτών) και ταυτόχρονα μέχρι πού θα το πάει ο Αντώνης Σαμαράς.