Το πανελλήνιο «ρεκόρ», η διπλής όψης θεωρία του «αδιαμεσολάβητου» και ο «γρίφος» Αλέξης Τσίπρας
Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ με ευρεία πλειοψηφία, προχώρησε στην αποκαθήλωση του Στέφανου Κασσελάκη
Για πρώτη φορά στην ιστορία των 50 χρόνων της Μεταπολίτευσης υπερψηφίσθηκε πρόταση μομφής κατά εν ενεργεία προέδρου κόμματος και δη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δείγμα των καιρών, ενδεχομένως, που παραπέμπουν σε βαθιά κρίση της πολιτικής και κατ’ επέκταση των πολιτικών. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντως, όπως έχει δείξει η ζωή, χρειάζεται να πιάσει πάτο η κατάσταση για να αρχίσει να… γκελάρει.
Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ με ευρεία πλειοψηφία, προχώρησε στην αποκαθήλωση του Στέφανου Κασσελάκη, περίπου 11 μήνες μετά την απρόσμενη και πάντως θριαμβευτική εκλογή του στην ηγεσία της παράταξης. Άνοιξε, λοιπόν, το δρόμο μιας νέας εκλογικής διαδικασίας στη βάση αλλά προς το παρόν, δεν διασφάλισε ούτε την απομάκρυνση της Κουμουνδούρου από τη διχαστική τροχιά, ούτε βέβαια τους όρους της επιστροφής στο κλασικό πολιτικό παιχνίδι. Ήδη ο κ. Κασσελάκης τοποθετήθηκε καταγγελτικά στις εξελίξεις, κάνοντας λόγο για «φράξιες», «νομενκλατούρες», «υπονομευτές», «εκπροσώπους της διαπλοκής», για μηχανισμούς που υπεραμύνονται της «γραφειοκρατίας» και της «καρέκλας», δηλαδή αντιμάχονται το «καινούριο», την «καινοτομία», την πρόοδο εν τέλει.
Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς αφήγημα που είχε αναπτυχθεί κατά την αποχώρηση της «Ομπρέλας» και της «Ομάδας Αχτσιόγλου». Φαινομενικά, το (επαναλαμβανόμενο) επιχείρημα δεν στερείται βάσης. Ούτε όμως και το αντεπιχείρημα στερείται βάσης, δηλαδή «τα λάθη πολιτικής και πολιτικών σχεδιασμών συγχωρούνται, αλλά το να πορεύεσαι χωρίς ήθος και αξίες δεν συγχωρείται». Πιο αναλυτικά, η θεωρία του «αδιαμεσολάβητου» ακόμη και αν δεχθούμε ότι είναι ειλικρινής και δεν υποκρύπτει σχεδιασμούς για ΙΧ κόμμα, πάσχει υπό την έννοια ότι τον περασμένο Σεπτέμβριο, πέραν της χαρισματικής παρουσίας του Στέφανου Κασσελάκη, σημαντικό ρόλο στην εκλογή του έπαιξαν η λεγόμενη «τιμωρητική ψήφος» («φάγατε τον Αλέξη»), αλλά ταυτόχρονα η δραστηριοποίηση δύο (τουλάχιστον) ισχυρών κομματικών μηχανισμών που του πρόσφεραν την αμέριστη υποστήριξή τους.
Τότε, λοιπόν, ο αποπεμφθείς πρόεδρος έκανε «γκελ» στην κοινωνία, με αποτέλεσμα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια να γίνονται αποδέκτες της «εντολής» των ψηφοφόρων τους για «Στέφανο και τα μυαλά στα κάγκελα». Το ίδιο ακριβώς κοινό σήμερα τους δίνει την ακριβώς αντίθετη εντολή, «να τελειώνουμε». Αυτό άλλωστε εξηγεί και το εκκωφαντικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην ΚΕ, που ακόμη και αν υποθέσουμε ότι συνδέεται με τη λειτουργία μηχανισμών (στην «ούγια» γράφει Παύλος Πολάκης) συνδέεται ταυτόχρονα -ειρωνεία της τύχης- και με την… αδιαμεσολάβητη διαδικασία!
Οπότε, τώρα τι; Άγνωστο προς το παρόν, θα μπορούσαμε όμως να διατυπώσουμε τα βασικά ερωτήματα από τα οποία θα κριθεί η τελική έκβαση.
Πρώτο: Ποιος θα μπορούσε και θα ήθελε να διεκδικήσει το ρόλο του νέου… story teller. Ήδη ο κ. Πολάκης έχει ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, το σκέπτεται ο Νίκος Φαραντούρης, ενώ οι μέχρι στιγμής ζυμώσεις στο στρατόπεδο των… παλαιοπροεδρικών οδηγούν προς την κατεύθυνση του Σωκράτη Φάμελλου.
Δεύτερο: Ποιο θα είναι το νέο story σε αντίστιξη μάλιστα με το ύφος της «μετατσιπρικής» περιόδου. Θα επαγγέλλεται, ενδεχομένως, την επιστροφή στη σοβαρότητα, στην ουσία της πολιτικής, σε μια στιβαρή πολιτική παρουσία που θα αγκαλιάζει τα προβλήματα της κοινωνίας και θα δημιουργεί σταδιακά εγγυήσεις για ήττα της Νέας Δημοκρατίας;
Τρίτο: Σε ποιο βαθμό οι πολιτικοί αντίπαλοι του κ. Κασσελάκη διαθέτουν την οργανωτική συγκρότηση ώστε να δώσουν με επάρκεια τη μάχη στην εκλογή από τη βάση και κατά πόσο μπορούν επ’ αυτού να προσπεράσουν την… πόρτα του κ. Πολάκη (και άλλων ενδεχομένως).
Τέταρτο: Τι προτίθεται να κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης; Φαντάζομαι ότι πριν πάρει οριστικές αποφάσεις, θα συμβουλευθεί τις δημοσκοπήσεις και πάντως αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να αποκλειστεί τίποτε, ούτε ακόμη και το σενάριο της δημιουργίας νέου κόμματος.
Πέμπτο: Ποιες είναι οι τελικές προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα; Γνωρίζουμε ότι δεν επιθυμεί να επανέλθει στην παρούσα φάση. Δεν γνωρίζουμε, όμως, τι σκέπτεται για το απώτερο μέλλον.
Μ’ άλλα λόγια, πολλά «παίζονται» και σίγουρα η υπόθεση δεν θα είναι «περίπατος» για καμία πλευρά.
